آيه ۱۷۲ اعراف و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

آيه ۱۷۲ اعراف و غدیر (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۲ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۵۲

۴۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۲ مهٔ ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Modir

دیوان‌سالاران، developer، مدیران رابط کاربری، مدیران

۲۱٬۹۷۲

ویرایش

@@ خط ۱۳۵: / خط ۱۳۵: @@
 ==== نكته چهارم: سؤال از ولايت ====
-چند فراز از دعاى روز غدير اشاره به مسئله سؤال از مردم در روز قيامت مى‏نمايد و به همه اخطار مى‏دهد كه براى چنان روزى پاسخ خود را آماده كنند. اين مطلب در قالب تصريح و اشاره و تفسير دو آيه قرآن در عبارات زير از اين دعا آمده است:
+چند فراز از دعاى روز غدير اشاره به مسئله سؤال از مردم در روز قيامت مى‏ نمايد و به همه اخطار مى ‏دهد كه براى چنان روزى پاسخ خود را آماده كنند. اين مطلب در قالب تصريح و اشاره و تفسير دو آيه قرآن در عبارات زير از اين دعا آمده است:
-عبارت اول: اتْمَمْتَ عَلَيْنا نِعْمَتَكَ بِمُوالاةِ اوْلِيائِكَ الْمَسْؤُولِ عَنْهُمْ عِبادُكِ فَانَّكَ قُلْتَ: »ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ« وَ قُلْتَ: »وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ« .
+عبارت اول: اتْمَمْتَ عَلَيْنا نِعْمَتَكَ بِمُوالاةِ اوْلِيائِكَ الْمَسْؤُولِ عَنْهُمْ عِبادُكِ فَانَّكَ قُلْتَ: «ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ» وَ قُلْتَ: «وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ» .
 عبارت دوم: عَنْهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ مَسْؤُولُونَ، وَ تَمامَ نِعْمَتِكَ الَّتى عَنْها يُسْأَلُ عِبادُكَ اذْ هُمْ مَوْقُوفُونَ وَ عَنِ النَّعيمِ مَسْؤُولُونَ.
+اين فرازها تصريح مى‏ كند كه خداوند در روز قيامت درباره نعمت ولايت از مردم سؤال خواهد كرد و در اين باره همه متوقف خواهند شد و بدون پاسخ به كسى اجازه عبور نخواهند داد.
-اين فرازها تصريح مى‏كند كه خداوند در روز قيامت درباره نعمت ولايت از مردم سؤال خواهد كرد و در اين باره همه متوقف خواهند شد و بدون پاسخ به كسى اجازه عبور نخواهند داد.
+امام صادق‏ عليه السلام مقايسه بين نعمت ولايت با ساير نعمت‏ ها را در مجلسى كه اصحاب خود را مهمان كرده بود، بيان فرمود. ماجرا از آنجا آغاز شد كه بر سر سفره حضرت غذايى آوردند كه اصحاب تا آن روز نظيرش را نديده بودند. حضرت از يكى از آنان پرسيد: غذاى ما را چگونه ديدى؟ پاسخ داد: يابن رسول‏ اللَّه، هرگز مثل اين را نخورده ‏ام و گمان نمى ‏كنم بعداً هم نظير آن را بخورم.
-امام صادق‏عليه السلام مقايسه بين نعمت ولايت با ساير نعمت‏ها را در مجلسى كه اصحاب خود را مهمان كرده بود، بيان فرمود. ماجرا از آنجا آغاز شد كه بر سر سفره حضرت غذايى آوردند كه اصحاب تا آن روز نظيرش را نديده بودند. حضرت از يكى از آنان پرسيد: غذاى ما را چگونه ديدى؟ پاسخ داد: يابن رسول‏اللَّه، هرگز مثل اين را نخورده‏ام و گمان نمى‏كنم بعداً هم نظير آن را بخورم.
-در اين حال اشك از ديدگان آن مرد جارى شد! امام صادق‏عليه السلام علت گريه را پرسيد، او گفت: آيه‏اى از كتاب خدا مرا به گريه درآورد. حضرت سؤال كرد: كدام آيه؟ عرض كرد: كلام خداوند كه مى‏فرمايد: »ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ« ، و سپس گفت: ترسيدم اين نعمت هم از آن نعمت‏هايى باشد كه خدا درباره آن از ما سؤال خواهد كرد.
-امام‏عليه السلام خنديد به گونه‏اى كه دندان‏هاى مبارك نمايان شد، و فرمود: درباره غذاى لذيذ و لباس نرم و بوى خوش مورد سؤال قرار نمى‏گيرى! همه اينها براى ما خلق شده و ما براى آنها خلق شده‏ايم، و هدف اين است كه با آنها آنچه اطاعت خداست انجام دهيم.
+در اين حال اشك از ديدگان آن مرد جارى شد! امام صادق‏ عليه السلام علت گريه را پرسيد، او گفت: آيه‏اى از كتاب خدا مرا به گريه درآورد. حضرت سؤال كرد: كدام آيه؟ عرض كرد: كلام خداوند كه مى ‏فرمايد: «ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ» ، و سپس گفت: ترسيدم اين نعمت هم از آن نعمت‏هايى باشد كه خدا درباره آن از ما سؤال خواهد كرد.
-عرض كرد: يابن رسول‏اللَّه! پس منظور از نعيم كه مورد سؤال قرار خواهد گرفت، چيست؟ امام‏عليه السلام فرمود: حب على و عترتش كه خداوند در روز قيامت درباره آن از مردم سؤال خواهد كرد، كه سپاسگزارى شما نسبت به من چگونه بود، آنگاه كه با حب على و عترتش به شما نعمت دادم.××× 1 تفسير فرات: ص 606 . ×××
+امام‏ عليه السلام خنديد به گونه‏ اى كه دندان‏ هاى مبارك نمايان شد، و فرمود:درباره غذاى لذيذ و لباس نرم و بوى خوش مورد سؤال قرار نمى ‏گيرى! همه اينها براى ما خلق شده و ما براى آنها خلق شده ‏ايم، و هدف اين است كه با آنها آنچه اطاعت خداست انجام دهيم.
+عرض كرد: يابن رسول‏ اللَّه! پس منظور از نعيم كه مورد سؤال قرار خواهد گرفت، چيست؟ امام ‏عليه السلام فرمود: حب على و عترتش كه خداوند در روز قيامت درباره آن از مردم سؤال خواهد كرد، كه سپاسگزارى شما نسبت به من چگونه بود، آنگاه كه با حب على و عترتش به شما نعمت دادم.<ref>تفسير فرات: ص ۶۰۶ .</ref>
-پيامبرصلى الله عليه وآله در بيان آيه »وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ« برات آزادى از آتش جهنم را مطرح كرد كه به نام اميرالمؤمنين‏عليه السلام است، و فرمود: روز قيامت كه مى‏شود خداوند دو ملائكه را امر مى‏كند تا كنار صراط بنشينند. آنگاه هيچ كس نمى‏تواند از آنجا عبور كند مگر با برات اميرالمؤمنين على بن ابى‏طالب، و هر كس كه برات اميرالمؤمنين همراه او نباشد خداوند گلوى او را گرفته در آتش مى‏اندازد؛ و اين همان كلام خداست كه مى‏فرمايد: »وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ« پرسيدند: معناى برات اميرالمؤمنين چيست؟ فرمود: »لا الهَ الاّ اللَّهُ، مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ، اميرُالْمُؤْمِنينَ وَصِىُّ رَسُولِ‏اللَّهِ« .××× 2 التحصين )ابن طاووس( : ص 559 . ×××
+پيامبر صلى الله عليه وآله در بيان آيه «وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ» برات آزادى از آتش جهنم را مطرح كرد كه به نام اميرالمؤمنين‏ عليه السلام است، و فرمود: روز قيامت كه مى ‏شود خداوند دو ملائكه را امر مى ‏كند تا كنار صراط بنشينند. آنگاه هيچ كس نمى‏ تواند از آنجا عبور كند مگر با برات اميرالمؤمنين على بن ابى‏ طالب، و هر كس كه برات اميرالمؤمنين همراه او نباشد خداوند گلوى او را گرفته در آتش مى ‏اندازد؛ و اين همان كلام خداست كه مى‏ فرمايد: «وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ» پرسيدند: معناى برات اميرالمؤمنين چيست؟ فرمود: «لا الهَ الاّ اللَّهُ، مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ، اميرُالْمُؤْمِنينَ وَصِىُّ رَسُولِ‏ اللَّهِ».<ref>التحصين (ابن طاووس) : ص ۵۵۹ .</ref>
+در كلام ديگرى پيامبر صلى الله عليه وآله حضور خود و على‏ عليه السلام را بر سر پل صراط براى سؤال از مردم اعلان كرد و فرمود: روز قيامت كه مى‏ شود من و على بر پل صراط مى ‏ايستيم در حالى كه در دست هر يك از ما شمشيرى است. هيچ يك از خلق خدا از آنجا عبور نمى‏ كند مگر آنكه از او درباره ولايت على سؤال خواهيم كرد. اگر چيزى از آن را داشت نجات مى‏ يابد و رستگار مى‏ شود و گرنه گردن او را مى‏ زنيم و او را در آتش مى ‏اندازيم. سپس پيامبر صلى الله عليه وآله اين آيه را تلاوت فرمود: «وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ».<ref>بحار الانوار: ج ۲۴ ص ۲۷۳.</ref>
-در كلام ديگرى پيامبرصلى الله عليه وآله حضور خود و على‏عليه السلام را بر سر پل صراط براى سؤال از مردم اعلان كرد و فرمود: روز قيامت كه مى‏شود من و على بر پل صراط مى‏ايستيم در حالى كه در دست هر يك از ما شمشيرى است. هيچ يك از خلق خدا از آنجا عبور نمى‏كند مگر آنكه از او درباره ولايت على سؤال خواهيم كرد. اگر چيزى از آن را داشت نجات مى‏يابد و رستگار مى‏شود و گرنه گردن او را مى‏زنيم و او را در آتش مى‏اندازيم. سپس پيامبرصلى الله عليه وآله اين آيه را تلاوت فرمود: »وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ« .××× 3 بحار الانوار: ج 24 ص 273. ×××
+== پانویس ==