نمایش مبدأ برای حَشرِ اميرالمؤمنين عليه السلام و شيعيان حضرت


==حَشرِ اميرالمؤمنين‏ عليه السلام و شيعيان حضرت<ref>غدير در قرآن: ج ۳ ص ۱۷۶ - ۱۷۸.</ref>==
در غدير كتاب الهى با حيات مردم عجين گرديد، به صورت جزء لا ينفكّى كه تا حوض كوثر عضو جدايى ناپذير زندگى مسلمانان خواهد بود.

[[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] هم در [[خطبه غدیر]] اين مفهوم را به شكل ‏هاى مختلف از جمله [[حدیث رایات]] در روز قيامت بيان فرمود.

آنچه در اينجا قابل ذكر است اشاره حضرت به حشر اميرالمؤمنين ‏عليه السلام به عنوان قائد الغرّ المحجّلين (پيشواى پيشانى ‏سفيدان) در حديث رايات است:

امت من بر سر حوض كوثر در پنج گروه و با پنج پرچم وارد مى‏ شوند:

اول آنان رايت گوساله امت من است... . سپس رايت فرعون امتم بر سر حوض وارد مى‏ شوند كه اكثر مردم اينانند كه توسط او از راه راست منحرف شده ‏اند... .

سپس رايت هامان امتم كه امام پنجاه هزار نفر از آنان است نزد من مى ‏آيند... . سپس رايت مِخْدَج نزد من مى‏ آيد كه امام هفتاد هزار نفر از امت من است و من دست او را مى‏ گيرم... .

سپس رايت اميرالمؤمنين و قائدِ پيشانى‏ سفيدان نزد من وارد مى‏ شود. من بپا مى‏ خيزم و دست او را مى ‏گيرم، و در اين حال روى او و اصحابش سفيد مى ‏شود. 

مى‏ گويم: بعد از من درباره ثِقلين چه رفتارى داشتيد؟ 

مى‏ گويند: ثقل اكبر را تابع شديم و آن را تصديق نموديم، و ثقل اصغر را كمک كرديم و يارى نموديم و همراه او به شهادت رسيديم. 

من مى‏ گويم: سيراب و [[آب]] نوشيده باز گرديد. آنان جرعه ‏اى مى‏ نوشند كه بعد از آن هرگز تشنه نمى ‏شوند.

روى امامشان همچون [[خورشید]] طالع است، و روى آنان مانند ماه چهارده ‏شبه و همچون نورانى‏ ترين ستاره در آسمان است... .

== پانویس ==
[[رده:امام شناسی]]