ابن قتیبه دینوری
ابومحمد عبدالله بن مسلم بن قتیبه دینوری (زاده ۲۱۳ ه.ق / ۸۲۸ م - درگذشته ۲۷۶ ه.ق / ۸۸۹ م)[۱] یکی از دانشمندان اهل سنت در قرن سوم هجری قمری است که در زمینههای گوناگون علوم آن زمان از جمله روایت، لغت، و نحو، و غریب قرآن، و معانی قرآن، و فقه، و شعر تبحر داشت.[۲] او ایرانیتبار بود و پدرش از اهالی مرو بود، اما خود ابن قتیبه در بغداد یا کوفه به دنیا آمد و به دینوری معروف شد به دلیل قضاوت در دینور.
اطلاعات فردی | |
---|---|
نام کامل | ابومحمد عبدالله بن مسلم بن قتیبه دینوری |
تولد | ۲۱۳ ه.ق |
وفات | ۲۷۶ ه.ق |
اطلاعات علمی | |
استادان | اسحاق بن راهویه، محمد بن زیاد الزیادی، أبی حاتم السجستانی و… |
شاگردان | عبید اللّٰه بن عبد الرحمن السکری، و إبراهیم بن محمد بن أیوب الصائغ و… |
تالیفات | الامامة و السیاسة، غریب القرآن، مشکل القرآن |
تحصیلات | کوفه، بغداد |
مذهب | حنبلی |
اطلاعات فرهنگی | |
زمینه فعالیت | فقه، لغت، نحو، علوم قرآن |
زندگینامه
ابو محمد عبد اللّه بن مسلم بن قتیبهٔ کوفی، متولد همانجا، که بمناسبت قاضی بودنش در دینور،[۳] دینوری نامیده شده، ابن قتیبه در جوانی در بغداد به تحصیل پرداخت و سپس به قضاوت در دینور منصوب شد. او سالها در این مقام بود و بیشتر آثارش را در این دوره تألیف کرد. در میانسالی به بغداد بازگشت و تا پایان عمر به تدریس نحو مشغول بود.
ابن قتیبه دشمن معتزله بود و به برتری عرب بر عجم باور داشت. او از پیروان احمد بن حنبل بود و به مذهب کرامیه نیز گرایش داشت. برخی از منابع او را منحرف از عترت و دارای گرایش به تشبیه معرفی کردهاند.
مشایخ[۴]
او از اسحاق بن راهویه و و محمد بن زیاد الزیادی، و أبی الخطاب زیاد بن یحیی الحسانی، و أبی حاتم السجستانی روایت کرده است.
شاگردان[۵]
فرزندش أحمد و عبید اللّٰه بن عبد الرحمن السکری، و إبراهیم بن محمد بن أیوب الصائغ، و عبید اللّٰه بن أحمد بن بکیر التمیمی، و عبد اللّٰه بن جعفر بن درستویه الفارسی
تألیفات
از جمله تألیفات ابن قتیبه میتوان به موارد زیر اشاره کرد[۶]:
- الامامة و السیاسة
- غریب القرآن
- مشکل القرآن
- مشکل الحدیث
- أدب الکاتب
- عیون الاخبار
- معانی الشعر الکبیر
- کتاب عیون الشعر
- کتاب التفقیه:
- کتاب الحکایة و المحکی
- کتاب ادب الکاتب
- کتاب الشعر و الشعراء
- کتاب الخیل
- کتاب جامع النحو
- کتاب مختلف الحدیث
- کتاب اعراب القرآن
- کتاب دیوان الکتاب
- کتاب فرائد الدر
- کتاب خلق الانسان
- کتاب القراءات
- کتاب المراتب
- کتاب التسویة بین العرب و العجم
- کتاب الانواء
- کتاب المشکل.
- کتاب دلائل النبوة
- کتاب اختلاف تاویل الحدیث
- کتاب المعارف
- کتاب جامع الفقه
- کتاب اصلاح غلط ابی عبید فی غریب الحدیث
- کتاب المسائل و الجوابات
- کتاب العلم
- کتاب المیسر و القداح
- کتاب حکم الامثال
- کتاب الاشربة
- تاب جامع النحو الصغیر.
- کتاب الرد علی المشبهة
- کتاب آداب العشرة
- کتاب غریب الحدیث
روایت حدیث غدیر[۷]
یکی از علما و بزرگان اهل سنت که حدیث غدیر را نقل کرده ابن قُتَیبه است[۸].
ابن قُتَیبه حدیث غدیر را در ماجرای احتجاج شخصی به نام برد از همدان بر عمروعاص و نزد معاویه در «الامامة و السیاسة» نقل کرده است.[۹]
اما در اعتبار کتابش «الإمامة و السیاسة» هیچ شکی نیست، چرا که این کتاب از نوشتههای معروف او است که نزد اهل سنت معتمَد است و آنان در کتابهای خود از آن نقل کردهاند، مثل بَلَوی در «ألف باء» و عمر بن فَهد مکّی در «إتحاف الوری بأخبار أمّ القری».
