صالح بن محمد بغدادی(جزره): تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه غدیر
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
== روايت حديث غدير<ref>چكيده عبقات الانوار(حديث غدير) : ص ۲۴۳.</ref> ==
== روايت حديث غدير<ref>چكيده عبقات الانوار(حديث غدير) : ص ۲۴۳.</ref> ==
يكى از علما و بزرگان [[اهل‏ سنت]] كه [[حدیث غدیر]] را نقل كرده صالح بن محمد بن عمرو بغدادى، جَزَره (م ۲۹۳ يا ۲۹۴ ق)است. حاكم نيشابورى در «المستدرک على الصحيحين» حديث غدير را از حافظ صالح بن محمد بغدادى روايت كرده است.<ref>المستدرک على الصحيحين ۱۰۹ / ۳.</ref> خطيب بغدادى و ذهبى و سيوطى<ref>تاريخ بغداد: ج ۹ ص ۳۲۲. تذكرة الحفّاظ: ج ۲ ص ۶۴۱ . طبقات الحفّاظ: ص ۲۸۱.</ref>: او را [[توثیق]] كرده و بسيار ستوده ‏اند. دارقطنى، ادريسى و ديگران وى را توثيق و ستايش كرده ‏اند.
يكى از [[علما]] و بزرگان [[اهل‏ سنت]] كه [[حدیث غدیر]] را نقل كرده صالح بن محمد بن عمرو بغدادى، جَزَره (م ۲۹۳ يا ۲۹۴ ق) است.
 
[[حاکم نیشابوری]] در «المستدرک على الصحيحين» حديث غدير را از حافظ صالح بن محمد بغدادى [[فرهنگ غدیر در تاریخ|روایت]] كرده است.<ref>المستدرک على الصحيحين ۱۰۹ / ۳.</ref>  
 
[[خطیب بغدادی]] و ذهبى و [[جلال الدین سیوطی|سیوطی]]<ref>تاريخ بغداد: ج ۹ ص ۳۲۲. تذكرة الحفّاظ: ج ۲ ص ۶۴۱ . طبقات الحفّاظ: ص ۲۸۱.</ref>: او را [[توثیق]] كرده و بسيار ستوده ‏اند. [[علی بن عمر دارَقُطنی (ابوالحسن، بغدادی)|دارقطنی]]، ادريسى و ديگران وى را توثيق و ستايش كرده ‏اند.
 
== منبع ==
دانشنامه غدیر،جلد ۱۳،صفحه ۴۷۳.


== پانویس ==
== پانویس ==
[[رده:اشخاص مرتبط با غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۵

روايت حديث غدير[۱]

يكى از علما و بزرگان اهل‏ سنت كه حدیث غدیر را نقل كرده صالح بن محمد بن عمرو بغدادى، جَزَره (م ۲۹۳ يا ۲۹۴ ق) است.

حاکم نیشابوری در «المستدرک على الصحيحين» حديث غدير را از حافظ صالح بن محمد بغدادى روایت كرده است.[۲]

خطیب بغدادی و ذهبى و سیوطی[۳]: او را توثیق كرده و بسيار ستوده ‏اند. دارقطنی، ادريسى و ديگران وى را توثيق و ستايش كرده ‏اند.

منبع

دانشنامه غدیر،جلد ۱۳،صفحه ۴۷۳.

پانویس

  1. چكيده عبقات الانوار(حديث غدير) : ص ۲۴۳.
  2. المستدرک على الصحيحين ۱۰۹ / ۳.
  3. تاريخ بغداد: ج ۹ ص ۳۲۲. تذكرة الحفّاظ: ج ۲ ص ۶۴۱ . طبقات الحفّاظ: ص ۲۸۱.