احتجاج امام حسن عسکری علیه السلام با غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:احتجاج معصومین علیهم السلام با غدیر using HotCat) |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
منت خداوند بر مردم با | == منت خداوند بر مردم با غدیر<ref>بحارالانوار، ج۲۳، ص۹۹ و ج ۵۰ ص ۳۲۰؛ علل الشرایع، ج ۱، ص ۲۴۹؛ تفسیر نورالثقلین، ج ۱، ص ۵۹۰؛ تفسیر کنز الدقائق، ج ۴، ص ۳۴.</ref> == | ||
اسحاق بن اسماعیل از نیشابور برای امام عسکری علیه‌السلام نامه‌ای نوشت و مسائلی را مطرح کرد. آنحضرت نامه‌ای را توسط نمایندهٔ خود برای او فرستادند که یکی از فرازهای آن چنین است: | |||
آنگاه که خداوند با بپاداشتن اولیاء بعد از پیامبرش بر شما منت گذاشت خطاب به پیامبرش فرمود: «الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دیناً». | |||
== غدیر، معرف حزب‌الله<ref>اثبات الهداة، ج ۳، ص ۱۴۵، ح ۶۰۶؛ کشف الغمّة، ج ۲، ص ۴۲۳؛ عوالم العلوم «حدیث الغدیر»، ص ۱۶۲.</ref> == | |||
حسن بن ظریف می‌گوید: به امام عسکری علیه‌السلام نامه‌ای نوشتم و سؤال کردم: معنای قول پیامبر صلی اللَّه علیه و آله به امیرالمؤمنین علیه‌السلام چیست که فرمود: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه»؟ | |||
امام عسکری علیه‌السلام فرمود: | |||
مقصود حضرت آن بود که او را عَلَم و علامتی قرار دهد که هنگام اختلاف حزب خداوند با آن شناخته شوند. | |||
مقصود حضرت آن بود | |||
== پانویس == | |||
[[رده:احتجاج به غدیر]] | [[رده:احتجاج به غدیر]] | ||
[[رده:احتجاج معصومین علیهم السلام با غدیر]] | [[رده:احتجاج معصومین علیهم السلام با غدیر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۳۰
منت خداوند بر مردم با غدیر[۱]
اسحاق بن اسماعیل از نیشابور برای امام عسکری علیه‌السلام نامه‌ای نوشت و مسائلی را مطرح کرد. آنحضرت نامه‌ای را توسط نمایندهٔ خود برای او فرستادند که یکی از فرازهای آن چنین است:
آنگاه که خداوند با بپاداشتن اولیاء بعد از پیامبرش بر شما منت گذاشت خطاب به پیامبرش فرمود: «الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دیناً».
غدیر، معرف حزب‌الله[۲]
حسن بن ظریف می‌گوید: به امام عسکری علیه‌السلام نامه‌ای نوشتم و سؤال کردم: معنای قول پیامبر صلی اللَّه علیه و آله به امیرالمؤمنین علیه‌السلام چیست که فرمود: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه»؟
امام عسکری علیه‌السلام فرمود:
مقصود حضرت آن بود که او را عَلَم و علامتی قرار دهد که هنگام اختلاف حزب خداوند با آن شناخته شوند.