غدیر در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی غدیر
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
==رسیدن خبر غدیر به چین<ref>ژرفای غدیر ص ۷۳. سخنرانی استثنائی غدیر ص ۹۹-۱۰۳.</ref> ==
==رسیدن خبر غدیر به چین<ref>ژرفای غدیر ص ۷۳. سخنرانی استثنائی غدیر ص ۹۹-۱۰۳.</ref> ==
يكى از كشورهايى كه خبر غدير به آن رسيد چین بود. پس از سه روز كه [[مراسم غدیر]] پايان يافت، آن روزها با عنوان «ايام الولاية» در ذهن‏ ها و بر صفحه [[تاریخ]] نقش بست. اين نيز يكى از پيش بينى‏ هايى بود كه در قالب نامگذارى ايام غدیر، خطابه آن را عنوانى خاص بخشيد و سرآغاز آن را به همه شناسانید.
يكى از كشورهايى كه خبر غدير به آن رسيد چین بود. پس از سه روز كه [[مراسم غدیر]] پايان يافت، آن روزها با عنوان «ايام الولاية» در ذهن‏ ها و بر صفحه [[تاریخ]] نقش بست. اين نيز يكى از پيش بينى‏ هايى بود كه در قالب نامگذارى ايام غدیر، خطابه آن را عنوانى خاص بخشيد و سرآغاز آن را به همه شناسانید.گروه‏ ها و قبايل عرب، با دنيايى از معارف اسلام، پس از وداع با پيامبرشان و معرفت كامل به جانشينِ او، راهىِ ديار خود شدند. پيامبر صلى الله عليه و آله نيز عازم  مدينه شد در حالى كه كاروان  اسلام را به سر منزل مقصود رسانده بود.آن همه برنامه‏ ريزى و پيش‏ بينى و سپس اجراى مرحله به مرحله آنها ثمره خود را به خوبى نشان داد. اولين نتيجه آن بود كه انتشار خبر غدير - در حد امكانات آن روزگار -  به صورتى غير عادى تحقق يافت، كه شايد بتوان گفت در هيچ ماجرايى سابقه نداشت.خبر غدير و سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله در آن مجمع عظیم، در شهر ها منتشر شد، و به سرعت شايع گرديد و به گوش همگان رسيد. بدون شک اين خبر مهم توسط [[مسافران]] و ساربانان و بازرگانان تا اقصى نقاط عالم آن روز يعنى ايران و روم و چين پخش شد، و غير مسلمانان هم از آن با اطلاع شدند.در بُعد ديگر، پادشاهان ممالک كه از قدرت نوپاى [[اسلام]] وحشت داشتند و چشم [[طمع]] به ايام بعد از شهادت پيامبر صلى الله عليه و آله دوخته بودند، با شنيدن خبر تعيين جانشينى چون على ‏عليه السلام نقشه‏ هاى خود را بر آب ديدند.<ref>بصائر الدرجات: ص ۵۴، ۲۰۱. اقبال الاعمال: ص ۴۵۳، ۴۵۹. مختصر بصائر الدرجات: ص ۱۰۹. الاختصاص: ص ۲۷۲. مناقب آل ابى ‏طالب: ج ۳ ص ۴۰. فيض القدير: ج ۶ ص ۲۸۱. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ . كشف المهم: ص ۱۰۹. احقاق الحق: ج ۲ ص ۴۷۴ و ج ۶ ص ۳۵۸ و ج ۱۲ ص ۹. </ref>مى‏ توان يقين داشت كه [[جاسوسان]] كشورهاى بزرگ آن روزگار مانند ايران و روم و چين و نيز مسافرانى كه در مسير خود از واقعۀ غدير مطلع شده ‏اند، به نوعى ديگر باعث رسيدن خبر غدير تا اقصى نقاط عالم شده‏ اند.خبر اين انتشار گسترده خبر غدير را در متون تاریخی و حدیثى عیناً مى‏ يابيم، آنجا كه مى گويد: «وَ شاعَ ذلِكَ فِى الْبِلادِ»، كه به معناى شيوع اين خبر در كشورها و شهرهاى مختلف است.<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۶۲، ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ . </ref>
 
گروه‏ ها و قبايل عرب، با دنيايى از معارف اسلام، پس از وداع با پيامبرشان و معرفت كامل به جانشينِ او، راهىِ ديار خود شدند. پيامبر صلى الله عليه و آله نيز عازم  مدينه شد در حالى كه كاروان  اسلام را به سر منزل مقصود رسانده بود.آن همه برنامه‏ ريزى و پيش‏ بينى و سپس اجراى مرحله به مرحله آنها ثمره خود را به خوبى نشان داد. اولين نتيجه آن بود كه انتشار خبر غدير - در حد امكانات آن روزگار -  به صورتى غير عادى تحقق يافت، كه شايد بتوان گفت در هيچ ماجرايى سابقه نداشت.
 
