آمار اتمام‌حجت‌های قرآنی غدیر

اتمام‌حجّت‌های قرآنی غدیر

به‌گفته برخی محققان، خداوند تعالى با آوردن سه آيه در قرآن درباره غدير، اولين اتمام‌حجت قرآنى غدير را عملاً نشان داده است. در این آیات، غدیر به‌عنوان يک حكم استثنايى از متن قرآن مطرح شده كه چنين آياتى درباره هيچ‌يک از دستورات الهى نازل نشده است:

• آیه ۶۷ سوره مائده (آیه تبلیغ) که در آن ابلاغ‌نكردن حكم غدير به‌معناى ابلاغ‌نكردن همه اسلام دانسته شده است. چنين آيه‏‌اى درباره هيچ‌يک از احكام الهى نازل نشده است. اين اولين اتمام‌حجت غديرى قرآنى بر همه كسانى است كه قرآن را قبول دارند.

• آيه ۳ سوره مائده (آیه اکمال) که آخرین درجه كمال دين و اتمام همه نعمت‏‌هاى پروردگار را در غدير دانسته است. اين حاكى از اهميت محتواى غدير است. اين دومين اتمام‌حجت قرآنى درباره غدير است كه با تلاوت اين آيه به همه مسلمانان بيدارباش مى‏‌دهد.

• آیات اول سوره معارج که پاسخ دشمن غدير است. پاسخی که محتوای آن عذاب آسمانى است كه بعد از همه اتمام‌حجت‌ها هنوز در برابر خداوند سركشى مى‌‏كند و آن را زير سؤال مى‏‌برد. اين حاكى از اتمام‌حجت نهايى و عظمت غدير در پيشگاه الهى است كه هم سخن دشمن را نقل كرده و هم نزول عذاب بر او را ثبت کرده تا حجتی برای همه مخالفان غدير باشد.

اگر به اين سه آيه، آيات ديگر قرآنى را - كه در سراسر اين كتاب مطرح شد - اضافه كنيم اهميت آن چندين برابر جلوه خواهد كرد.

به عبارت ديگر مى‏ توان همه احاديث وارد شده در ارتباط غدير با قرآن را به نوعى اتمام حجت غديرى - قرآنى به حساب آورد.

از سوى ديگر استشهاد به آيات قرآن در بسيارى از مواضع خطابه غدير - آن هم از لسان پيامبر معظم‏ صلى الله عليه و آله - بُعد ديگرى از جنبه قرآنى غدير را بيان مى‏ كند.

آياتى كه در خطابه غدير به عنوان شاهد يا تفسير قرآن آمده ۵۰ مورد است كه اهميت اين سند دائمى غدير را با پشتوانه قرآنى جلوه‏ گر مى ‏سازد.

با توجه به همين استناد ريشه‏ اى غدير به قرآن، اتمام حجت‏ ها و دفاع از حريم غدير با تكيه بر آيات قرآنى در طول چهارده قرن بوده است.

در بخش حاضر مواردى از اتمام حجت‏ هاى پيامبر و ائمه‏ عليهم السلام و اصحابشان كه در تبيين و دفاع از غدير با استناد به آيات قرآن صورت گرفته، و نيز اقرارهاى دشمنان در اين باره تقديم مى ‏شود.

البته توضيح موارد در عنوان اتمام حجت آمده، و نيز هر كدام از اين آيات در محل خود در عنوان «قرآن»، و نيز همه مواردى كه ذيلاً مطرح شده در عنوان خود مفصلاً آمده و با ذكر منابع شرح داده شده است:

1. پيامبر صلى الله عليه و آله: «سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ» را شنيديد؟
3. اميرالمؤمنين ‏عليه السلام: «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ» ولايت من است.
5. اميرالمؤمنين‏ عليه السلام: سوره ‏اى از قرآن درباره من نازل شده است.
7. اميرالمؤمنين ‏عليه السلام: «فَلا صَدَّقَ وَ لا صَلَّى» درباره مسخره كنندگان غدير است.
9. اميرالمؤمنين ‏عليه السلام: با نزول آيه «اكمال» نداى تكبير برخاست.
11. اميرالمؤمنين‏ عليه السلام: به حكم «يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ» پيامبرصلى الله عليه وآله مأمور به ابلاغ شد.
13. اميرالمؤمنين‏ عليه السلام: آيات «اولوا الامر» و «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ» در غدير تفسير شد.
15. اميرالمؤمنين‏ عليه السلام: «نَبَأِ عَظيم» من هستم.
17. اميرالمؤمنين‏ عليه السلام: از «بَلِّغْ» تا «يَعْصِمُكَ» تا «أَكْمَلْتُ».
19. اميرالمؤمنين‏ عليه السلام: «أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِى» با ولايت من بود.
21. اميرالمؤمنين‏ عليه السلام: منم نبأ عظيمى كه دين را كامل كرد.
23. اميرالمؤمنين ‏عليه السلام: «النَّبِىُّ أَوْلى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ» دليل من است.
25. امام باقر عليه السلام: «بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ» براى چه نازل شد؟
27. امام باقر عليه السلام: «اولُو الامْر» را بايد پيامبر صلى الله عليه و آله معرفى كند.
29. امام صادق ‏عليه السلام: «يَعْرِفُونَ نِعْمَتَ اللَّهِ ثُمَّ يُنْكِرُونَها» ولايت است.
31. امام صادق‏ عليه السلام: آيه تبليغ يعنى «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ ...».
33. امام صادق‏ عليه السلام: «فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ» اشاره به آيه تبليغ است.
35. امام صادق‏ عليه السلام: «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا» كافرين به ولايت‏ اند.
37. امام كاظم ‏عليه السلام: «مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ» سزاى دشمنان غدير است.
39. امام رضا عليه السلام: «أَكْمَلْتُ لَكُمْ» يعنى بدون دخالت مردم دين كامل است!
41. امام هادى‏ عليه السلام: از «أَوْلى بِالْمُؤْمِنِينَ» تا «بَلِّغْ» تا «أَكْمَلْتُ».
43. امام هادى ‏عليه السلام: از حديث «ثقلين» تا «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ» تا «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ».
45. امام عسكرى‏ عليه السلام: آيه «اكمال» منت خدا بر مردم است.
47. حذيفه يمانى: «أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا» اشاره به فتنه سقيفه است.
49. حذيفه يمانى: «وَ إِذْ أَسَرَّ النَّبِىُّ إِلى بَعْضِ أَزْواجِهِ» عايشه است.
51. حذيفه: از «فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ» تا «بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ».
53. حذيفه: پيامبر صلى الله عليه و آله «يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ» را در خطبه غدير يادآور شد.
55. حذيفه: سه آيه درباره صحيفه ملعونه نازل شده است.
57. بلال: «لا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَىِ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ» اجازه بيعت با سقيفه را نمى‏ دهد.
59. ابوسعيد خدرى: «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ» بر فراز منبر نازل شد.
61. بُرَيده اسلمى: «أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ» ناظر به ملک عظيم آل محمّد علیهم السلام است.
63. ابوهريره: «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ» در غدير نازل شد.

منبع

دانشنامه غدیر،جلد ۲،صفحه ۳۹