هدایت: تفاوت میان نسخه‌ها

غدير همان اندازه كه يک [[اعتقاد]] بود يک دستور نيز بود. دستورى به گستردگى جوانب مختلف و زواياى متعدد آن، كه مجموعه‏ اى از [[ایمان]] و اطاعت و پيمان در يک سو، و حمد و سپاس و تشكر از اين نعمت الهی در سوى ديگرِ آن مكرر به چشم مى‏ خورد.

بسيار جالب است كه آيات [[قرآن]] پشتيبانِ اين اوامر غديرى است كه مستقيماً در كلام [[پیامبر صلی الله علیه و آله]] به آنها استشهاد شده است.

'''۱- متن خطبه غدير'''

 

'''۲-  موقعيت تاريخى'''

 

دقيقاً پس از تعيين متنى كه مردم بايد آن را تكرار مى‏ كردند و بدين وسيله وظيفه [[بیعت|بیعت لسانی]] را به انجام مى‏ رساندند، پيامبرصلى الله عليه وآله از مردم پرسيد: چه مى‏ گوييد؟ يعنى آيا آنچه گفتم را درست تكرار مى‏ كنيد؟ آنگاه بخش اول آيه ۱۵ سوره اسراء را در كلام خود تضمين فرمود كه با افزودن «فاء» در آغاز آن ارتباط آيه را با كلام خود ايجاد كرد.

 

اين آيه در قرآن از آيه ۱۳ آغاز مى ‏شود كه درباره سزاى آدمى در [[قیامت]] است. در اين آيات ابتدا اين مسئله مطرح شده كه وزر و وبال هر كس در آن روز بر گردن خودش خواهد بود و روز قيامت به صورت نامه اعمال ظاهر خواهد شد و به او خواهد گفت: خود بخوان و قضاوت كن! آنگاه نتيجه مى ‏گيرد كه هر كس هدايت يافته به نفع خودش شده و هر كس گمراه شده بر ضرر خودش بوده است، و هيچ كس وِزر و وبال ديگرى را بر عهده نمى‏ گيرد.

۴-  تحليل اعتقادى: پذيرش ولايت [[منت]] خدا بر ماست

آنچه به عنوان تفسير ضمنى آيه در اينجا مطرح است مسئله پذيرش قلبى ولايت است و اينكه قبول آن نبايد منّتى بر [[خداوند]] حساب شود. پيامبرصلى الله عليه وآله يک كار استثنايى از فراز منبر غدير انجام دادند، و آن اينكه از مردم پرسيدند: چه مى ‏گوييد؟ كه خدا از خفاياى دل ‏ها و اصوات درهم پيچيده مردم اطلاع دارد.

آنگاه براى ارائه ضابطه اين اقرارها آيه را مطرح كردند. يعنى بلند يا آهسته اقرار كردن، دقيق يا تحريف شده سخن حضرت را تكرار كردن، توافق [[اقرار]] زبان با اعتقاد دل يا موافق نبودن آن،به نفع و ضرر خدا نيست بلكه به سود و زيان بيعت كننده است،و اين تفسيرى است كه موقعيت آيه «فَمَنِ اهْتَدى فَإِنَّما يَهْتَدِى لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما يَضِلُّ عَلَيْها»<ref>زمر /  ۴۱.</ref> در اين كلام حضرت نتيجه مى‏ دهد.

[[ولایت مطلقه]] معصومين‏ عليهم السلام يک مقام الهى است كه اعطا كننده آن و اعلام كننده‏ اش خداست و بازخواست كننده ‏اش خدا خواهد بود. اين حقيقت بزرگ تغيير نيافتنى است و پشتوانه آن پروردگار جهان است.

اين مردم‏ اند كه با پذيرفتن آن به نفع خود عمل مى‏ كنند و راه بهشت را پيش مى ‏گيرند، و با انكار آن و انحراف از آن به ضرر خود عمل مى ‏نمايند و راه به جهنم مى ‏برند، چنانكه در قرآن مى ‏فرمايد: «يَمُنُّونَ عَلَيْكَ أَنْ أَسْلَمُوا، قُلْ لا تَمُنُّوا عَلَىَّ إِسْلامَكُمْ بَلِ اللَّه يَمُنُّ عَلَيْكُمْ أَنْ هَداكُمْ لِلْإِيمانِ ...»<ref>حجرات /  ۱۷.</ref>، يعنى: «بر تو -  اى پيامبر -  منت مى ‏گذارند كه اسلام را پذيرفته ‏اند. به آنان بگو: اسلام آوردن خود را بر من منت مگذاريد، بلكه خدا بر شما منت مى ‏گذارد كه به اسلام هدايتتان نموده است» .

نشر معارف غدير و ناگفته ‏هاى بسيارى كه در روز غدير فرصت بيانش نبود، هرگز نبايد در انتظار مجالس عظيم سخنرانى باشد؛ بلكه حتى اگر يک مخاطب براى غدير پيدا شد نبايد از وظيفه [[ابلاغ غدیر]] كوتاهى كرد. اين بر اساس كلام رسول گرامى اسلام‏ صلى الله عليه و آله است كه فرمود: لاَِن يَهدِىَ اللَّهُ بِكَ رَجُلاً واحِداً خَيرٌ لَكَ مِمّا طَلَعَت عَلَيهِ الشَّمسُ: اگر خدا به دست تو يک نفر را هدايت كند برايت بهتر است از آنچه خورشيد بر آن مى ‏تابد.<ref>بحار الانوار: ج ۳۲ ص ۴۴۸.</ref>

يک نمونه از مواردى كه مخاطب واحد براى خود پيامبر صلى الله عليه و آله پيش آمده ماجراى آن چادرنشين است كه در مسجد [[مدینه]] خدمت آن حضرت آمد و عرض كرد: يا رسول ‏اللَّه، حاجيان قوم ما كه در [[حجةالوداع]] همراه شما بوده ‏اند براى ما خبر آورده‏ اند كه در بازگشت از حج در غدير خم ولايت و اطاعت على را واجب كرده ‏اى. آيا اين يک دستور از جانب توست يا از جانب خداست و واجب است؟

حضرت فرمود: از جانب خدا و واجب است. خداوند ولايت على را هم بر اهل [[آسمان]] و زمين واجب كرده است.<ref>بحار الانوار: ج ۴۰ ص ۵۴ ح ۸۹ .</ref>