خبر غدير و سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله در آن مجمع عظیم، در شهر ها منتشر شد، و به سرعت شايع گرديد و به گوش همگان رسيد. بدون شک اين خبر مهم توسط [[مسافران]] و ساربانان و بازرگانان تا اقصى نقاط عالم آن روز يعنى ايران و روم و چين پخش شد، و غير مسلمانان هم از آن با اطلاع شدند.در بُعد ديگر، پادشاهان ممالک كه از قدرت نوپاى [[اسلام]] وحشت داشتند و چشم [[طمع]] به ايام بعد از شهادت پيامبر صلى الله عليه و آله دوخته بودند، با شنيدن خبر تعيين جانشينى چون على ‏عليه السلام نقشه‏ هاى خود را بر آب ديدند.<ref>بصائر الدرجات: ص ۵۴، ۲۰۱. اقبال الاعمال: ص ۴۵۳، ۴۵۹. مختصر بصائر الدرجات: ص ۱۰۹. الاختصاص: ص ۲۷۲. مناقب آل ابى ‏طالب: ج ۳ ص ۴۰. فيض القدير: ج ۶ ص ۲۸۱. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ . كشف المهم: ص ۱۰۹. احقاق الحق: ج ۲ ص ۴۷۴ و ج ۶ ص ۳۵۸ و ج ۱۲ ص ۹. </ref>مى‏ توان يقين داشت كه [[جاسوسان]] كشورهاى بزرگ آن روزگار مانند ايران و روم و چين و نيز مسافرانى كه در مسير خود از واقعۀ غدير مطلع شده ‏اند، به نوعى ديگر باعث رسيدن خبر غدير تا اقصى نقاط عالم شده‏ اند.خبر اين انتشار گسترده خبر غدير را در متون تاریخی و حدیثى عیناً مى‏ يابيم، آنجا كه مى گويد: «وَ شاعَ ذلِكَ فِى الْبِلادِ»، كه به معناى شيوع اين خبر در كشورها و شهرهاى مختلف است.<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۶۲، ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ . </ref>


==مقاله درباره غدير<ref>غدير در احساس ملت‏ ها: ص  ۵  - ۸ .</ref> ==
==مقاله درباره غدير<ref>غدير در احساس ملت‏ ها: ص  ۵  - ۸ .</ref> ==
خط ۱۲: خط ۸:


== اكثر مسلمانان از مسئله غدير اطلاع ندارند<ref>چينگ گانگ.</ref> ==
== اكثر مسلمانان از مسئله غدير اطلاع ندارند<ref>چينگ گانگ.</ref> ==
مسلمانان نمى‏دانند كه اعتقاد ما از امامت تنها يك حكومت
مسلمانان نمى‏دانند كه اعتقاد ما از امامت تنها يك حكومت ظاهرى نيست، بلكه مقامى بسيار والا و معنوى و روحانى است. امام مقامى است كه هدايت همه مردم را در امور دين و دنيا بر عهده دارد؛ و فكر و روح مردم رابه سوى خدا هدايت مى ‏كند. بايد براى مردم جهان بيان كرد كه مقام امامت يك منصب الهى است، و براى غيرمعصوم دست نايافتنى است، زيرا غير معصوم در معرض گناه است، و گناه باعث مى ‏شود حق از بين برود و اعتقاد و اعتماد مردم خدشه‏ دار گردد. اگر عمق امامت را مردم بفهمند خواهند پذيرفت كه جز امامت اميرالمؤمنين عليه ‏السلام چيزى نمى ‏تواند كامل كننده دين و تمام كننده نعمت به شمار آيد و در كنار رسالت قرار گيرد؟ امروزه كه اكثر مسلمانان امام على عليه‏ السلام را به عنوان خليفه بلافصل پيامبر صلى ‏الله ‏عليه‏ و‏آله نمى ‏پذيرند، شايد علل گوناگونى داشته باشد، ولى من مطمئنم كه بعضى از مسلمانان اصلاً امر غدير خم را نمى‏ دانند. بلكه
 
ظاهرى نيست، بلكه مقامى بسيار والا و معنوى و روحانى است.
 
