احتجاج امام حسن علیه السلام با غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی غدیر
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
هنگام صلح با معاويه در كوفه
== هنگام صلح با معاویه در كوفه<ref>الأمالی (طوسی)، ص ۵۶۰؛ تفسیر البرهان، ج ۴،‌ص ۴۵۹؛‌اثبات الهداة: ج ۳ ص ۹۲ ح ۳۵۹ و ح ۳۶۰؛ بحارالانوار، ج ۱۰، ص ۱۴۳.</ref> ==
یكی از مورادی كه غدیر در عرصۀ اعتقادی مردم مطرح شد در صلح حضرت امام حسن علیه‌السلام بود. آن حضرت در كوفه با حضور معاویه بر فراز منبر رفتند و پس از حمد و ثنای الهی مطالبی فرمودند كه از جمله آنها این بود:


اثبات الهداة: ج 2 ص 88 ح 360. بحارالانوار: ج 10 ص 139.
{{متن عربی|وَ قَدْ تَرَكَتْ بَنُو إِسْرَائيلَ هَارُونَ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ أَنَّهُ خَلِيفَةُ مُوسَى (عَلَيْهِ السَّلَامُ) فِيهِمْ وَ اتَّبَعُوا السَّامِرِيَّ، وَ قَدْ تَرَكَتْ هَذِهِ الْأُمَّةُ أَبِي وَ بَايَعُوا غَيْرَهُ، وَ قَدْ سَمِعُوا رَسُولَ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) يَقُولُ:" أَنْتَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلَّا النُّبُوَّةَ"، وَ قَدْ رَأَوْا رَسُولَ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) نَصَبَ أَبِي يَوْمَ غَدِيرِ خُمٍّ، وَ أَمَرَهُمْ أَنْ يُبَلِّغَ الشَّاهِدُ مِنْهُمْ الْغَائِبَ،}}؛ بنی‌اسرائیل حضرت هارون علیه السلام را رها كردند و تابع سامری شدند در حالی كه می‌دانستند ایشان خلیفۀ حضرت موسی علیه السلام هستند. این امت نیز پدرم را رها كردند و با غیر ایشان بیعت كردند در حالی كه خودشان دیدند كه پیامبر صلی اللَّه علیه و آله پدرم را در روز غدیر خم منصوب فرمودند و به آنان دستور دادند كه حاضرانشان به غائبان خبر دهند.


يكي از مورادي كه غدير در عرصه‌ي اعتقادي مردم مطرح شد در صلح امام حسن عليه‌السلام بود. آنحضرت در كوفه با حضور معاويه بر فراز منبر رفتند و پس از حمد و ثناي الهي مطالبي فرمودند كه از جمله آنها اين بود:
== در مجلس معاویه در شام<ref>بحارالانوار: ج ۴۴ ص ۷۵.</ref> ==
در تاریخ مشاجرات لفظی اسلام مانند روزی نیامده كه معاویه و دار و دسته‌اش نزد او جمع شده بودند و فرستادند تا حضرت امام حسن علیه‌السلام هم آمدند و آنچه می‌توانستند به آن حضرت و پدر بزرگوارشان ناسزا گفتند.


بني‌اسرائيل هارون را رها كردند و تابع سامري شدند در حاليكه مي‌دانستند او خليفه‌ي موسي است. اين امت نيز پدرم را رها كردند و با غير او بيعت كردند در حاليكه خودشان ديدند كه پيامبر صلي اللَّه عليه و آله پدرم را در روز غدير خم منصوب فرمود و به آنان دستور داد كه حاضرانشان به غائبان خبر دهند.
حضرت امام مجتبی علیه‌السلام آغاز به سخن فرمودند و احتجاجات مفصلی دربارۀ حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام در برابر آنان بیان نمودند و از جمله فرمودند:


بحارالانوار: ج 44 ص 75.
{{متن عربی|ثُمَّ دَعَا وَ هُوَ عَلَى الْمِنْبَرِ عَلِيّاً فَاجْتَذَبَهُ بِيَدِهِ فَقَالَ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاه‏}}؛ پیامبر صلی اللَّه علیه و آله در حالی كه بر فراز منبر بود امیرالمؤمنین علیه‌السلام را فرا خواندند. سپس ایشان را با دستانشان گرفتند و فرمودند: {{متن عربی|اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاه}}.


در تاريخ مشاجرات لفظي اسلام مانند روزي نيامده كه معاويه و دار و دسته‌اش نزد او جمع شده بودند و فرستادند تا امام حسن عليه‌السلام هم آمد و آنچه مي‌توانستند به آنحضرت و پدر بزرگوارش ناسزا گفتند.
== پانویس ==
[[رده:احتجاج به غدیر]]
[[رده:احتجاج معصومین علیهم السلام با غدیر‏ ]]
<references />


امام مجتبي عليه‌السلام آغاز به سخن فرمود و احتجاجات مفصلي درباره‌ي اميرالمؤمنين عليه‌السلام در برابر آنان بيان نمود و از جمله فرمود:
== منابع ==
'''الامالی؛''' محمد بن الحسن ‏طوسى، م ۴۶۰ ق‏، قم: الثقافة، چاپ اول، ۱۴۱۴ ق‏.


پيامبر صلي اللَّه عليه و آله در حاليكه بر فراز منبر بود علي عليه‌السلام را فرا خواند. سپس او را با دستانش گرفت و فرمود: «اللهم وال من والاه و عاد من عاداه».
'''البرهان في تفسير القرآن‏؛''' سيد هاشم بن سليمان بحرانى، ‏م ۱۱۰۷ ق‏، قم:  مؤسسة البعثة، اول، ۱۳۷۴ ش.
[[رده:احتجاج به غدیر]]
 
'''إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات‏؛''' محمد بن حسن‏ حر عاملى، م۱۱۰۴ ق‏، بيروت: ‏ اعلمى‏، اول‏، ۱۴۲۵ ق‏.
 
'''بحارالانوار؛'''  محمدباقر مجلسی، م ۱۱۱۰ ق، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، دوم، ۱۴۰۳ق.  
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۶

هنگام صلح با معاویه در كوفه[۱]

یكی از مورادی كه غدیر در عرصۀ اعتقادی مردم مطرح شد در صلح حضرت امام حسن علیه‌السلام بود. آن حضرت در كوفه با حضور معاویه بر فراز منبر رفتند و پس از حمد و ثنای الهی مطالبی فرمودند كه از جمله آنها این بود:

«وَ قَدْ تَرَكَتْ بَنُو إِسْرَائيلَ هَارُونَ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ أَنَّهُ خَلِيفَةُ مُوسَى (عَلَيْهِ السَّلَامُ) فِيهِمْ وَ اتَّبَعُوا السَّامِرِيَّ، وَ قَدْ تَرَكَتْ هَذِهِ الْأُمَّةُ أَبِي وَ بَايَعُوا غَيْرَهُ، وَ قَدْ سَمِعُوا رَسُولَ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) يَقُولُ:" أَنْتَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلَّا النُّبُوَّةَ"، وَ قَدْ رَأَوْا رَسُولَ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) نَصَبَ أَبِي يَوْمَ غَدِيرِ خُمٍّ، وَ أَمَرَهُمْ أَنْ يُبَلِّغَ الشَّاهِدُ مِنْهُمْ الْغَائِبَ،»؛ بنی‌اسرائیل حضرت هارون علیه السلام را رها كردند و تابع سامری شدند در حالی كه می‌دانستند ایشان خلیفۀ حضرت موسی علیه السلام هستند. این امت نیز پدرم را رها كردند و با غیر ایشان بیعت كردند در حالی كه خودشان دیدند كه پیامبر صلی اللَّه علیه و آله پدرم را در روز غدیر خم منصوب فرمودند و به آنان دستور دادند كه حاضرانشان به غائبان خبر دهند.

در مجلس معاویه در شام[۲]

در تاریخ مشاجرات لفظی اسلام مانند روزی نیامده كه معاویه و دار و دسته‌اش نزد او جمع شده بودند و فرستادند تا حضرت امام حسن علیه‌السلام هم آمدند و آنچه می‌توانستند به آن حضرت و پدر بزرگوارشان ناسزا گفتند.

حضرت امام مجتبی علیه‌السلام آغاز به سخن فرمودند و احتجاجات مفصلی دربارۀ حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام در برابر آنان بیان نمودند و از جمله فرمودند:

«ثُمَّ دَعَا وَ هُوَ عَلَى الْمِنْبَرِ عَلِيّاً فَاجْتَذَبَهُ بِيَدِهِ فَقَالَ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاه‏»؛ پیامبر صلی اللَّه علیه و آله در حالی كه بر فراز منبر بود امیرالمؤمنین علیه‌السلام را فرا خواندند. سپس ایشان را با دستانشان گرفتند و فرمودند: «اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاه».

پانویس

  1. الأمالی (طوسی)، ص ۵۶۰؛ تفسیر البرهان، ج ۴،‌ص ۴۵۹؛‌اثبات الهداة: ج ۳ ص ۹۲ ح ۳۵۹ و ح ۳۶۰؛ بحارالانوار، ج ۱۰، ص ۱۴۳.
  2. بحارالانوار: ج ۴۴ ص ۷۵.

منابع

الامالی؛ محمد بن الحسن ‏طوسى، م ۴۶۰ ق‏، قم: الثقافة، چاپ اول، ۱۴۱۴ ق‏.

البرهان في تفسير القرآن‏؛ سيد هاشم بن سليمان بحرانى، ‏م ۱۱۰۷ ق‏، قم:  مؤسسة البعثة، اول، ۱۳۷۴ ش.

إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات‏؛ محمد بن حسن‏ حر عاملى، م۱۱۰۴ ق‏، بيروت: ‏ اعلمى‏، اول‏، ۱۴۲۵ ق‏.

بحارالانوار؛  محمدباقر مجلسی، م ۱۱۱۰ ق، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، دوم، ۱۴۰۳ق.