حسن بن حمّاد بغدادی(ابوعلی): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی غدیر
(صفحه‌ای تازه حاوی «== <big>روايت حديث غدير<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير) : ص ۲۳۷. </ref></big> == <big>يكى...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
== <big>روايت حديث غدير<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير) : ص ۲۳۷. </ref></big> ==
== روايت حديث غدير<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير) : ص ۲۳۷. </ref>==
<big>يكى از علما و بزرگان اهل ‏سنت كه حديث غدير را نقل كرده حسن بن حمّاد بن كسيب سجاده بغدادى، ابوعلى (م  ۲۴۱ق) است. پيشتر گذشت كه واحدى نزول آيه تبليغ درباره ولايت علی ‏عليه السلام در روز غدير را از اين راوى نقل كرده است.</big>
يكى از علما و بزرگان [[اهل ‏سنت]] كه [[حدیث غدیر]] را نقل كرده حسن بن حمّاد بن كسيب سجاده بغدادى، ابوعلى (م  ۲۴۱ق) است. پيشتر گذشت كه واحدى نزول آيه [[تبلیغ]] درباره ولايت علی ‏عليه السلام در روز غدير را از اين راوى نقل كرده است.


<big>ابن‏ حبّان و خطيب بغدادى و ذهبى<ref>۶ الثقات: ج ۸ ص ۱۷۵. تاريخ بغداد: ج ۷ ص ۲۹۵. الكاشف: ج ۱ ص ۲۲۰. تقريب التهذيب: ج ۱ ص ۱۶۵. </ref>حسن بن حمّاد را ثقه دانسته‏ اند. ابوداوود، ابن ‏ماجه، ابويَعلى و ابن‏ صاعد از او روايت كرده‏ اند. احمد بن حنبل نيز او را توثيق كرده است.</big>
ابن‏ حبّان و خطیب بغدادی و ذهبى<ref>۶ الثقات: ج ۸ ص ۱۷۵. تاريخ بغداد: ج ۷ ص ۲۹۵. الكاشف: ج ۱ ص ۲۲۰. تقريب التهذيب: ج ۱ ص ۱۶۵. </ref>حسن بن حمّاد را ثقه دانسته‏ اند. ابوداوود، ابن ‏ماجه، ابويَعلى و ابن‏ صاعد از او [[روایت]] كرده‏ اند. [[احمد بن حنبل]] نيز او را توثيق كرده است.
 
== پانویس ==
[[رده:حدیث غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۰۹

روايت حديث غدير[۱]

يكى از علما و بزرگان اهل ‏سنت كه حدیث غدیر را نقل كرده حسن بن حمّاد بن كسيب سجاده بغدادى، ابوعلى (م ۲۴۱ق) است. پيشتر گذشت كه واحدى نزول آيه تبلیغ درباره ولايت علی ‏عليه السلام در روز غدير را از اين راوى نقل كرده است.

ابن‏ حبّان و خطیب بغدادی و ذهبى[۲]حسن بن حمّاد را ثقه دانسته‏ اند. ابوداوود، ابن ‏ماجه، ابويَعلى و ابن‏ صاعد از او روایت كرده‏ اند. احمد بن حنبل نيز او را توثيق كرده است.

پانویس

  1. چكيده عبقات الانوار (حديث غدير) : ص ۲۳۷.
  2. ۶ الثقات: ج ۸ ص ۱۷۵. تاريخ بغداد: ج ۷ ص ۲۹۵. الكاشف: ج ۱ ص ۲۲۰. تقريب التهذيب: ج ۱ ص ۱۶۵.