هادیان امّت

يكى از آيات غديرى اين آيه است:

«وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ»:

«آنان كه کافر شدند مى‏ گويند: اى كاش آيتى از پروردگارش بر او نازل شود. تو ترساننده هستى و براى هر قومى هدایت كننده‏ اى هست».

پيامبر صلى الله عليه و آله هم در خطبه غدیر فرمود:

مَعاشِرَ النّاسِ، الا و انّى مُنْذِرٌ وَ عَلِىٌّ هادٍ: اى مردم، بدانيد كه من ترساننده از عذابم و على هدايت كننده است.

نكته فراموش نشدنى در اينجا آن است كه اگر على‏ عليه السلام هدايت كننده مردم است روزى كه او نباشد و از اين جهان به حضور پروردگار رود، آيا ديگر مردم هدايت كننده ‏اى نخواهند داشت؟ اين خط امامت و ولايت كه در غدير تعيين شد به قدرى حساب شده و دقيق است كه با معرفى جانشينان على‏ عليه السلام ادامه اين خط هدايت را تا آخرين روز دنيا نشان داده است.

پس اين منصب هدايت وقتى با عنوان على ‏عليه السلام مطرح مى‏ شود همه دوازده امام ‏عليهم السلام را شامل است.

اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در بيان آيه «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ» مى ‏فرمايد:

بنابر اين پيامبر صلى الله عليه و آله منذر و ترساننده است و من هدايت كننده ‏ام به آنچه حضرتش آورده است.

امام باقر علیه السلام در ذيل آيه مى‏ فرمايد:

در هر زمانى امامى از ما هست كه مردم آن زمان را به آنچه پيامبر صلى الله عليه و آله آورده هدايت مى‏ كند.

همچنين امام صادق ‏علیه السلام در بيان همين آيه مى‏ فرمايد: هر امامى هدايت كننده مردم قرنى است كه در آن زندگى مى ‏كند.

اميرالمؤمنين‏ عليه السلام مى ‏فرمايد: هيچ يک از ما امامان نيست مگر آنكه همه اهل ولايت خود را مى‏ شناسد، و اين همان است كه خداوند عز و جل مى‏ فرمايد: «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ».