اسعد بن محمود عجلی (ابوالفتح، اصفهانی واعظ): تفاوت میان نسخه‌ها
(اسعد بن محمود عجلی (ابوالفتح، اصفهانی واعظ)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== <big>روايت حديث غدير</big><ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص | == <big>روايت حديث غدير</big><ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۲۶۸. </ref> == | ||
<big>يكى از علما و بزرگان [[اهل سنت]] كه [[حديث غدير]] را نقل كرده اسعد بن محمود (ابى الفضائل) بن خلف عِجلى اصفهانى واعظ، ابوالفتح، منتجب الدين (م | <big>يكى از علما و بزرگان [[اهل سنت]] كه [[حديث غدير]] را نقل كرده اسعد بن محمود (ابى الفضائل) بن خلف عِجلى اصفهانى واعظ، ابوالفتح، منتجب الدين (م ۶۰۰ ق) است.</big> | ||
<big>نورالدين على بن محمد معروف به ابن صبّاغ مالكى در «الفصول المهمّة فى معرفة الائمة» و نيز سَمهودى در «جواهر العقدين» حديث غدير را با نقل مختصر ماجراى غدير از حافظ ابوالفتوح اسعد بن ابى فضائل بن خلف عِجلى در كتابش «الموجز فى فضائل الخلفاء الاربعة» به سند او نقل كرده اند.<ref>الفصول المهمّة فى معرفة الائمة: ص | <big>نورالدين على بن محمد معروف به ابن صبّاغ مالكى در «الفصول المهمّة فى معرفة الائمة» و نيز سَمهودى در «جواهر العقدين» حديث غدير را با نقل مختصر ماجراى غدير از حافظ ابوالفتوح اسعد بن ابى فضائل بن خلف عِجلى در كتابش «الموجز فى فضائل الخلفاء الاربعة» به سند او نقل كرده اند.<ref>الفصول المهمّة فى معرفة الائمة: ص ۴۱. جواهر العقدين (مخطوط).</ref></big> | ||
<big>شمس الدين ذهبى و نيز يافعى و ابن قاضى شُهبه<ref>العِبَر فى خبر من غَبَر: حوادث سال | <big>شمس الدين ذهبى و نيز يافعى و ابن قاضى شُهبه<ref>العِبَر فى خبر من غَبَر: حوادث سال ۶۰۰ . مرآة الجنان: حوادث سال ۶۰۰ . طبقات الشافعية: ج ۱ ص ۳۵۸. </ref></big> <big>او را توثيق كرده و بسيار ستوده اند.</big> | ||
== <big>پانویس</big> == | == <big>پانویس</big> == | ||
نسخهٔ ۹ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۰۰
روايت حديث غدير[۱]
يكى از علما و بزرگان اهل سنت كه حديث غدير را نقل كرده اسعد بن محمود (ابى الفضائل) بن خلف عِجلى اصفهانى واعظ، ابوالفتح، منتجب الدين (م ۶۰۰ ق) است.
نورالدين على بن محمد معروف به ابن صبّاغ مالكى در «الفصول المهمّة فى معرفة الائمة» و نيز سَمهودى در «جواهر العقدين» حديث غدير را با نقل مختصر ماجراى غدير از حافظ ابوالفتوح اسعد بن ابى فضائل بن خلف عِجلى در كتابش «الموجز فى فضائل الخلفاء الاربعة» به سند او نقل كرده اند.[۲]
شمس الدين ذهبى و نيز يافعى و ابن قاضى شُهبه[۳] او را توثيق كرده و بسيار ستوده اند.