آيه «يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا»: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '<references />' به '{{پانویس}}') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== «يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا»<ref>بيش از ۹۰ مورد در قرآن. واقعه قرآنى غدير: ص ۹۲.</ref> == | == «يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا»<ref>بيش از ۹۰ مورد در قرآن. واقعه قرآنى غدير: ص ۹۲.</ref> == | ||
در فرازى از بخش پنجم خطبه | در فرازى از بخش پنجم [[خطبه غدیر]]، پيامبر صلى الله عليه و آله مدح قرآنى بسيار بلندى درباره مولاى منصوب در غدير بر زبان آورد، كه كتاب آسمانى را يک پارچه به اميرالمؤمنين عليه السلام مرتبط ساخت و اين مهم را در چهار مرحله بيان فرمود. | ||
ابتدا على عليه السلام عزيزترين و نزديک ترين شخص را نزد خود معرفى كرد و سپس به صراحت فرمود: | ابتدا على عليه السلام عزيزترين و نزديک ترين شخص را نزد خود معرفى كرد و سپس به صراحت فرمود: | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
«هيچ آيه رضايتى در قرآن نازل نشده مگر درباره او»، و اين گونه به مردم فهمانيد كه جانشين من كسى است كه رضايت خدا و من از او ضمانت شده است. | «هيچ آيه رضايتى در قرآن نازل نشده مگر درباره او»، و اين گونه به مردم فهمانيد كه جانشين من كسى است كه رضايت خدا و من از او ضمانت شده است. | ||
در مرحله بعد بيش از ۹۰ مورد خطاب | در مرحله بعد بيش از ۹۰ مورد خطاب {{قرآن|يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا}} در قرآن را مطرح كرد و على عليه السلام را سر دسته ايمان آورندگان و اميرالمؤمنين دانست و فرمود: | ||
خداوند در قرآن | خداوند در قرآن {{قرآن|الّذينَ آمَنُوا}} را مورد خطاب قرار نداده مگر آنكه با او آغاز كرده است. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:قرآن و غدیر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۹
«يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا»[۱]
در فرازى از بخش پنجم خطبه غدیر، پيامبر صلى الله عليه و آله مدح قرآنى بسيار بلندى درباره مولاى منصوب در غدير بر زبان آورد، كه كتاب آسمانى را يک پارچه به اميرالمؤمنين عليه السلام مرتبط ساخت و اين مهم را در چهار مرحله بيان فرمود.
ابتدا على عليه السلام عزيزترين و نزديک ترين شخص را نزد خود معرفى كرد و سپس به صراحت فرمود:
«خداى عز و جل و من از او راضى هستيم»، و آنگاه همه موارد آيات رضايت در قرآن را درباره على عليه السلام دانست و فرمود:
«هيچ آيه رضايتى در قرآن نازل نشده مگر درباره او»، و اين گونه به مردم فهمانيد كه جانشين من كسى است كه رضايت خدا و من از او ضمانت شده است.
در مرحله بعد بيش از ۹۰ مورد خطاب 
يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا 
در قرآن را مطرح كرد و على عليه السلام را سر دسته ايمان آورندگان و اميرالمؤمنين دانست و فرمود:
خداوند در قرآن الّذينَ آمَنُوا را مورد خطاب قرار نداده مگر آنكه با او آغاز كرده است.
پانویس
- ↑ بيش از ۹۰ مورد در قرآن. واقعه قرآنى غدير: ص ۹۲.