آيه ۸ تکاثر و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی غدیر
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه
{{جعبه اطلاعات آیه
| عرض =  
| عرض =  
| تصویر = آیه ۸ سوره تکاثر.png
| تصویر = آیه ۸ سوره تکاثر.png
| اندازه تصویر =  
| اندازه تصویر =  
| توضیح_تصویر =  
| توضیح_تصویر =  
| عنوان = آيه ۸ تکاثر و غدیر
| عنوان = آيه ۸ تکاثر و غدیر
| سوره = تکاثر
| سوره = تکاثر
| آیه = ۸
| آیه = ۸
| جزء = ۳۰
| جزء = ۳۰
| شأن نزول =  
| شأن نزول =  
| مکان نزول = مکه
| مکان نزول = مکه
| موضوع =  
| موضوع = ولایت نعمتی که در قیامت از آن سؤال خواهد شد
| صوت = صوت ۸ تکاثر.mp3
| صوت = صوت ۸ تکاثر.mp3
| ترجمه صوتی = ترجمه ۸ تکاثر.mp3
| ترجمه صوتی = ترجمه ۸ تکاثر.mp3
}}
}}
از جمله آيات مربوط به ولايت اين آيه است:{{قرآن|لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ}}<ref>تكاثر /  ۸ .</ref>: «در آن روز از نعمت‏ ها سؤال مى‏ شويد» .


ارتباط اين آيه با آيه {{قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِى وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِيناً}}<ref>مائده /  ۳.</ref>:
'''آیه ۸ سوره تکاثر''' آیه‌ای که بر اساس آن [[ولایت ائمه علیهم السلام|ولایت اهل بیت علیهم السلام]] نعمتی دانسته شده که در قیامت از آن سؤال خواهد شد.


«امروز دين شما را كامل كردم و نعمتم را بر شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان دين شما راضى شدم» و اشاره ‏اى كه در هر دو آيه به نعمت شده جالب توجه است.
آیه ۸ سوره تکاثر از جمله آیات مربوط به ولايت دانسته شده است: {{قرآن|لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ|ترجمه=در آن روز از نعمت‏‌ها سؤال مى‏‌شويد}}. با استفاده از [[آیه ۳ مائده و غدیر|آیه ۳ سوره مائده]] که در آن [[ولایت ائمه علیهم السلام]] نعمت الهی و غدیر روز اتمام آن [[نعمت]] دانسته شده، از آیه ۸ سوره تکاثر برداشت شده که در قیامت از نعمت ولایت و چگونگی پاسداشت آن پرسیده خواهد شد.<ref>غدیر در قرآن، ج۱، ص۱۷۶.</ref>


اين كلام امام ‏عليه السلام كه متعلق [[نعمت]] را مخلوقات قرار مى‏ دهد نشانگر ارتباط مستقيم ولايت [[معصومین علیهم السلام|اهل ‏بیت‏ علیهم السلام]] با همه موجودات است؛ و انسان را به ياد فرمايش اميرالمؤمنين ‏عليه السلام در غوغاى [[سقیفه]] مى ‏اندازد كه فرمود:<ref>غدير در قرآن، ج۱، ص۱۷۷ - ۱۷۵،۱۵۱.</ref>
در تأیید این سخن از کلامی از امیرالمؤمنین علیهم السلام در [[کتاب سلیم بن قیس هلالی|کتاب سلیم بن قیس]] برداشت شده است که فرمود: اگر اين امت از زمانى كه خداوند پيامبرش را قبض روح كرد تابع من مى‏‌شدند و مرا اطاعت مى‌كردند، از بالاى سرشان و از زير پايشان تا روز قيامت -با خوشى و وسعت- از نعمت‏‌هاى الهى استفاده مى‌‏كردند.<ref>كتاب سليم، ص۸۶.</ref> يعنى نعمت ولایت تأمين‌كننده همه جوانب زندگى دنیوی و اخروی است.


اگر اين امت از زمانى كه خداوند پيامبرش را قبض روح كرده تابع من مى‏ شدند و مرا اطاعت مى ‏كردند، از بالاى سرشان و از زير پايشان تا روز قيامت -  با خوشى و وسعت -  از نعمت‏ هاى الهى استفاده مى ‏كردند.<ref>كتاب سليم: ص ۲۱۱ ح ۱۱.</ref>
[[امام صادق ‏علیه السلام]] درباره منزلت اين نعمت يادآور مى‌‏شود كه روز قيامت اين نعمت مورد سؤال قرار خواهد گرفت: {{متن عربی|نَحْنُ اهْلُ الْبَيْتِ النَّعيمُ الَّذى انْعَمَ اللَّه بِنا عَلَى الْعِبادِ، وَ هُوَ النِّعْمَةُ الَّتى لا تَنْقَطِعُ، وَ اللَّه سائِلُهُمْ عَنِ حَقِّ النَّعيمِ الَّذى انْعَمَ بِهِ عَلَيْهِمْ|ترجمه=ما اهل ‏بيت آن نعمت خدا هستيم كه خداوند آن را بر بندگانش نعمت حساب كرد...، و آن نعمتى ناگسستنى است كه قطع نمى‌شود، و خداوند درباره اداى حق اين نعمتى كه به آنان عطا فرموده بازخواست خواهد كرد}}.<ref>بحارالانوار، ج۲۴، ص۴۹.</ref>