وثاقت راوی[۱۰]
عبدالله بن مسلم بن قتیبه، ابومحمد، صاحب تصانیف، صدوق و کمروایت است. خطیب گفته است که او ثقه دین و فاضل بود.[۱۱] اما حاکم گفته است که امت بر این توافق دارند که قُتَبی دروغگو است. گفتم: این سخن بسیار زشت است و از کسی که از خدا نمیترسد، چنین سخنی برمیآید.
- دارقطنی گفته است: ابن قتیبه به تشبیه گرایش داشت و از عترت منحرف بود و سخنانش به این موضوع اشاره دارد.
- بیهقی گفته است که او دیدگاه کرامیه را میپذیرفت.
- ابن منادی نیز گفته است که او در رجب سال ۲۷۶ ه.ق بر اثر خوردن هریسه داغ جان داد.[۱۲] پس از خوردن هریسه، حرارت شدید به او دست داد، فریاد زد، سپس به هوش آمد و تا وقت نماز ظهر مضطرب بود، سپس آرام گرفت و تا سحر به ذکر مشغول بود و سپس درگذشت.
- ابن نصر وابل گفته است: محمد بن عبدالله حافظ گفته است که ابن قتیبه در علوم پیشرفت میکرد، اما اهل علم از او راضی نبودند و تنها امام مقبول نزد همه، ابوعبید است. ابن قتیبه ذیلی بر غریب الحدیث ابوعبید نوشت که حجم آن از اصل بیشتر بود و کتابی در اعتراضات به ابوعبید تألیف کرد. محمد بن نصر مروزی از ابوعبید دفاع کرد و به ابن قتیبه پاسخ داد.
- مسلمة بن قاسم گفته است که او زبانشناس و بسیار نویسنده بود، عالم به تصنیف و صدوق از اهل سنت است. گفته میشود که او به مذهب مالک گرایش داشت.
- نفطویه گفته است که هرگاه در خانهاش تنها بود و کاری انجام میداد، آن را با دقت انجام میداد و هرگز در زبان دروغ نمیگفت.
- ابن حزم گفته است که او در دین و علمش ثقه بود.
- ابن ندیم نیز گفته است که او در آنچه میروایت میکرد صادق بود، عالم به زبان و نحو بود و کتابهایش مورد استقبال قرار میگرفت. او حدود شصت کتاب نوشته است.
- مسعودی در المروج گفته است که ابن قتیبه در کتابهایش از ابوحنیفه دینوری الهام گرفته است.
- امام الحرمین گفته است که ابن قتیبه در وارد شدن به مباحثی که مناسب نیست، بیحساب است.
- سلفی گفته است که ابن قتیبه از ثقات و اهل سنت بود، اما حاکم به مخالفت او برآمد به دلیل مذهب.
- صلاح العلائی تفسیر سلفی را اینگونه بیان کرده است که او به مذهب کرامیه اشاره کرده است، اما این سخن از ابن حجر عسقلانی نیست و در کلام او چیزی که به این موضوع اشاره کند، وجود ندارد. اما او بر شیوه اهل حدیث در عدم تأویل بود.[۱۳]
پانویس
- ↑ ابن حجر عسقلانی احمد بن علی. لسان المیزان. ج 3، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، 1406، ص 359.
- ↑ ابن حجر عسقلانی احمد بن علی. لسان المیزان. ج 3، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، 1406، ص 359.
- ↑ دینور نام شهری در نزدیکی کرمانشاه است که در قدیم آباد بوده و اکنون ویرانست (فرهنگ نفیسی).
- ↑ خطیب بغدادی احمد بن علی. تاریخ بغداد. ج 10، دار الکتب العلمیة، 1417، ص 168.
- ↑ خطیب بغدادی احمد بن علی. تاریخ بغداد. ج 10، دار الکتب العلمیة، 1417، ص 168.
- ↑ ابن ندیم محمد بن اسحاق. الفهرست (إبن الندیم). بانک بازرگانی ایران (چاپخانه)، 1346، ص 130. خطیب بغدادی احمد بن علی. تاریخ بغداد. ج 10، دار الکتب العلمیة، 1417، ص 168.
- ↑ چکیده عبقات الانوار (حدیث غدیر): ص ۲۲۶.
- ↑ ترجمه الغدير ؛ ج1بخش اول ؛ ص45
- ↑ الامامة و السیاسة: ج ۱ ص ۱۰۹.
- ↑ ترجمه الغدير ؛ ج1بخشاول ؛ ص161
- ↑ خطیب بغدادی احمد بن علی. تاریخ بغداد. ج 10، دار الکتب العلمیة، 1417، ص 168.
- ↑ خطیب بغدادی احمد بن علی. تاریخ بغداد. ج 10، دار الکتب العلمیة، 1417، ص 168.
- ↑ ابن حجر عسقلانی احمد بن علی. لسان المیزان. ج 3، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، 1406، ص 357.