نمایش مبدأ برای انحصار دوازده امام علیهم السلام

در [[خطبه غدیر]]، تأكيد عجيبى بر انحصار دوازده امام‏ عليهم السلام در اين عدد شده، و اينكه هيچ فردى به هيچ عنوان در شئون آنان شراكتى ندارد، و از سوى ديگر اصرار بر قبول همه آنان و عدم تفكيک و جدايى بين ايشان در شؤون امامت گرديده است.

اين بدان جهت است كه همه امامان‏ عليهم السلام از طرف خدا و رسول با شئون واحد نصب شده ‏اند، و هرگونه تشكيک و خدشه در اين امر در واقع تشكيک درباره فرمان الهى و پشت پا زدن به كسانى است كه خداوند مقام آنان را امضا نموده است.

از جانب ديگر انحصارِ عدد امامان‏ عليهم السلام به اين معنى است كه هيچكس ديگرى لايق اين شأن نيست، و كسى كه درباره ايشان تشكيک كند درباره خداوند شک كرده است.

در خطبه غدير براى تعيين امامان به كلمه «هذا على» در چند مورد خطبه، و نيز نام بردن امام حسن و امام حسين ‏عليهما السلام برمى‏ خوريم كه نسل امامت را روشن مى‏ نمايد.

مسئله معرفى و بلند كردن بازوان اميرالمؤمنين ‏عليه السلام صراحت را كامل نموده و راه هرگونه تشكيک را بسته است.

در مورد لزوم قبول همه دوازده امام‏ عليهم السلام در خطبه غدير به اين جمله برمى‏ خوريم:

هر كس درباره يكى از امامان شک كند در همه آنان شک كرده است، و شک كننده درباره ما در آتش خواهد بود.

همچنين در خطبه به وجود نورانى آنان تصريح شده و سپس شئون امامت ايشان ذكر شده است. در اين مورد به پنج جهت اشاره شده است: شريک ‏هاى قرآن، هدايت‏ كنندگان، امين‏ هاى خدا، عالمان، حجت‏ هاى خداوند.