يعنى اين نعمت تأمين كننده دين و دنيا و آخرت و همه جوانب زندگى است و رشته ناگسستنى نعمت است كه سر رشته آن ذات الهى است.
[[امام رضا علیه السلام]] در بيان اين آيه و نعمتى كه مورد سؤال قرار مى‏‌گيرد فرموده است: نعيم محبت و ولايت ما اهل ‏بيت است، كه خداوند بعد از [[توحید|توحيد]] و نبوت درباره آن از مردم سؤال مى‏‌كند.<ref>بحارالانوار، ج۶۳، ص۳۱۷.</ref> از نگاهى ديگر نعمت ولايت آن قدر عظيم است كه به مقدار لياقت و آمادگى هر انسانى، خداوند از اين نعمت به او عنايت مى‌‏كند، چنانكه فرموده است: ولايت على نعمتى است كه به هر كدام از بندگانم كه دوست دارم عنايت كرده‌‏ام. هر كس از بندگانم را كه دوست بدارم ولايت و معرفتش را به او عنايت مى‏‌كنم، و هر كس را مبغوض بدارم به‌خاطر فاصله او از معرفت و ولايت على مبغوضش مى‌دارم.<ref>بحارالانوار، ج۳۸، ص۹۸.</ref>
 
[[امام صادق ‏علیه السلام]] درباره منزلت اين نعمت يادآور مى ‏شود كه روز قيامت اين نعمت مورد سؤال قرار خواهد گرفت:
 
{{متن عربی|نَحْنُ اهْلُ الْبَيْتِ النَّعيمُ الَّذى انْعَمَ اللَّه بِنا عَلَى الْعِبادِ، وَ هُوَ النِّعْمَةُ الَّتى لا تَنْقَطِعُ، وَ اللَّه سائِلُهُمْ عَنِ حَقِّ النَّعيمِ الَّذى انْعَمَ بِهِ عَلَيْهِمْ}}
 
ما اهل ‏بيت آن نعمت خدا هستيم كه خداوند آن را بر بندگانش نعمت حساب كرد...، و آن نعمتى ناگسستنى است كه قطع نمى ‏شود، و خداوند درباره اداى حق اين نعمتى كه به آنان عطا فرموده بازخواست خواهد كرد.<ref>بحار الانوار: ج ۲۴ ص ۴۹.</ref>
 
اكنون معلوم شد كه خداوند در فراز دوم آيه اكمال كه مى ‏فرمايد:
 
{{قرآن|أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِى}}، از يک سو ولايت [[معصومین علیهم السلام|دوازده امام ‏علیهم السلام]] را بزرگ‏ترين نعمت خويش بر مردم اعلام مى‏ كند، و از سوى ديگر به آنان هشدار مى‏ دهد كه اگر بناى قدردانى و سپاسگزارى لسانى و عملى از خداست در رأس همه بايد قدردان نعمت «[[ولایت ائمه علیهم السلام|ولایت]]» باشيم، و بايد با اطاعت كامل و انقياد مطلق در برابر مقام عصمت عملاً تشكر خود را از اين نعمت عظماى الهى اعلام كنيم.
 
از همين جاست كه بايد خود را آماده روز سؤال نماييم كه خداوند فرموده:{{قرآن|لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ}}<ref>تكاثر /  ۸ .</ref>:
 
«درآن روز از نعمت‏ ها سؤال مى‏ شويد». [[امام رضا علیه السلام]] در بيان اين آيه و نعمتى كه مورد سؤال قرار مى‏ گيرد، فرمود:
 
نعيم محبت و ولايت ما اهل ‏بيت است، كه خداوند بعد از توحيد و نبوت درباره آن از مردم سؤال مى‏ كند» .<ref>بحار الانوار: ج ۶۳ ص ۳۱۷.</ref>
 
از نگاهى ديگر نعمت ولايت آن قدر عظيم است كه به مقدار لياقت و آمادگى هر انسانى، خداوند از اين نعمت به او بيشتر عنايت مى ‏كند، چنانكه فرموده است:
 
ولايت على نعمتى است كه به هر كدام از بندگانم كه دوست دارم عنايت كرده ‏ام.
 
