نمایش مبدأ برای آيه ۲۰۴ شعراء و غدیر

{{جعبه اطلاعات آیه
	 | عرض = 
	 | تصویر =آیه ۲۰۴ سوره شعراء.png 
	 | اندازه تصویر = 
	 | توضیح_تصویر = 
	 | عنوان =آيه ۲۰۴ شعرا و غدیر 
	 | سوره =شعراء 
	 | آیه =۲۰۴ 
	 | جزء =۱۹ 
	 | شأن نزول = 
	 | مکان نزول =مکه 
	 | موضوع = 
	 | صوت =صوت ۲۰۴ شعراء.mp3 
	 | توضیح صوت =ترتیل آیه ۲۰۴ سوره شعراء 
}}
'''آیه ۲۰۴ سوره شعراء''' آیه‌ای نازل‌شده برای توبیخ کسانی که به‌خاطر انکار  انتخاب الهی در غدیر خواستار عذاب الهی شده بودند.

درباره شأن نزول آیه ۲۰۴ سوره شعراء چنین گفته شده است: در ماجراى اعتراض [[حارث بن نعمان فهری|حارث فهری]] در غدير و پس از نزول سنگ آسمانى بر او، آيه ۲۰۴ سوره شعراء در توبيخ گستاخى حارث و امثال او نازل شد:{{قرآن|اَفَبِعَذابِنا يَسْتَعْجِلُونَ|ترجمه=آيا به عذاب ما عجله مى‏‌كنند}}.<ref>غدیر در قرآن، ج۳، ص۷۶.</ref>

پس از اعلام ولایت امیرالمؤمنین در غدیر حارث بن نعمان فهری از شدت انکار و ناراحتی پیامبر صلی الله علیه و آله را متهم کرد که از سوی خود برای خویشانش مقام معین کرده است. پیامبر در پاسخ او گفت که این مقام از سوی خداوند به علی علیه السلام عنایت شده است. در این هنگام حارث سر به‌سوى آسمان بلند كرد و گفت: «خدايا، اگر محمد در آنچه مى‌گويد صادق و راستگوست سنگى از آسمان بر ما ببار يا عذابى بر ما نازل كن كه انتقامى در اولينِ ما (منكرين ولايت) و نشانه‌اى براى آيندگان ما باشد؛ و اگر آنچه محمد مى‌گويد دروغ است عذابى بر او نازل كن». 

به‌محض فاصله‌گرفتن حارث از پيامبر صلَّى اللّٰه عليه و آله دو عذاب الهى با هم بر او نازل شد در حالى كه پيامبر صلَّى اللّٰه عليه و آله و اصحابش از دور او را مى‌ديدند. پس از این رخداد آیه ۲۰۴ سوره اعراف در توبیخ او نازل شد که درخواست عذاب می‌کرد.<ref>غدیر در قرآن، ج۳، ص۷۳-۷۶.</ref>

== پانویس ==
{{پانویس}}

==منابع==
{{منابع}}
* '''غدیر در قرآن، قرآن در غدیر'''؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش.
{{پایان منابع}}
[[رده:قرآن و غدیر]]