هدایت: تفاوت میان نسخه‌ها

غدير همان اندازه كه يک [[اعتقاد]] بود يک دستور نيز بود. دستورى به گستردگى جوانب مختلف و زواياى متعدد آن، كه مجموعه‏ اى از [[ایمان]] و اطاعت و پيمان در يک سو، و حمد و سپاس و تشكر از اين نعمت الهی در سوى ديگرِ آن مكرر به چشم مى‏ خورد.

اين آيه از چهار بُعد قابل بررسى است:

مَعاشِرَ النّاسِ، ما تَقُولُونَ؟ فَإِنَّ اللَّه يَعْلَمُ كُلَّ صَوْتٍ وَ خافِيَةَ كُلِّ نَفْسٍ ... . فَمَنِ اهْتَدى فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما يَضِلُّ عَلَيْها:

اى مردم، چه مى ‏گوييد؟ خداوند هر صدايى را و پنهانى‏ هاى هر كسى را مى‏ داند. هر كس هدايت يافت به نفع خودش است و هر كس گمراه شد بر ضرر خود گمراه شده است.<ref>اسرار غدير: ص ۱۵۹ بخش ۱۱.</ref>

دقيقاً پس از تعيين متنى كه مردم بايد آن را تكرار مى‏ كردند و بدين وسيله وظيفه [[بیعت|بیعت لسانی]] را به انجام مى‏ رساندند، پيامبرصلى الله عليه وآله از مردم پرسيد: چه مى‏ گوييد؟ يعنى آيا آنچه گفتم را درست تكرار مى‏ كنيد؟ آنگاه بخش اول آيه ۱۵ سوره اسراء را در كلام خود تضمين فرمود كه با افزودن «فاء» در آغاز آن ارتباط آيه را با كلام خود ايجاد كرد.

اين آيه در قرآن از آيه ۱۳ آغاز مى ‏شود كه درباره سزاى آدمى در [[قیامت]] است. در اين آيات ابتدا اين مسئله مطرح شده كه وزر و وبال هر كس در آن روز بر گردن خودش خواهد بود و روز قيامت به صورت نامه اعمال ظاهر خواهد شد و به او خواهد گفت: خود بخوان و قضاوت كن! آنگاه نتيجه مى ‏گيرد كه هر كس هدايت يافته به نفع خودش شده و هر كس گمراه شده بر ضرر خودش بوده است، و هيچ كس وِزر و وبال ديگرى را بر عهده نمى‏ گيرد.