جریان قرآنی- تاریخی غدیر و پیشینه های تاریخ ساز آن

چکیده مقاله:

دهه دوم ذیحجه سال دهم هجری مثل دهه های تاثیرگذار دیگر (دهه اول محرم سال ۶۱ هجری و ...)، یادآور پیشینه معرفتی و نیز میراث گذار رویدادهای تاثیرگذار بعدی است. رویداد تاریخی و تاریخ ساز غدیر در ماه های پایانی عمر با برکت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله)، به شکل گسترده ای مطرح و به ثبت رسید.

اما همواره، این سوال مطرح است که چرا رسول خدا(صلی الله علیه و آله)، این امر مهم (مساله جانشینی) را به سال آخر حیات نورانی خویش موکول کرد مقاله حاضر درصدد است با استفاده از منابع مکتوب و به روش توصیفی- تحلیلی، این مساله را مورد ارزیابی قرار دهد.

نگارنده با مراجعه به آیات و روایات تاریخی بر این باور است که معرفی علی(علیه السلام) به عنوان وصی و جانشین پیامبر(صلی الله علیه و آله)، بسان دعوت های چندگانه بعثت، در مراحل مختلف انجام شد.

رسول اعظم(صلی الله علیه و آله) از ابتدای بعثت و دعوت خویش و در ادامه مسیر با تدبیر آسمانی اش بارها (یوم الانذار، لیله المبیت و ...) به مساله مهم امامت امت و جانشینی در دوران پس از رحلتش، همت گماشته است. اما در سال آخر عمر شریفش (یوم الغدیر)، در جمع مسلمانان از ملل و نحل مختلف، با استفاده از توانمندی رسانه ای و میدانی آن روزگار، از فرصت خداداد، حداکثر استفاده را برده است.

لذا پیامبر(صلی الله علیه و آله) بر طبق فرمان الهی در تبیین اهمیت و نقش ولایت در تکمیل و استمرار اهداف بعثت و معرفی علی بن ابی طالب(علیه السلام)، هیچ کوتاهی نکرد و بلکه به همه وظایف خویش در حل بحران جانشینی، توجه داشته و اعمال مدیریت کرده است. لذا روز غدیر جمع بندی همه تلاش ها و اعلام های پیشین و اعلان وسیع و گسترده در پاسخ به بحران جانشینی برای مسلمانان بعدی و بلکه همه بشریت است.

منبع

هفتمین اجلاس بین المللی دکترین جهانی دهه غدیر.