امام مقامى است كه هدايت همه مردم را در امور دين و دنيا بر
 
عهده دارد؛ و فكر و روح مردم رابه سوى خدا هدايت مى‏كند.
 
بايد براى مردم جهان بيان كرد كه مقام امامت يك منصب الهى
 
است، و براى غيرمعصوم دست نايافتنى است، زيرا غير معصوم
 
در معرض گناه است، و گناه باعث مى‏شود حق از بين برود و
 
اعتقاد و اعتماد مردم خدشه‏دار گردد.
 
اگر عمق امامت را مردم بفهمند خواهند پذيرفت كه جز امامت
 
اميرالمؤمنين عليه‏السلام چيزى نمى‏تواند كامل كننده دين و تمام كننده
 
نعمت به شمار آيد و در كنار رسالت قرار گيرد؟
 
امروزه كه اكثر مسلمانان امام على عليه‏السلام را به عنوان خليفه بلافصل پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله
 
نمى‏پذيرند، شايد علل گوناگونى داشته باشد، ولى من مطمئنم كه بعضى از مسلمانان
 
اصلاً امر غدير خم را نمى‏دانند. بلكه مى‏توان گفت: اكثريت نمى‏دانند.
 
پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود: جانشين من على است. اين امر دستور خداوند است نه سخن
 
پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله. آن حضرت از خويش دستور نمى‏داد كه خلافت به دست چه كسى برسد.
 
پيامبر ما كه نه براى خود يك زندگى خوب و راحت ساخت و نه براى فرزندانش.
 
بلكه هميشه ناراحتى و سختى مردم را در نظر مى‏گرفت. در واقع فرزندانشان در
 
زندگانى شكنجه مى‏ديدند.
 
فكر پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله سعادت مسلمانان بود. براى اين سعادت بايد حضرت على عليه‏السلام بيايد
 
تا دين ما كامل شود. اعتقاد ما از امامت تنها يك حكومت ظاهرى نيست، بلكه مقام
 
بسيار والا و معنوى و روحانى است. هدايت همه مردم را در امور دين و دنيا بر عهده
 
دارد؛ و بايد فكر و روح مردم رابه سوى خدا هدايت كند.
 
بنابراين مقام امامت يك مقام و منصب الهى است، و براى كسانى كه غيرمعصوم‏اند
 
دست نايافتنى است، زيرا غير معصوم قابل گناه است، و گناه باعث مى‏شود حق از بين
 
برود و اعتقاد و اعتماد مردم خدشه‏دار شود.
 
 
به راستى چه چيزى جز امامت اميرالمؤمنين عليه‏السلام مى‏تواند به عنوان كامل كننده دين و
 
تمام كننده نعمت به شمار آيد و در كنار رسالت قرار گيرد؟ چرا همه قول پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله
 
را نمى‏پذيرند و عمل نمى‏كنند؟
 
اى خدا! واقعا ممنونم. من از چين آمدم و هدايت شدم و فهميدم كه دين به وسيله


حضرت على عليه‏السلام كامل شد. تعجب مى‏كنم كه غدير عيد جهانيان است، ولى متأسفانه
مى ‏توان گفت: اكثريت نمى ‏دانند. پيامبر صلى‏ الله ‏عليه ‏و‏آله فرمود: جانشين من على است. اين امر دستور خداوند است نه سخن پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏آله. آن حضرت از خويش دستور نمى‏ داد كه خلافت به دست چه كسى برسد. پيامبر ما كه نه براى خود يك زندگى خوب و راحت ساخت و نه براى فرزندانش. بلكه هميشه ناراحتى و سختى مردم را در نظر مى‏ گرفت. در واقع فرزندانشان در زندگانى شكنجه مى‏ ديدند.فكر پيامبر صلى‏ الله ‏عليه ‏و‏آله سعادت مسلمانان بود. براى اين سعادت بايد حضرت على عليه‏ السلام بيايد


