صحیح بخاری (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

== <big>عدم نقل حديث غدير</big><ref>عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۱۷۶. بحار الانوار: ج ۲۸ ص ۹۶ و ج ۴۰ ص ۲۱۶.</ref> ==

<big>فخر رازى در ردّ حديث غدير به عدم نقل آن توسط بخارى و مسلم استدلال كرده، و اينكه چون اين دو نفر حديث غدير را در صحيح خود نقل نكرده ‏اند پس از اعتبار ساقط است.</big>

<big>پاسخ اين شبهه رازى هم در يک جمله اين است: بسيارى از مرويّات بخارى و مسلم در كتاب ‏هايشان نزد پيشوايان بزرگ اهل ‏سنت و حافظان حديث و ناقدان اخبار، سنداً يا متناً باطل است. در اين صورت، چگونه مى ‏توان تمسک فخر رازى به عدم نقل حديث متواتر و مشهور غدير توسط بخارى و مسلم را پذيرفت؟! و چگونه روايت نكردن حديث غدير توسط اين دو مايه انكار صدور آن از سوى رسول‏ خداصلى الله عليه وآله خواهد بود؟! مرحوم ميرحامد حسين ده پاسخ براى اين اشكال او گفته است.</big>

<big>براى توضيح بيشتر مراجعه شود به عنوان: سند حديث غدير.</big>

<big>در دو كتاب احاديثى آمده كه با حديث غدير هم سياق هستند. يكى از آنها سياق حديث غدير در «صحيح بخارى» است. به تعبير ديگر: يكى از وجوه دلالت حديث غدير بر امامت و ولايت حديثى است كه بخارى در صحيحش آورده است.</big>

<big>وى مى‏ نويسد: ابراهيم بن منذر، از محمد بن فليح، از پدرش، از هلال بن على، از عبدالرحمن بن ابى‏ عمره، از ابوهريره، از پيامبر صلى الله عليه وآله براى من نقل كرد: هيچ مؤمنى نيست مگر اينكه من در دنيا و آخرت از او به خودش سزاوارترم. اگر (دليل) مى‏ خواهيد اين آيه را بخوانيد: «النَبىُّ أولى بِالمُؤمِنينَ مِن أنفُسِهِم» . پس هر مؤمنى كه بميرد و مالى را بر جاى نهد، خويشان پدرى ‏اش -  هر كس باشند -  آن مال را از او ارث مى‏ برند. و هر كس وام يا عيالى بر جاى نهد، (بستانكار يا عيالش) نزد من آيد كه من مولاى اويم.</big>

<big>پيشتر گذشت كه اين حديث را مسلم نيز نقل كرده است. همچنين از گزارش كتاب «الدرّ المنثور» معلوم شد كه ابن ‏جرير و ابن‏ ابى‏ حاتِم و ابن‏ مردوَيه نيز اين حديث را روايت كرده ‏اند.</big>

 

 

== <big>پانویس</big> ==