ابن قتیبه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی غدیر
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
== روايت حديث غدير<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير) : ص ۲۲۶. </ref> ==
== روايت حديث غدير<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير) : ص ۲۲۶. </ref> ==
يكى از علما و بزرگان [[اهل‏ سنت]] كه [[حدیث غدیر]] را نقل كرده ابن ‏قُتَيبه است. ابن ‏قُتَيبه حديث غدير را در ماجراى احتجاج شخصى به نام برد از همدان بر عمروعاص و نزد معاویه در «الامامة و السیاسة» نقل كرده است.<ref>الامامة و السياسة: ج ۱ ص ۱۰۹.</ref>
يكى از علما و بزرگان [[اهل‏ سنت]] كه [[حدیث غدیر]] را نقل كرده ابن ‏قُتَيبه است.


در ادامه در مورد ابن ‏قتيبه مطالبى خواهد آمد. اما در اعتبار كتابش «الإمامة و السياسة» هيچ شكى نيست، چرا كه اين كتاب از نوشته ‏هاى معروف او است كه نزد اهل‏ سنت معتمَد است و آنان در كتاب‏ هاى خود از آن نقل كرده ‏اند، مثل بَلَوى در «ألف باء» و عمر بن فَهد مكّى در «إتحاف الورى بأخبار أمّ‏ القرى».
ابن ‏قُتَيبه حديث غدير را در ماجراى احتجاج شخصى به نام برد از همدان بر [[عمرو بن عاص|عمروعاص]] و نزد [[معاویة بن ابی سفیان|معاویه]] در «[[الامامة و السیاسة (کتاب)|الامامة و السیاسة]]» نقل كرده است.<ref>الامامة و السياسة: ج ۱ ص ۱۰۹.</ref>
 
در ادامه در مورد ابن ‏قتيبه مطالبى خواهد آمد. اما در اعتبار كتابش «الإمامة و السياسة» هيچ شكى نيست، چرا كه اين كتاب از نوشته ‏هاى معروف او است كه نزد اهل‏ سنت معتمَد است و آنان در كتاب‏ هاى خود از آن نقل كرده ‏اند، مثل بَلَوی در «ألف باء» و [[عمر بن فهد مکّى|عمر بن فَهد مکّى]] در «إتحاف الورى بأخبار أمّ‏ القرى».


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۲۵ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۲

روايت حديث غدير[۱]

يكى از علما و بزرگان اهل‏ سنت كه حدیث غدیر را نقل كرده ابن ‏قُتَيبه است.

ابن ‏قُتَيبه حديث غدير را در ماجراى احتجاج شخصى به نام برد از همدان بر عمروعاص و نزد معاویه در «الامامة و السیاسة» نقل كرده است.[۲]

در ادامه در مورد ابن ‏قتيبه مطالبى خواهد آمد. اما در اعتبار كتابش «الإمامة و السياسة» هيچ شكى نيست، چرا كه اين كتاب از نوشته ‏هاى معروف او است كه نزد اهل‏ سنت معتمَد است و آنان در كتاب‏ هاى خود از آن نقل كرده ‏اند، مثل بَلَوی در «ألف باء» و عمر بن فَهد مکّى در «إتحاف الورى بأخبار أمّ‏ القرى».

پانویس

  1. چكيده عبقات الانوار (حديث غدير) : ص ۲۲۶.
  2. الامامة و السياسة: ج ۱ ص ۱۰۹.