آیه ۲۴ رعد و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== «سَلامٌ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدّارِ» <ref>رعد / ۲۴. چهارده قرن با غدير: ص ۲۵. واقعه قرآنى غدير: ص ۱۵۳. اسرار غدير: ص ۶۰ .</ref> == | == «سَلامٌ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدّارِ»<ref>رعد / ۲۴. چهارده قرن با غدير: ص ۲۵. واقعه قرآنى غدير: ص ۱۵۳. اسرار غدير: ص ۶۰ .</ref> == | ||
پس از اعتراض [[حارث بن نعمان فهری|حارث فهری]] در غدير و نزول سنگ | پس از اعتراض [[حارث بن نعمان فهری|حارث فهری]] در غدير و نزول [[حارث بن نعمان فهری|سنگ آسمانی]] بر او پيامبر صلى الله عليه و آله خطاب به جمعيت فرمود: | ||
آيا با چشم خود ديديد؟ | آيا با چشم خود ديديد؟ | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
گفتند: آرى. فرمود: | گفتند: آرى. فرمود: | ||
«خوشا به حال كسى كه على را دوست بدارد، و واى به حال كسى كه با او دشمنى كند. گويا على و شيعيانش را مى بينم كه در روز | «خوشا به حال كسى كه على را دوست بدارد، و واى به حال كسى كه با او دشمنى كند. | ||
گويا على و شيعيانش را مى بينم كه در روز [[قیامت]] سوار بر شترانى به طرف باغ هاى [[بهشت]] برده مى شوند، در حالى كه چهره هايشان جوان و تاج بر سر و سرمه كشيده اند». | |||
حضرت در ادامه سخنانش پس از اشاره به آيه ۴۹ سوره اعراف و آيه ۷۲ سوره توبه و آيه ۷۱ سوره زخرف، آيه ۲۴ سوره رعد را قرائت فرمود: | حضرت در ادامه سخنانش پس از اشاره به آيه ۴۹ سوره اعراف و آيه ۷۲ سوره توبه و آيه ۷۱ سوره زخرف، آيه ۲۴ سوره رعد را قرائت فرمود: | ||
نسخهٔ ۱ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۵:۱۸
«سَلامٌ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدّارِ»[۱]
پس از اعتراض حارث فهری در غدير و نزول سنگ آسمانی بر او پيامبر صلى الله عليه و آله خطاب به جمعيت فرمود:
آيا با چشم خود ديديد؟
گفتند: آرى. فرمود: آيا با گوش خود شنيديد؟
گفتند: آرى. فرمود:
«خوشا به حال كسى كه على را دوست بدارد، و واى به حال كسى كه با او دشمنى كند.
گويا على و شيعيانش را مى بينم كه در روز قیامت سوار بر شترانى به طرف باغ هاى بهشت برده مى شوند، در حالى كه چهره هايشان جوان و تاج بر سر و سرمه كشيده اند».
حضرت در ادامه سخنانش پس از اشاره به آيه ۴۹ سوره اعراف و آيه ۷۲ سوره توبه و آيه ۷۱ سوره زخرف، آيه ۲۴ سوره رعد را قرائت فرمود:
«سَلامٌ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدّارِ»، و سپس فرمود:
«ملائكه به آنان مى گويند: سلام بر شما به خاطر صبرى كه كرديد و اين عاقبت نيكويى است».[۲]