پروردگار عالمیان
پروردگار عالمیان بهعنوان صفتی برای خداوند در خطبه غدیر توسط پیامبر صلی الله علیه و آله بهکار گرفته شده است.
درباره عبارت وَ رَبُّ العالَمینَ از سوی شارحان خطبه غدیر چنین آمده است: خداوند خالق همهٔ جهان است. همهٔ موجودات را او سرپرستی میکند، ولی برای مؤمنان سرپرستی خاص دارد. خداوند رَبُّ العالَمینَ است به این معنا که جهانیان را ربوبیت و پروردگاری میکند.
خداوند متعال مربی عالم بوده و این تربیت برای عوالم مختلف و همهٔ موجودات در شأن آن و طبق آنچه نیاز است توسط خداوند انجام میگیرد. تربیت هم موجودی طبق آنچه خداوند برای تکامل هر موجود در نظر گرفته انجام میگیرد؛ حتی اگر آن موجود درک و شعور این نوع تربیت را در نظام آفرینش نداشته باشد.
بنابراین، نهتنها در این عالم ماده و این دنیای محسوس توسط انسانها، بلکه در همهٔ عوالم ما قبل، اکنون و ما بعد، تنها خداوند یکتاست که مربی همهٔ ذرات و موجودات میباشد و انسانها و جنیان نیز مستثنی از این تربیت نیستند؛ بلکه نوع تربیت و نظر پروردگار برای آنکه متفاوت از دیگران شد قطعاً فرق خواهد داشت: برای انسان و جن در جهت تربیت خداوند انبیاء الهی را مبعوث نموده و کتب آسمانی فرستاده و بالأخره زمین را خالی از حجت قرار نداده است و تا قیامت پرچم هدایت و تربیت انسانها را بهدست ائمه غدیر علیهم السلام و امروز به دست حضرت بقیةالله الاعظم علیه السلام داده است.[۱]
پانویس
- ↑ شرح خطبه غدیر، ج۱، ص۳۷۰.
منابع
- شرح خطبه غدیر؛ محمدرضا شریفی، اصفهان: انتشارات نورالحیات، ۱۴۴۶ق.