هر كس از بندگانم را كه دوست بدارم ولايت و معرفتش را به او عنايت مى‏ كنم، و هر كس را مبغوض بدارم به خاطر فاصله او از معرفت و ولايت على مبغوضش مى ‏دارم.<ref>بحار الانوار: ج ۳۸ ص ۹۸.</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
==منابع==
{{منابع}}
* '''بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار'''؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
* '''کتاب سلیم بن قیس الهلالی'''؛ سلیم بن قیس هلالی، تحقیق: علاء‌الدین موسوی، تهران: مؤسسة البعثة (قسم الدراسات الإسلامية)، ۱۴۰۷ق.
* '''غدیر در قرآن، قرآن در غدیر'''؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش.
{{پایان منابع}}
[[رده:قرآن و غدیر]]
[[رده:قرآن و غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۰۷

آيه ۸ تکاثر و غدیر
آيه ۸ تکاثر و غدیر
مشخصات آیه
نام سورهتکاثر
شماره آیه۸
جزء۳۰
محتوای آیه
مکان نزولمکه
موضوعولایت نعمتی که در قیامت از آن سؤال خواهد شد
ترتیل آیه
ترجمه صوتی


آیه ۸ سوره تکاثر آیه‌ای که بر اساس آن ولایت اهل بیت علیهم السلام نعمتی دانسته شده که در قیامت از آن سؤال خواهد شد.

آیه ۸ سوره تکاثر از جمله آیات مربوط به ولايت دانسته شده است: Ra bracket.png لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ؛ در آن روز از نعمت‏‌ها سؤال مى‏‌شويد La bracket.png. با استفاده از آیه ۳ سوره مائده که در آن ولایت ائمه علیهم السلام نعمت الهی و غدیر روز اتمام آن نعمت دانسته شده، از آیه ۸ سوره تکاثر برداشت شده که در قیامت از نعمت ولایت و چگونگی پاسداشت آن پرسیده خواهد شد.[۱]

در تأیید این سخن از کلامی از امیرالمؤمنین علیهم السلام در کتاب سلیم بن قیس برداشت شده است که فرمود: اگر اين امت از زمانى كه خداوند پيامبرش را قبض روح كرد تابع من مى‏‌شدند و مرا اطاعت مى‌كردند، از بالاى سرشان و از زير پايشان تا روز قيامت -با خوشى و وسعت- از نعمت‏‌هاى الهى استفاده مى‌‏كردند.[۲] يعنى نعمت ولایت تأمين‌كننده همه جوانب زندگى دنیوی و اخروی است.

امام صادق ‏علیه السلام درباره منزلت اين نعمت يادآور مى‌‏شود كه روز قيامت اين نعمت مورد سؤال قرار خواهد گرفت: «نَحْنُ اهْلُ الْبَيْتِ النَّعيمُ الَّذى انْعَمَ اللَّه بِنا عَلَى الْعِبادِ، وَ هُوَ النِّعْمَةُ الَّتى لا تَنْقَطِعُ، وَ اللَّه سائِلُهُمْ عَنِ حَقِّ النَّعيمِ الَّذى انْعَمَ بِهِ عَلَيْهِمْ؛ ما اهل ‏بيت آن نعمت خدا هستيم كه خداوند آن را بر بندگانش نعمت حساب كرد...، و آن نعمتى ناگسستنى است كه قطع نمى‌شود، و خداوند درباره اداى حق اين نعمتى كه به آنان عطا فرموده بازخواست خواهد كرد».[۳]

امام رضا علیه السلام در بيان اين آيه و نعمتى كه مورد سؤال قرار مى‏‌گيرد فرموده است: نعيم محبت و ولايت ما اهل ‏بيت است، كه خداوند بعد از توحيد و نبوت درباره آن از مردم سؤال مى‏‌كند.[۴] از نگاهى ديگر نعمت ولايت آن قدر عظيم است كه به مقدار لياقت و آمادگى هر انسانى، خداوند از اين نعمت به او عنايت مى‌‏كند، چنانكه فرموده است: ولايت على نعمتى است كه به هر كدام از بندگانم كه دوست دارم عنايت كرده‌‏ام. هر كس از بندگانم را كه دوست بدارم ولايت و معرفتش را به او عنايت مى‏‌كنم، و هر كس را مبغوض بدارم به‌خاطر فاصله او از معرفت و ولايت على مبغوضش مى‌دارم.[۵]

پانویس

  1. غدیر در قرآن، ج۱، ص۱۷۶.
  2. كتاب سليم، ص۸۶.
  3. بحارالانوار، ج۲۴، ص۴۹.
  4. بحارالانوار، ج۶۳، ص۳۱۷.
  5. بحارالانوار، ج۳۸، ص۹۸.

منابع

  • بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
  • کتاب سلیم بن قیس الهلالی؛ سلیم بن قیس هلالی، تحقیق: علاء‌الدین موسوی، تهران: مؤسسة البعثة (قسم الدراسات الإسلامية)، ۱۴۰۷ق.
  • غدیر در قرآن، قرآن در غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش.