احمد بن محمد خفاجی (شهاب الدین قاضی القضاة): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی غدیر
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
== <big>روايت حديث غدير</big><ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۲۹۰. </ref> ==
== روايت حديث غدير<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۲۹۰. </ref> ==
<big>يكى از علما و بزرگان [[اهل ‏سنت]] كه [[حديث غدير]] را نقل كرده احمد بن محمد بن عمر خَفاجى مصرى حنفى، شِهاب‏الدين قاضى القضاة (م ۱۰۶۹ ق) است.</big>
يكى از [[علما]] و بزرگان [[اهل ‏سنت]] كه [[حدیث غدیر]] را نقل كرده احمد بن محمد بن عمر خَفاجى مصرى حنفى، شِهاب‏ الدين قاضى القضاة (م ۱۰۶۹ ق) است.


<big>خفاجى شارح كتاب شفاى قاضى عياض است. قاضى عياض در كتابش حديث غدير را آورده، و خَفاجى در شرح آن گفته كه اين سخن را پيامبرصلى الله عليه وآله در [[خطبه غدير]] فرمده است.<ref>نسيم الرياض: ج ۳ ص ۴۵۶. </ref></big>
خفاجى شارح كتاب شفاى قاضى عياض است. قاضى عياض در كتابش حديث غدير را آورده، و خَفاجى در شرح آن گفته كه اين سخن را [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] در [[خطبه غدیر]] فرمده است.<ref>نسيم الرياض: ج ۳ ص ۴۵۶. </ref>


<big>محبّى<ref>خلاصة الاثر: ج ۱ ص ۳۳۱. همچنين خَفاجى شرح حال خودش را نوشته است: ريحانة الالبّاء: ص ۲۶۱. </ref>: او را ستوده و مشايخش را نام برده و تأليفاتش را شمرده است.</big>
محبّى<ref>خلاصة الاثر: ج ۱ ص ۳۳۱. همچنين خَفاجى شرح حال خودش را نوشته است: ريحانة الالبّاء: ص ۲۶۱. </ref>: او را ستوده و مشايخش را نام برده و تأليفاتش را شمرده است.


== <big>پانویس</big> ==
== پانویس ==
<references />
 
[[رده:حدیث غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۹

روايت حديث غدير[۱]

يكى از علما و بزرگان اهل ‏سنت كه حدیث غدیر را نقل كرده احمد بن محمد بن عمر خَفاجى مصرى حنفى، شِهاب‏ الدين قاضى القضاة (م ۱۰۶۹ ق) است.

خفاجى شارح كتاب شفاى قاضى عياض است. قاضى عياض در كتابش حديث غدير را آورده، و خَفاجى در شرح آن گفته كه اين سخن را پیامبر صلی الله علیه و آله در خطبه غدیر فرمده است.[۲]

محبّى[۳]: او را ستوده و مشايخش را نام برده و تأليفاتش را شمرده است.

پانویس

  1. چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۲۹۰.
  2. نسيم الرياض: ج ۳ ص ۴۵۶.
  3. خلاصة الاثر: ج ۱ ص ۳۳۱. همچنين خَفاجى شرح حال خودش را نوشته است: ريحانة الالبّاء: ص ۲۶۱.