۲۱٬۹۷۲
ویرایش
برائت: تفاوت میان نسخه‌ها
←آيه «لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّه وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّه وَ رَسُولَهُ...»[1]
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
==برائت معيار ولايت<ref> چهارده قرن با غدير: ص ۶۸ . اسرار غدير: ص ۲۷۶،۲۷۵. </ref>== | ==برائت معيار ولايت<ref> چهارده قرن با غدير: ص ۶۸ . اسرار غدير: ص ۲۷۶،۲۷۵. </ref>== | ||
[[امام باقر علیه السلام]] به عنوان بيان مفهوم و حدود ولايت و برائت با استناد به حديث غدير | [[امام باقر علیه السلام]] به عنوان بيان مفهوم و حدود ولايت و برائت با استناد به حديث غدير فرمودند:ث چقدر اين امت نسبت به على بن ابيطالب عليه السلام ظلم و بى انصافى كرده اند! | ||
سپس حضرت به عنوان نمونه فرمودند: شما مخالفين، دوستانِ [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] را دوست داريد و از دشمنان او - هر كس كه باشد - بيزارى مى جوييد، و دوستان عمر را دوست داريد و از دشمنان او - هر كس كه باشد - بيزارى مى جوييد، و دوستان عثمان را دوست داريد و از دشمنان او - هر كس كه باشد - بيزارى مى جوييد. ولى وقتى نوبت به على بن ابى طالب عليه السلام مى رسد مى گويند: دوستانش را دوست داريم ولى از دشمنانش بيزارى نمى جوييم بلكه آنان را هم دوست داريم! | سپس حضرت به عنوان نمونه فرمودند: شما مخالفين، دوستانِ [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] را دوست داريد و از دشمنان او - هر كس كه باشد - بيزارى مى جوييد، و دوستان عمر را دوست داريد و از دشمنان او - هر كس كه باشد - بيزارى مى جوييد، و دوستان عثمان را دوست داريد و از دشمنان او - هر كس كه باشد - بيزارى مى جوييد. ولى وقتى نوبت به على بن ابى طالب عليه السلام مى رسد مى گويند: دوستانش را دوست داريم ولى از دشمنانش بيزارى نمى جوييم بلكه آنان را هم دوست داريم! | ||
| خط ۱۳۱: | خط ۱۳۱: | ||
لعنت بر منكر حق اين روز و زير پا گذارنده حرمت آن و مقابله كننده با عظمت آن. | لعنت بر منكر حق اين روز و زير پا گذارنده حرمت آن و مقابله كننده با عظمت آن. | ||
فرازى از دعاى روز غدير را كه آموزش دهنده چنين فرهنگى است مرور مى كنيم: | فرازى از دعاى روز غدير را كه آموزش دهنده چنين فرهنگى است مرور مى كنيم: | ||
| خط ۲۱۴: | خط ۲۱۲: | ||
== كمال دين با برائت<ref>غدير در قرآن: ج ۱ ص ۱۹۵.</ref>== | == كمال دين با برائت<ref>غدير در قرآن: ج ۱ ص ۱۹۵.</ref>== | ||
پذيرفتن صاحب اختيار بودن امامان عليهم السلام آثار و لوازمى دارد كه كاشف از وجود حقيقى آن در اعتقاد قلبى يک مسلمان است. اين آثار در واقع جلوه ها و اشعه هاى تابناک ولايت است كه اين گونه خود را نشان مى دهد. يكى از بارزترين آثار ولايت داشتن محبت نسبت به صاحبان ولايت و برائت و بيزارى از دشمنان ايشان است. در اين زمينه احاديث بسيارى وارد شده كه نمونه هايى از آنها ذكر مى شود: | |||
لا يَقْبَلُ اللَّه ايمانَ عَبْدٍ الاّ بِوِلايَتِهِ وَ الْبَرائَةِ مِنْ اعْدائِهِ<ref>بحار الانوار: ج ۲۶ ص ۲۲۹.</ref>: خداوند ايمان بنده اى را نمى پذيرد جز با ولايت على و بيزارى از دشمنانش. | لا يَقْبَلُ اللَّه ايمانَ عَبْدٍ الاّ بِوِلايَتِهِ وَ الْبَرائَةِ مِنْ اعْدائِهِ<ref>بحار الانوار: ج ۲۶ ص ۲۲۹.</ref>: خداوند ايمان بنده اى را نمى پذيرد جز با ولايت على و بيزارى از دشمنانش. | ||