آيه ۲۷ حج و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
}} | }} | ||
درباره ارتباط آیه ۲۷ سوره حج و غدیر چنین گفته شده است: يكى از رخدادهاى مهم پيش از | درباره ارتباط آیه ۲۷ سوره حج و غدیر چنین گفته شده است: يكى از رخدادهاى مهم پيش از [[حجةالوداع]] و غدير نزول آيات حج از جمله آیه ۲۷ سوره حج است:{{متن قرآن|وَ اَذِّنْ فِى النّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجالاً وَ عَلى كُلِّ ضامِرٍ يَأْتينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَميقٍ|ترجمه=و در ميان مردم براى حج بانگ زن تا پياده و سوار بر هر شتر باريک‌اندام [چابک و چالاک] كه از هر راه دور مىآيند، به‌سوى تو آيند}}. | ||
در سال نهم هجرت، سال قبل از حجةالوداع، مسلمانان و مشرکان با هم حج به‌جا آوردند. در همان سال اميرالمؤمنين عليه السلام از طرف پيامبر صلى الله عليه و آله به فرمان آیه ۳ سوره توبه اعلام كرد: از سال آينده فقط مسلمانان حج به‌جا آورند و مشرکان حق حضور در حج را ندارند.<ref>معانی الاخبار، ص۲۹۶؛ علل الشرائع، ج۲، ص۴۴۲؛ الصافی، ج۲، ص۳۲۱؛ کنز الدقائق، ج۵، ص۳۹۹؛ تفسیر نور الثقلین، ج۲، ص۱۸۴؛ الميزان فى تفسير القرآن، ج۹، ص۱۴۹. </ref> | |||
به‌دلیل دستور برائت، در سال دهم هجرى براى اولين بار خانه خدا از مشرکان خالى شد و حج ابراهيمى به دور از بدعت‌هاى جاهلى تحقق يافت. اينک مردم با دقت منتظر بودند تا ببينند فرق حج جاهلى با حج ابراهيمى چيست تا جزئيات آن را از پيامبر صلى الله عليه وآله بياموزند. با نزول آيه ۲۷ سوره حج، پيامبر صلى الله عليه وآله اعلان عمومى براى اين سفر روحانى داد و با ورود ماه ذى‌القعده دستور آمادگى مردم براى حركت به‌سوى حج را صادر کرد.<ref>السیرة النبویه، ج۴، ص۲۴۸.</ref> | |||
آن حضرت مردم را براى حج ترغيب نمود و فرمود: «هر كس قصد حج دارد عجله كند، چرا كه ممكن است مريض شود يا كارى برايش پيش آيد».<ref>مسند احمد، ج۳، ص۳۳۲، ح۱۸۳۳ و ۱۸۳۴؛ سنن ابن‌ماجه، ج۴، ص۳۹۲. </ref> از يک سو مناديانى را در مدينه و اطراف آن فرستاد تا تصميم حضرت براى اين سفر را به اطلاع همه برسانند. از سوى ديگر به مناطق دوردست از قلمرو اسلام نامه‌اى نوشتند كه پيامبر صلى الله عليه وآله قصد حج دارد و براى هر كس امكان دارد در اين سفر حضور داشته باشد. با اين روش، خبر اين سفر به همه رسید و مردم نيز آماده سفر شدند. از آبادى‌هاى دور و نزديک مدينه و چادرنشينان، جمعيت بسيارى براى همراهى حضرت در اين سفر وارد مدينه شدند تا اعمال حج را از نزديک ببينند و از خود حضرت بياموزند.<ref>الکافی، ج۴، ص۲۴۵؛ تهذیب الاحکام، ج۵، ص۴۵۴؛ الوافی، ج۱۲، ص۱۷۰؛ التفسیر الاصفی، ج۲، ص۸۰۳؛ وسائل الشیعه، ج۱۱، ص۲۱۴؛ بحارالانوار، ج۲۱، ص۳۹۰ البرهان، ج۳، ص۸۷۱؛ الغدیر، ج۱، ص۹.</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ ۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۲
 | |
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| نام سوره | حج |
| شماره آیه | ۲۷ |
| جزء | ۱۷ |
| محتوای آیه | |
| مکان نزول | مدینه |
| ترتیل آیه | |
درباره ارتباط آیه ۲۷ سوره حج و غدیر چنین گفته شده است: يكى از رخدادهاى مهم پيش از حجةالوداع و غدير نزول آيات حج از جمله آیه ۲۷ سوره حج است:
وَ اَذِّنْ فِى النّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجالاً وَ عَلى كُلِّ ضامِرٍ يَأْتينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَميقٍ؛ و در ميان مردم براى حج بانگ زن تا پياده و سوار بر هر شتر باريک‌اندام [چابک و چالاک] كه از هر راه دور مىآيند، به‌سوى تو آيند 
.