مردم جهان همه خوابند!
تا دين ما كامل شود. اعتقاد ما از امامت تنها يك حكومت ظاهرى نيست، بلكه مقام بسيار والا و معنوى و روحانى است. هدايت همه مردم را در امور دين و دنيا بر عهده دارد؛ و بايد فكر و روح مردم رابه سوى خدا هدايت كند. بنابراين مقام امامت يك مقام و منصب الهى است، و براى كسانى كه غيرمعصوم ‏اند دست نايافتنى است، زيرا غير معصوم قابل گناه است، و گناه باعث مى ‏شود حق از بين برود و اعتقاد و اعتماد مردم خدشه‏ دار شود.به راستى چه چيزى جز امامت اميرالمؤمنين عليه السلام مى‏ تواند به عنوان كامل كننده دين و تمام كننده نعمت به شمار آيد و در كنار رسالت قرار گيرد؟ چرا همه قول پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه ‏و‏آله را نمى ‏پذيرند و عمل نمى ‏كنند؟ اى خدا! واقعا ممنونم. من از چين آمدم و هدايت شدم و فهميدم كه دين به وسيله حضرت على عليه ‏السلام كامل شد. تعجب مى‏ كنم كه غدير عيد جهانيان است، ولى متأسفانه مردم جهان همه خوابند!


== منبع ==
== منبع ==
خط ۸۲: خط ۱۹:
== پانویس ==
== پانویس ==
<references />
<references />
[[رده:مکان های مرتبط با غدیر]]
[[رده:مکان‌های مرتبط با غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۴۸

رسیدن خبر غدیر به چین[۱]

يكى از كشورهايى كه خبر غدير به آن رسيد چین بود. پس از سه روز كه مراسم غدیر پايان يافت، آن روزها با عنوان «ايام الولاية» در ذهن‏ ها و بر صفحه تاریخ نقش بست. اين نيز يكى از پيش بينى‏ هايى بود كه در قالب نامگذارى ايام غدیر، خطابه آن را عنوانى خاص بخشيد و سرآغاز آن را به همه شناسانید.گروه‏ ها و قبايل عرب، با دنيايى از معارف اسلام، پس از وداع با پيامبرشان و معرفت كامل به جانشينِ او، راهىِ ديار خود شدند. پيامبر صلى الله عليه و آله نيز عازم  مدينه شد در حالى كه كاروان  اسلام را به سر منزل مقصود رسانده بود.آن همه برنامه‏ ريزى و پيش‏ بينى و سپس اجراى مرحله به مرحله آنها ثمره خود را به خوبى نشان داد. اولين نتيجه آن بود كه انتشار خبر غدير - در حد امكانات آن روزگار -  به صورتى غير عادى تحقق يافت، كه شايد بتوان گفت در هيچ ماجرايى سابقه نداشت.خبر غدير و سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله در آن مجمع عظیم، در شهر ها منتشر شد، و به سرعت شايع گرديد و به گوش همگان رسيد. بدون شک اين خبر مهم توسط مسافران و ساربانان و بازرگانان تا اقصى نقاط عالم آن روز يعنى ايران و روم و چين پخش شد، و غير مسلمانان هم از آن با اطلاع شدند.در بُعد ديگر، پادشاهان ممالک كه از قدرت نوپاى اسلام وحشت داشتند و چشم طمع به ايام بعد از شهادت پيامبر صلى الله عليه و آله دوخته بودند، با شنيدن خبر تعيين جانشينى چون على ‏عليه السلام نقشه‏ هاى خود را بر آب ديدند.[۲]مى‏ توان يقين داشت كه جاسوسان كشورهاى بزرگ آن روزگار مانند ايران و روم و چين و نيز مسافرانى كه در مسير خود از واقعۀ غدير مطلع شده ‏اند، به نوعى ديگر باعث رسيدن خبر غدير تا اقصى نقاط عالم شده‏ اند.خبر اين انتشار گسترده خبر غدير را در متون تاریخی و حدیثى عیناً مى‏ يابيم، آنجا كه مى گويد: «وَ شاعَ ذلِكَ فِى الْبِلادِ»، كه به معناى شيوع اين خبر در كشورها و شهرهاى مختلف است.[۳]

مقاله درباره غدير[۴]

غديرِ سال۱۴۲۳ براى اولين بار برنامه بى‏ سابقه‏ اى را تجربه كرد. افرادى از مليت ‏هاى مختلف جهان فراخوانده شدند، تا در برنامه ‏ای كه گفتمان ملت ‏ها درباره غدير را تداعى می كرد، احساس خود را از اين واقعه در مقاله ‏اى به تصوير كشند.

در اين برنامه۲۱۴ نفر از ۳۶ كشور جهان با ۲۷ زبان مختلف شركت كردند، كه همه سعى كرده بودند دريافت درونیشان را از واقعۀ عظيم غدير نشان دهند، و برداشت خود را با ذوق و سليقه ‏اى كه ظرافت اين ماجرا می ‏طلبد، با زيباترين كلام به رشته قلم درآورند، كه يكى از اين كشورها چين است.

