شواهد التنزیل (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه غدیر
جز (Modir صفحهٔ شواهد التنزيل (كتاب) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به شواهد التنزیل (کتاب) منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
== نقل آيه تبليغ براى غدير<ref>غدير در قرآن: ج ۱ ص ۸۷ .</ref> ==
== نقل آيه تبليغ براى غدير<ref>غدير در قرآن: ج ۱ ص ۸۷ .</ref> ==
از جمله مشهورترين [[آيات غدیر]] آيه«يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ...»<ref>مائده /  ۶۷ .</ref> است. اختصاص آن به غدير هم نزد [[شیعه]] و غير شيعه از مسلمات است، و بين مفسرين و [[محدثین]] اهل‏ سنت مشهور است، اگر چه بعضى از آنان در صدد [[انحراف]] شأن نزول آيه بوده‏ اند. از جمله عده ‏اى از بزرگان علماى اهل‏ سنت هستند، و يكى از آنها كه نزول آيه «بَلِّغْ» را در غدير ذكر كرده ‏اند، عبداللَّه بن عبيداللَّه [[حسکانی]] است.<ref>شواهد التنزيل: ج ۱ ص ۱۸۷. نفحات الازهار: ج ۸ ص ۲۵۷  - ۱۹۵.</ref>
از جمله مشهورترين [[آيات غدیر]] آيه«يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ...»<ref>مائده /  ۶۷ .</ref> است. اختصاص آن به غدير هم نزد [[شیعه]] و غير شيعه از مسلمات است، و بين مفسرين و [[محدثین]] اهل‏ سنت مشهور است، اگر چه بعضى از آنان در صدد [[انحراف]] شأن نزول آيه بوده‏ اند. از جمله عده ‏اى از بزرگان علماى اهل‏ سنت هستند، و يكى از آنها كه نزول آيه «بَلِّغْ» را در غدير ذكر كرده ‏اند، عبداللَّه بن عبيداللَّه [[حسکانی]] است.<ref>شواهد التنزيل: ج ۱ ص ۱۸۷. نفحات الازهار: ج ۸ ص ۲۵۷  - ۱۹۵.</ref>
براى توضيح بيشتر مراجعه شود به عنوان: [[اهل‏ سنت]] /  نقل آيه تبليغ براى غدير.


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۷ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۵:۳۵

نقل آيه تبليغ براى غدير[۱]

از جمله مشهورترين آيات غدیر آيه«يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ...»[۲] است. اختصاص آن به غدير هم نزد شیعه و غير شيعه از مسلمات است، و بين مفسرين و محدثین اهل‏ سنت مشهور است، اگر چه بعضى از آنان در صدد انحراف شأن نزول آيه بوده‏ اند. از جمله عده ‏اى از بزرگان علماى اهل‏ سنت هستند، و يكى از آنها كه نزول آيه «بَلِّغْ» را در غدير ذكر كرده ‏اند، عبداللَّه بن عبيداللَّه حسکانی است.[۳]

پانویس

  1. غدير در قرآن: ج ۱ ص ۸۷ .
  2. مائده /  ۶۷ .
  3. شواهد التنزيل: ج ۱ ص ۱۸۷. نفحات الازهار: ج ۸ ص ۲۵۷  - ۱۹۵.