در سال نهم هجرت، سال قبل از حجةالوداع، مسلمانان و مشرکان با هم حج به‌جا آوردند. در همان سال اميرالمؤمنين عليه السلام از طرف پيامبر صلى الله عليه و آله به فرمان آیه ۳ سوره توبه اعلام كرد: از سال آينده فقط مسلمانان حج به‌جا آورند و مشرکان حق حضور در حج را ندارند.[۱]
به‌دلیل دستور برائت، در سال دهم هجرى براى اولين بار خانه خدا از مشرکان خالى شد و حج ابراهيمى به دور از بدعت‌هاى جاهلى تحقق يافت. اينک مردم با دقت منتظر بودند تا ببينند فرق حج جاهلى با حج ابراهيمى چيست تا جزئيات آن را از پيامبر صلى الله عليه وآله بياموزند. با نزول آيه ۲۷ سوره حج، پيامبر صلى الله عليه وآله اعلان عمومى براى اين سفر روحانى داد و با ورود ماه ذى‌القعده دستور آمادگى مردم براى حركت به‌سوى حج را صادر کرد.[۲]
آن حضرت مردم را براى حج ترغيب نمود و فرمود: «هر كس قصد حج دارد عجله كند، چرا كه ممكن است مريض شود يا كارى برايش پيش آيد».[۳] از يک سو مناديانى را در مدينه و اطراف آن فرستاد تا تصميم حضرت براى اين سفر را به اطلاع همه برسانند. از سوى ديگر به مناطق دوردست از قلمرو اسلام نامه‌اى نوشتند كه پيامبر صلى الله عليه وآله قصد حج دارد و براى هر كس امكان دارد در اين سفر حضور داشته باشد. با اين روش، خبر اين سفر به همه رسید و مردم نيز آماده سفر شدند. از آبادى‌هاى دور و نزديک مدينه و چادرنشينان، جمعيت بسيارى براى همراهى حضرت در اين سفر وارد مدينه شدند تا اعمال حج را از نزديک ببينند و از خود حضرت بياموزند.[۴]
پانویس
- ↑ معانی الاخبار، ص۲۹۶؛ علل الشرائع، ج۲، ص۴۴۲؛ الصافی، ج۲، ص۳۲۱؛ کنز الدقائق، ج۵، ص۳۹۹؛ تفسیر نور الثقلین، ج۲، ص۱۸۴؛ الميزان فى تفسير القرآن، ج۹، ص۱۴۹.
- ↑ السیرة النبویه، ج۴، ص۲۴۸.
- ↑ مسند احمد، ج۳، ص۳۳۲، ح۱۸۳۳ و ۱۸۳۴؛ سنن ابن‌ماجه، ج۴، ص۳۹۲.
- ↑ الکافی، ج۴، ص۲۴۵؛ تهذیب الاحکام، ج۵، ص۴۵۴؛ الوافی، ج۱۲، ص۱۷۰؛ التفسیر الاصفی، ج۲، ص۸۰۳؛ وسائل الشیعه، ج۱۱، ص۲۱۴؛ بحارالانوار، ج۲۱، ص۳۹۰ البرهان، ج۳، ص۸۷۱؛ الغدیر، ج۱، ص۹.
فهرست منابع
- الاصفی فی تفسیر القرآن؛ محمدمحسن فيض كاشانى، م ۱۰۹۱ ق، محقق: محمد رضا نعمتی، محمد حسین درایتی، قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
- بحارالانوار؛ محمدباقر مجلسی، م ۱۱۱۰ ق، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، دوم، ۱۴۰۳ق.
- البرهان في تفسير القرآن؛ سيد هاشم بن سليمان بحرانى، م ۱۱۰۷ ق، قم: مؤسسة البعثة، اول، ۱۳۷۴ ش.
- تفسير الصافي؛ محمدمحسن فيض كاشانى، م ۱۰۹۱ ق، مصحح: حسين اعلمى، تهران: مكتبه الصدر،دوم، ۱۴۱۵ ق.
- تفسير نور الثقلين؛ عبد على بن جمعة العروسى الحويزى، م ۱۱۱۲ ق، تحقیق: هاشم رسولى محلاتى، قم: اسماعيليان، چهارم، ۱۴۱۵ ق.
- تهذيب الأحكام؛ محمد بن الحسن طوسى، م ۴۶۰ ق، تحقیق: حسن الموسوى خرسان، تهران: دار الكتب الإسلامية،چهارم، ۱۴۰۷ ق.
- سنن ابن ماجه؛ محمد بن یزید ابن ماجه ، م ۲۷۳ ق، محقق: بشار عواد معروف، بیروت: دار الجیل، اول، ۱۴۱۸ ق.
- علل الشرائع؛ محمد بن على، ابن بابويه، م ۳۸۱ ق، قم: داورى، اول، ۱۳۸۵ ش.
- عيون أخبارالرضا عليه السلام؛ محمد بن على، ابن بابويه، م ۳۸۱ ق، تحقیق: مهدى لاجوردى، تهران: نشر جهان، اول ، ۱۳۷۸ ق.
- الغدير في الكتاب و السنه و الادب؛ عبدالحسين اميني، م ۱۲۸۱ ق، تحقيق: مركز الغدير للدراسات الاسلامي، قم:مركز الغدير للدراسات الاسلاميه، اول، ۱۳۷۵ ش.
- الكافي؛ محمد بن يعقوب بن اسحاق كلينى، م۳۲۹ ق، تحقیق: على اكبر غفارى و محمد آخوندى، تهران: دار الكتب الإسلامية، چهارم، ۱۴۰۷ ق.
- مسند احمد بن حنبل؛ احمد بن محمد حنبل، م ۲۴۱ ق، بیروت: مؤسسة الرسالة، اول، ۱۴۱۶ ق.
- مناقب آل أبي طالب عليهم السلام؛ محمد بن على ابن شهر آشوب مازندرانى، م ۵۸۸ ق، قم: علامه، اول، ۱۳۷۹ ق.
- وسائل الشيعة؛ محمد بن حسن حر عاملى، م۱۱۰۴ ق، مصحح: مؤسسة آل البيت عليهم السلام، قم: مؤسسة آل البيت عليهم السلام، اول، ۱۴۰۹ ق.