پاداش دوستان اهل بیت علیهم السلام
این فراز از خطبه بشارتی دیگر برای قبول کنندگان ولایت است که خداوند متعال نسبت به این عمل صالح بندگانش جایزه ویژه قرار داده، جایگاه آنها را بهشت معرفی کرده بیش از آنچه در ذهن آنها باشد خداوند در بهشت به آنها رزق بیحساب میدهد این کلام متضمن آیه ۴۰ سوره غافر بوده که خداوند میفرماید:
مَنْ عَمِلَ سَیِّئَةً فَلا یُجْزی إِلَّا مِثْلَها وَ مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَرٍ و أُنْثی وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ یُرْزَقُونَ فِیها بِغَیْرِ حِسابٍ
.
هرکس گناهی انجام دهد جز به اندازه همان جزا داده نمیشود، و هرکس از مرد و زن عمل صالحی انجام دهد و مؤمن باشد چنین کسانی وارد بهشت میشوند و در آن بدون حساب روزی داده میشوند.[۱]
این عبارت در مراحلی از خطبه است که پیامبر صلی الله علیه وآله با استناد به قرآن اوصاف و خصوصیات دوستان و دشمنان اهل بیت علیهم السلام را میشمارد و به آخر خطبه نزدیک میشود، و چه زیباست معرفی دوستان آل محمد علیهم السلام در متن قرآن!
در این آیه خداوند جزای گناهان را به اندازه آن و با دقتی که جزای عمل از معادل و مثل آن تجاوز نکند قرار داده، ولی ایمان آورندگان به ولایت علی بن ابی طالبc آنگاه که عمل صالحی انجام دهند خداوند پاداش چندین برابر که از معادل آن بسیار فراتر است قرار داده، و آن بهشت و روزی بیحسابش است.
این تفسیر بازمیگردد به اینکه اعمال غیر اولیای اهل بیت علیهم السلام نزد خداوند ارزشی ندارد و سزای آن بهشت نخواهد بود، همان گونه که امام باقر علیه السلام میفرماید:
اگر بندهای بین رکن و مقام عبادت کند به گونهای که چون مَشک پوسیده شود، ولی خدا را با محبت و ولایت ما اهل بیت ملاقات نکند، خداوند از او نمیپذیرد.[۲]
و در روایت دیگر خداوند در شب معراج به پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود:
اگر بندهای از بندگانم مرا عبادت کند تا حدی که طاقتش تمام شود، سپس مرا ملاقات کند در حالی که ولایت اهل بیت علیهم السلام را انکار میکند، او را داخل آتش مینمایم.[۳]