انحصار دوازده امام علیهم السلام
در خطبه غدیر، تأكيد عجيبى بر انحصار دوازده امام عليهم السلام در اين عدد شده، و اينكه هيچ فردى به هيچ عنوان در شئون آنان شراكتى ندارد، و از سوى ديگر اصرار بر قبول همه آنان و عدم تفكيک و جدايى بين ايشان در شؤون امامت گرديده است.
اين بدان جهت است كه همه امامان عليهم السلام از طرف خدا و رسول با شئون واحد نصب شده اند، و هرگونه تشكيک و خدشه در اين امر در واقع تشكيک درباره فرمان الهى و پشت پا زدن به كسانى است كه خداوند مقام آنان را امضا نموده است.
از جانب ديگر انحصارِ عدد امامان عليهم السلام به اين معنى است كه هيچكس ديگرى لايق اين شأن نيست، و كسى كه درباره ايشان تشكيک كند درباره خداوند شک كرده است.
در خطبه غدير براى تعيين امامان به كلمه «هذا على» در چند مورد خطبه، و نيز نام بردن امام حسن و امام حسين عليهما السلام برمى خوريم كه نسل امامت را روشن مى نمايد.
مسئله معرفى و بلند كردن بازوان اميرالمؤمنين عليه السلام صراحت را كامل نموده و راه هرگونه تشكيک را بسته است.
در مورد لزوم قبول همه دوازده امام عليهم السلام در خطبه غدير به اين جمله برمى خوريم:
هر كس درباره يكى از امامان شک كند در همه آنان شک كرده است، و شک كننده درباره ما در آتش خواهد بود.
همچنين در خطبه به وجود نورانى آنان تصريح شده و سپس شئون امامت ايشان ذكر شده است. در اين مورد به پنج جهت اشاره شده است: شريک هاى قرآن، هدايت كنندگان، امين هاى خدا، عالمان، حجت هاى خداوند.