آیات رضای خدا در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی غدیر
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
اين كلام رسول اللَّه‏ صلى الله عليه وآله از دو بُعد قابل بررسى است:
اين كلام رسول اللَّه‏ صلى الله عليه وآله از دو بُعد قابل بررسى است:


=== '''۱-  موقعيت تاريخى''' ===
=== ۱-  موقعيت تاريخى ===
خطابه پيامبرصلى الله عليه وآله پس از بلند كردن اميرالمؤمنين‏ عليه السلام بر سر دست، وارد مرحله معرفى كامل آن حضرت شده بود كه با فرازهايى عميق آن حضرت را به مردم مى ‏شناساند. از جمله اين فرازها بيان آيات «رضايت» در قرآن درباره على‏ عليه السلام بود.
خطابه پيامبرصلى الله عليه وآله پس از بلند كردن اميرالمؤمنين‏ عليه السلام بر سر دست، وارد مرحله معرفى كامل آن حضرت شده بود كه با فرازهايى عميق آن حضرت را به مردم مى ‏شناساند. از جمله اين فرازها بيان آيات «رضايت» در قرآن درباره على‏ عليه السلام بود.


=== '''۲-  تحليل اعتقادى''' ===
=== ۲-  تحليل اعتقادى ===
در سراسر قرآن خداوند از جهات مختلفى نسبت به بندگانش رضايت خويش را اعلام فرموده است. اين رضايت گاهى مربوط به ايمان است، و گاهى درباره عمل به دستورات الهى از نماز و روزه و جهاد و امثال آن است و گاهى به اخلاق باز مى ‏گردد.
در سراسر قرآن خداوند از جهات مختلفى نسبت به بندگانش رضايت خويش را اعلام فرموده است. اين رضايت گاهى مربوط به ايمان است، و گاهى درباره عمل به دستورات الهى از نماز و روزه و جهاد و امثال آن است و گاهى به اخلاق باز مى ‏گردد.



نسخهٔ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۵۴

آيات «رضاى خداوند» در قرآن [۱]

پيامبرصلى الله عليه وآله در مورد تفسير آيات «رضايت خداوند» به اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در خطبه غدير مى‏ فرمايد:

وَ ما نَزَلَتْ آيَةُ رِضىً فِى الْقُرْآنِ الاّ فيهِ: هيچ آيه رضايتى در قرآن نازل نشده مگر درباره او. [۲]

اين كلام رسول اللَّه‏ صلى الله عليه وآله از دو بُعد قابل بررسى است:

۱-  موقعيت تاريخى

خطابه پيامبرصلى الله عليه وآله پس از بلند كردن اميرالمؤمنين‏ عليه السلام بر سر دست، وارد مرحله معرفى كامل آن حضرت شده بود كه با فرازهايى عميق آن حضرت را به مردم مى ‏شناساند. از جمله اين فرازها بيان آيات «رضايت» در قرآن درباره على‏ عليه السلام بود.

۲-  تحليل اعتقادى

در سراسر قرآن خداوند از جهات مختلفى نسبت به بندگانش رضايت خويش را اعلام فرموده است. اين رضايت گاهى مربوط به ايمان است، و گاهى درباره عمل به دستورات الهى از نماز و روزه و جهاد و امثال آن است و گاهى به اخلاق باز مى ‏گردد.

تمام گونه‏ هاى رضايت كه ذات الهى نسبت به بندگان دارد، همگى در على بن ابى ‏طالب‏ عليه السلام يكجا جمع شده است و خداى متعال از همه جهت از او راضى است.

قابل توجه است كه پيامبرصلى الله عليه وآله قبل از اين فراز فرمود: اين على از همه شما بيشتر مرا يارى نموده و از همه نسبت به من سزاوارتر و از همه به من نزديک ‏تر و از همه نزد من عزيزتر است؛ و خداوند عزوجل و من از او راضى هستيم.

جا دارد از عمق جان ندا برآوريم: اى وجود قدّيسى كه خدا و پيامبرش از تو راضى ‏اند، «يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ، ارْجِعِى إِلى رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً» .

ما خوب مى ‏فهميم كه اگر خدا از تو راضى است هرگز از دشمنان تو و آنان كه قلب تو و زهرايت را سوزاندند راضى نخواهد شد. خدايا از تو سپاسگزاريم كه خط رضايت خويش را در غدير به ما شناساندى و دشمنان على‏ عليه السلام را در آتش غضبت نشانمان دادى.

جا دارد اين تابلوى بلند اعتقاد را با طلاى ناب بر سينه آسمان حک كنيم كه على‏ عليه السلام مظهر رضاى خداست. از وجودش رضاى الهى متلألأ است، و كلامش مظهر رِضَى اللَّه است، و ما هم تا با على‏ عليه السلام هستيم در باغ سبز رضاى خداييم.

پانویس

  1. غدير در قرآن: ج ۲ ص ۲۱ ۲۰.
  2. اسرار غدير: ص ۱۴۷ بخش ۵ .