احیای قرآن با غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «== احياى قرآن با غدير<ref>واقعه قرآنى غدير: ص ۲۱۳.</ref> == امروزه همه اذعان دارند كه...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== احياى قرآن با غدير<ref>واقعه قرآنى غدير: ص ۲۱۳.</ref> == | == احياى قرآن با غدير<ref>واقعه قرآنى غدير: ص ۲۱۳.</ref> == | ||
امروزه همه اذعان دارند كه | امروزه همه اذعان دارند كه [[سقیفه]] و راهى كه ادامه آن به شمار مى آمد نه تنها نمى توانست حافظ [[قرآن]] باشد، بلكه بنيانى كه وارثش [[معاویة بن ابی سفیان|معاویه]] بود با قرآن به جنگ قرآن آمد و آن را بر سر نيزه در مقابل صاحب غدير آورد. | ||
و سقيفه همچنان ادامه يافت تا يزيد آن را به ارث برد و با چوب بر لب قارى و مفسر قرآن زد تا نور او را با خيزران خاموش كند! و باز سقيفه پيش رفت تا روزى كه وليد قرآن را | و سقيفه همچنان ادامه يافت تا يزيد آن را به ارث برد و با چوب بر لب قارى و مفسر قرآن زد تا نور او را با خيزران خاموش كند! و باز سقيفه پيش رفت تا روزى كه وليد قرآن را تیرباران كرد. | ||
غدير اما در اوج مظلوميت از حمايت و حفاظت قرآن دست برنداشت و در راه آن از هيچ فداكارى دريغ نكرد | غدير اما در اوج مظلوميت از حمايت و حفاظت قرآن دست برنداشت و در راه آن از هيچ فداكارى دريغ نكرد. | ||
در روزى كه نداى شوم «حَسْبُنا كِتابُ اللَّهِ» به نيت كنار زدن حافظين قرآن بلند شد، باز اين صاحب غدير بود كه قرآن ناطق را در كنار كتاب | در روزى كه [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] از دنيا رفت و همه بر سر [[غصب خلافت]] اجتماع كردند، صاحب غدير صدا زد: | ||
«به دستور پيامبر صلى الله عليه و آله قسم ياد كرده ام تا قرآن را جمع و تدوين نكرده ام از خانه بيرون نيايم». | |||
در روزى كه نداى شوم «حَسْبُنا كِتابُ اللَّهِ» به نيت كنار زدن حافظين قرآن بلند شد، باز اين صاحب غدير بود كه قرآن ناطق را در كنار كتاب الله گوشزد كرد كه همان «[[ثقلین(حدیث)|ثقلین]]» بود. | |||
اگر برنامه سقيفه بود تا امروز اثرى از قرآن باقى نمى ماند، و اين اهل بيت غدير بودند كه در هر مقطعى از روزگار در برابر آن دشمنان قرآن براى حفظ ظاهر و باطن آن مقاومت كردند و تفسير صحيح قرآن را ارائه فرمودند و مردم را با درياى معارف قرآن آشنا ساختند. | اگر برنامه سقيفه بود تا امروز اثرى از قرآن باقى نمى ماند، و اين اهل بيت غدير بودند كه در هر مقطعى از روزگار در برابر آن دشمنان قرآن براى حفظ ظاهر و باطن آن مقاومت كردند و تفسير صحيح قرآن را ارائه فرمودند و مردم را با درياى معارف قرآن آشنا ساختند. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
[[رده:قرآن و غدیر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۳۲
احياى قرآن با غدير[۱]
امروزه همه اذعان دارند كه سقیفه و راهى كه ادامه آن به شمار مى آمد نه تنها نمى توانست حافظ قرآن باشد، بلكه بنيانى كه وارثش معاویه بود با قرآن به جنگ قرآن آمد و آن را بر سر نيزه در مقابل صاحب غدير آورد.
و سقيفه همچنان ادامه يافت تا يزيد آن را به ارث برد و با چوب بر لب قارى و مفسر قرآن زد تا نور او را با خيزران خاموش كند! و باز سقيفه پيش رفت تا روزى كه وليد قرآن را تیرباران كرد.
غدير اما در اوج مظلوميت از حمايت و حفاظت قرآن دست برنداشت و در راه آن از هيچ فداكارى دريغ نكرد.
در روزى كه پیامبر صلی الله علیه و آله از دنيا رفت و همه بر سر غصب خلافت اجتماع كردند، صاحب غدير صدا زد:
«به دستور پيامبر صلى الله عليه و آله قسم ياد كرده ام تا قرآن را جمع و تدوين نكرده ام از خانه بيرون نيايم».
در روزى كه نداى شوم «حَسْبُنا كِتابُ اللَّهِ» به نيت كنار زدن حافظين قرآن بلند شد، باز اين صاحب غدير بود كه قرآن ناطق را در كنار كتاب الله گوشزد كرد كه همان «ثقلین» بود.
اگر برنامه سقيفه بود تا امروز اثرى از قرآن باقى نمى ماند، و اين اهل بيت غدير بودند كه در هر مقطعى از روزگار در برابر آن دشمنان قرآن براى حفظ ظاهر و باطن آن مقاومت كردند و تفسير صحيح قرآن را ارائه فرمودند و مردم را با درياى معارف قرآن آشنا ساختند.
پانویس
- ↑ واقعه قرآنى غدير: ص ۲۱۳.