عثمان بن عفّان: تفاوت میان نسخه‌ها

يكى از شاخص ‏هاى زندگى معصومين ‏عليهم السلام تبليغ غدير به شكل هاى مختلف است. از جمله تبليغ غدير با آيه «ازدادوا كفراً» درباره غاصبين حق غدير است كه ذيلاً به بيان آن مى‏ پردازيم:  

اين آيه درباره ابوبكر و عمر و عثمان است. اينان ابتدا (در ظاهر) به دين پيامبر صلى الله عليه وآله گرويدند، ولى آنگاه كه ولايت بر آنان عرضه شد و پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:

«مَن كُنتُ مَولاهُ فَعَلِىٌّ مَولاهُ» كافر شدند.  

سپس به ولايت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام (در ظاهر) اقرار كردند، ولى آنگاه كه پيامبر صلى الله عليه وآله از دنيا رفت كافر شدند و بر بيعت خود ثابت نماندند.  

سپس كفر خود را بالاتر بردند و از آنان كه با على ‏عليه السلام [[بیعت]] كرده بودند براى خود بیعت گرفتند! ! اينان كسانى ‏اند كه از ايمان براى آنان هيچ نمانده است.<ref>اثبات الهداة: ج ۲ ص ۷ ح ۱۸.</ref>  

اين مهم نيست كه مردم چه راهى را انتخاب كرده ‏اند و چه تصميمى گرفته ‏اند، ولى مهم آن است كه به آنان گوشزد شود كه چه اشتباه عمدى بزرگى را مرتكب مى‏ شوند، و در مقايسه و انتخاب خود چه چيزى را با چه چيزى عوض مى ‏كنند، تا لااقل آيندگان متوجه باشند كه اين يک انتخاب نبوده بلكه حركتى مغرضانه براى كوبيدن اهل‏ بيت ‏عليهم السلام بوده است.  

هر مؤمنى با شنيدن اين فرمايش على ‏عليه السلام -  در حالى كه مردم عثمان را بر گرده خود سوار مى‏ كردند -  منقلب مى ‏شود كه چگونه به سخنان دلسوزانه حضرت اعتنا نكردند و به گردابى گرفتار آمدند كه حاضر شدند براى رهايى از آن خود عثمان را بكشند.

اى مردم، به آنچه مى ‏گويم گوش فرا دهيد ... .  

اى مردم، شما با [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] بيعت كرديد در حالى كه بخدا قسم من سزاوارتر و صاحب حق‏ تر از آنان به جانشينى پيامبر صلى الله عليه و آله بودم، ولى من خوددارى مى ‏كردم. امروز هم مى ‏خواهيد با عثمان بيعت كنيد.  

اگر اين بيعت را انجام دهيد و من سكوت اختيار كنم به خدا قسم شما و آنان كه قبل از شما بودند به فضل من جاهل نيستيد، و اگر بنا بر سكوت نبود مطالبى مى‏ گفتم كه قادر به رد آن نيستيد ... .  

آيا در ميان شما كسى هست كه پيامبر صلى الله عليه و آله در روز غدير خم دست او را گرفته و فرموده باشد:  

«من كنت مولاه فعلى مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه، فليبلغ الشاهد الغائب»؟ آيا اين مطلب درباره كسى غير من بوده است؟  

حدود بيست سال از غدير گذشته و هر روز [[سقیفه]] زهرى از كينه ‏اش را بر آن مى‏ ريزد، اما صاحب غدير فرصت ‏ها را براى احياى آن از دست نمى ‏دهد.  

در مجلسى كه زمان عثمان در مسجد پيامبر صلى الله عليه و آله با حضور بيش از دويست نفر از مهاجرين و انصار تشكيل شد، اميرالمؤمنين ‏عليه السلام در برابر جمعى كه اكثرشان از طرفداران سقيفه بودند، داستان غدير را مفصلاً بيان كرد، و از صحابه حاضر درباره آن اقرار گرفت.

در زمان عثمان مجلس بزرگى در مسجد پيامبر صلى الله عليه و آله تشكيل شد كه در آن بيش از دويست نفر از سرشناسان مهاجرين و انصار حاضر بودند.  

اين مجلس از صبح تا ظهر طول كشيد و هر يک از مهاجر و انصار به ذكر فضائل خود پرداختند و مطالبى از سوابق خود در [[اسلام]] را به ميان آوردند.  

اميرالمؤمنين ‏عليه السلام نيز در اين مجلس حاضر بودند و چيزى نمى ‏گفتند. حاضرين از حضرت درخواست كردند تا فضايل خود را بيان كند. حضرت شروع به ذكر مناقب خود نمودند و داستان غدير را به طور بسيار مفصل بيان فرمودند، كه شايد اولين بار از لسان مبارک حضرت به اين تفصيل آمده باشد.  

ابان از سلیم نقل مى‏ كند كه گفت: در زمان حكومت عثمان، على‏ عليه السلام را در مسجد پيامبر صلى الله عليه و آله با جماعتى ديدم كه گفتگو مى‏ كردند و فقه و علم را مذاكره مى‏ كردند.  

آيا اقرار مى‏ كنيد كه پيامبر صلى الله عليه و آله در روز غدير خم مرا فراخواند و ولايت مرا اعلام كرد و فرمود: حاضران به غايبان برسانند؟

==== الف) دستور غدير چگونه آمد؟ ====