اكثر مسلمانان از مسئله غدير اطلاع ندارند[۵]

مسلمانان نمى‏دانند كه اعتقاد ما از امامت تنها يك حكومت ظاهرى نيست، بلكه مقامى بسيار والا و معنوى و روحانى است. امام مقامى است كه هدايت همه مردم را در امور دين و دنيا بر عهده دارد؛ و فكر و روح مردم رابه سوى خدا هدايت مى ‏كند. بايد براى مردم جهان بيان كرد كه مقام امامت يك منصب الهى است، و براى غيرمعصوم دست نايافتنى است، زيرا غير معصوم در معرض گناه است، و گناه باعث مى ‏شود حق از بين برود و اعتقاد و اعتماد مردم خدشه‏ دار گردد. اگر عمق امامت را مردم بفهمند خواهند پذيرفت كه جز امامت اميرالمؤمنين عليه ‏السلام چيزى نمى ‏تواند كامل كننده دين و تمام كننده نعمت به شمار آيد و در كنار رسالت قرار گيرد؟ امروزه كه اكثر مسلمانان امام على عليه‏ السلام را به عنوان خليفه بلافصل پيامبر صلى ‏الله ‏عليه‏ و‏آله نمى ‏پذيرند، شايد علل گوناگونى داشته باشد، ولى من مطمئنم كه بعضى از مسلمانان اصلاً امر غدير خم را نمى‏ دانند. بلكه

مى ‏توان گفت: اكثريت نمى ‏دانند. پيامبر صلى‏ الله ‏عليه ‏و‏آله فرمود: جانشين من على است. اين امر دستور خداوند است نه سخن پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏آله. آن حضرت از خويش دستور نمى‏ داد كه خلافت به دست چه كسى برسد. پيامبر ما كه نه براى خود يك زندگى خوب و راحت ساخت و نه براى فرزندانش. بلكه هميشه ناراحتى و سختى مردم را در نظر مى‏ گرفت. در واقع فرزندانشان در زندگانى شكنجه مى‏ ديدند.فكر پيامبر صلى‏ الله ‏عليه ‏و‏آله سعادت مسلمانان بود. براى اين سعادت بايد حضرت على عليه‏ السلام بيايد

تا دين ما كامل شود. اعتقاد ما از امامت تنها يك حكومت ظاهرى نيست، بلكه مقام بسيار والا و معنوى و روحانى است. هدايت همه مردم را در امور دين و دنيا بر عهده دارد؛ و بايد فكر و روح مردم رابه سوى خدا هدايت كند. بنابراين مقام امامت يك مقام و منصب الهى است، و براى كسانى كه غيرمعصوم ‏اند دست نايافتنى است، زيرا غير معصوم قابل گناه است، و گناه باعث مى ‏شود حق از بين برود و اعتقاد و اعتماد مردم خدشه‏ دار شود.به راستى چه چيزى جز امامت اميرالمؤمنين عليه السلام مى‏ تواند به عنوان كامل كننده دين و تمام كننده نعمت به شمار آيد و در كنار رسالت قرار گيرد؟ چرا همه قول پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه ‏و‏آله را نمى ‏پذيرند و عمل نمى ‏كنند؟ اى خدا! واقعا ممنونم. من از چين آمدم و هدايت شدم و فهميدم كه دين به وسيله حضرت على عليه ‏السلام كامل شد. تعجب مى‏ كنم كه غدير عيد جهانيان است، ولى متأسفانه مردم جهان همه خوابند!

منبع

دانشنامه غدیر جلد ۷،صفحه ۱۱

پانویس

  1. ژرفای غدیر ص ۷۳. سخنرانی استثنائی غدیر ص ۹۹-۱۰۳.
  2. بصائر الدرجات: ص ۵۴، ۲۰۱. اقبال الاعمال: ص ۴۵۳، ۴۵۹. مختصر بصائر الدرجات: ص ۱۰۹. الاختصاص: ص ۲۷۲. مناقب آل ابى ‏طالب: ج ۳ ص ۴۰. فيض القدير: ج ۶ ص ۲۸۱. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ . كشف المهم: ص ۱۰۹. احقاق الحق: ج ۲ ص ۴۷۴ و ج ۶ ص ۳۵۸ و ج ۱۲ ص ۹.
  3. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۶۲، ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ .
  4. غدير در احساس ملت‏ ها: ص  ۵  - ۸ .
  5. چينگ گانگ.