کفر منکر ولایت در قرآن
كفر منكر ولايت در قرآن[۱]
در ماجراى حارث بن نعمان فهری در ماجراى غدير و اعتراض و جسارت هاى او و سنگ آسمانى، از جمله نكات جالب توجه تصريح قرآن به كفر منكرين ولايت است.
با توجه به اينكه طبق روايات بسيارى آيات اول سوره معارج پس از ماجراى حارث فهرى در غدير نازل شده، صريح اين آيات دلالت بر كفر منكر ولايت دارد، و اين بدان معناست كه انكار ولايت مانند انكار نبوت و توحيد است.
بدون آنكه نياز به تفسير داشته باشد خداوند مى فرمايد:
«سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ، لِلْكافِرينَ لَيْسَ لَهُ دافِعٌ».[۲]
معناى اين عبارات به ضميمه ماجراى حارث چنين مى شود: حارث كه ولايت على عليه السلام را نمى پذيرفت با زبان خودش درخواست عذابى نمود كه بر او واقع شد و كافرين به ولايت على عليه السلام قدرت دفع آن را نداشتند.
اميرالمؤمنين عليه السلام در اين باره م ىفرمايد:
منم آن كسى كه درباره دشمنانم چنين نازل شد: «سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ، لِلْكافِرينَ لَيْسَ لَهُ دافِعٌ»؛ معنايش كسى است كه ولايت مرا انكار كرد.[۳]
امام صادق عليه السلام هم درباره اين آيه از مصحف فاطمه عليها السلام نقل مى فرمايد كه منظور «منكر ولايت على عليه السلام» است.[۴]