آیات رضای خدا در قرآن
آیات رضای خداوند در قرآن از جمله آیاتی دانسته شده‌اند که برای معرفى مقام امامت در خطبه غدیر به‌کار گرفته شده‌اند. پيامبر صلى الله عليه و آله در مورد تفسیر آيات «رضايت خداوند» درباره اميرالمؤمنين عليه السلام در خطبه غدیر مىفرمايد: هيچ آيه رضايتى در قرآن نازل نشده مگر درباره او.
برخی محققان درباره تحلیل اعتقادی آیات رضایت الهی در خطبه غدیر چنین گفته‌اند: تمام گونههاى رضايت كه ذات الهى نسبت به بندگان دارد، همگى در على بن ابىطالب عليه السلام يكجا جمع شده و خداى متعال از همه جهت از او راضى است.
آياتی مربوط به معرفى مقام امامت و ولايت
آیات رضای خداوند در قرآن از جمله آیاتی دانسته شده‌اند که برای معرفى مقام امامت در خطبه غدیر به‌کار گرفته شده‌اند. پيامبر صلى الله عليه و آله در مورد تفسیر آيات «رضايت خداوند» درباره اميرالمؤمنين عليه السلام در خطبه غدیر مىفرمايد: «وَ ما نَزَلَتْ آيَةُ رِضىً فِى الْقُرْآنِ الاّ فيهِ؛ هيچ آيه رضايتى در قرآن نازل نشده مگر درباره او».[۱]
موقعيت تاريخى
موقعیت تاریخی استفاده از آیات رضای الهی در خطبه غدیر چنین ترسیم شده است: خطابه پيامبر صلى الله عليه و آله پس از بلندكردن اميرالمؤمنين عليه السلام بر سر دست، وارد مرحله معرفى كامل آن حضرت شده بود كه با مطالبی عميق آن حضرت را به مردم مىشناساند. از جمله اين قسمت‌ها بيان آيات «رضايت» در قرآن درباره على عليه السلام بود.
تحليل اعتقادى
برخی محققان درباره تحلیل اعتقادی آیات رضایت الهی در خطبه غدیر چنین گفته‌اند: در سراسر قرآن خداوند از جهات مختلفى نسبت به بندگانش رضايت خويش را اعلام فرموده است. اين رضايت گاهى مربوط به ايمان است و گاهى درباره عمل به دستورات الهى چون نماز، روزه، جهاد است و گاهى به اخلاق باز مى‌گردد.
تمام گونههاى رضايت كه ذات الهى نسبت به بندگان دارد، همگى در على بن ابىطالب عليه السلام يكجا جمع شده و خداى متعال از همه جهت از او راضى است. قابل توجه است كه پيامبر صلى الله عليه و آله قبل از اين قسمت فرمود: اين على از همه شما بيشتر مرا يارى نموده و از همه نسبت به من سزاوارتر و از همه به من نزديک‌تر و از همه نزد من عزيزتر است؛ و خداوند عزوجل و من از او راضى هستيم.[۲]