آيه ۱۰ تا ۱۲ انشقاق و غدیر: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «== «وَ أَمَّا مَنْ أُوتِىَ كِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ»<ref>انشقاق / ۱۰ - ۱۲. غدير...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۲۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
== | {{متن آیه | ||
| متن آیه = وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَظَهْرِهِ فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًاوَيَصْلَىٰ سَعِيرًا | |||
| ترجمه = «و اما کسی که نامه اعمالش را از پشت سرش دهند بهزودی با فریادی حسرتبار، هلاکت و نابودی خود را خواهد. و در آتش افروخته در آید.» | |||
}} | |||
{{جعبه اطلاعات آیه | |||
| شماره آیه = ۱۰ تا ۱۲ | |||
| سوره = انشقاق | |||
| تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| توضیح_تصویر = | |||
| شماره سوره = ۸۴ | |||
| جزء = ۳۰ | |||
| نزول = | |||
| شأن نزول = | |||
| مکان نزول = مکه | |||
| موضوع = حسرت کافران و منافقان در قیامت هنگام دریافت نامه اعمالشان | |||
}} | |||
'''آیات ۱۰ تا ۱۲ سوره انشقاق''' در بخشی از خطبه غدیر توسط پیامبر صلى الله عليه و آله استفاده شده که ضمن آن نتیجه دشمنی با علی علیه السلام آتش دوزخ شمرده شده است. | |||
پيامبر صلى الله عليه وآله فصلى از مراسم غدير و خطابه آن را به دشمنان ائمه | گفته شده که پيامبر صلى الله عليه وآله فصلى از مراسم غدير و خطابه آن را به دشمنان ائمه علیهم السلام اختصاص داده تا مخالفان امامت امام علی علیه السلام بدانند چه آيندهاى در انتظار آنان است. در ضمن این قسمت از خطبه آیاتی از قرآن از جمله آیات ۱۰ تا ۱۲ سوره انشقاق مورد استفاده حضرت قرار گرفت. | ||
در | موقعيت قرآنى اين آيه در اوايل سوره انشقاق ترسيمى از روز قيامت دانسته شده كه مردم را به دو گروه تقسيم مىكند: گروه اول كسانىاند كه نامه اعمالشان به دست راستشان داده مىشود و حساب آنان آسان است و مسرور نزد دوستانشان مىروند و گروه دوم كسانى هستند كه نامه اعمالشان از پشت سر به آنان داده مىشود و صداى آه و افسوسشان بلند مىشود و شعلههاى آتش را بر بدن خود احساس مىکنند. گفته شده که دشمنان علی علیه السلام و مخالفان ولایت او توسط رسول خدا از دسته دوم تلقی شدهاند. | ||
== بستر نزول == | |||
بستر نزول آیات ۱۰ تا ۱۲ سوره انشقاق چنین توصیف شده است: على بن ابىطالب عليه السلام آن امامى است كه پيامبر صلى الله عليه و آله او را سبب [[امتحان الهى با اميرالمؤمنين عليه السلام|امتحان امت]] قرار داد و گفت:<blockquote>{{متن عربی|لَوْ لا انْتَ يا عَلِىُّ لَمْ يُعْرَفِ الْمُؤْمِنُونَ بَعْدى}}: «اى على، اگر تو نبودى مؤمنين بعد از من شناخته نمى شدند.»</blockquote>گفته شده که پيامبر صلى الله عليه وآله فصلى از مراسم غدير و خطابه آن را به دشمنان ائمه علیهم السلام اختصاص داده تا مخالفان امامت امام علی علیه السلام بدانند چه آيندهاى در انتظار آنان است. | |||
اين | در این بخش از خطبه غدیر، اقتباس از چند آيه و تضمين آياتى ديگر براى اين منظور، روى هم ۱۵ آيه، مورد استفاده قرار گرفته است. در اين آيات، از يک سو اوصاف و رفتار دشمنان [[اهل بیت علیهم السلام]] در دنيا مطرح شده، كه ثابتقدمنبودن آنان در ايمان، گفتوگوهاى نارواى آنان و متكبربودنشان از جمله این اوصاف است. | ||
از سوى ديگر در این آیات تضمین شده، جزاى اعتقاد و عملشان در دنيا و آخرت بيان شده كه سقوط ارزش اعمالشان و استحقاق آتش ابدى بدون تخفيف و مهلت و شفاعت، آن هم عذاب فوقالعادهاى در پايينترين درجه جهنم با شنيدن صداى جوشش جهنم و ديدن شعلههاى آتش نمونههاى آن است. | |||
== متن و ترجمه آیات == | |||
گفته شده که آيات تضمينشده در كلام پيامبر صلى الله عليه و آله ۱۵ آيه است؛ از جمله اين آيات آيه ۱۰ تا ۱۲ سوره انشقاق است:<blockquote>{{قرآن|وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿١٠﴾فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿١١﴾ وَيَصْلَىٰ سَعِيرًا ﴿١٢)؛|ترجمه=و اما کسی که نامه اعمالش را از پشت سرش دهند بهزودی با فریادی حسرتبار، هلاکت و نابودی خود را خواهد و در آتش افروخته در آید}}</blockquote> | |||
در روایتی این آیات چنین تفسیر شدهاند:{{متن عربی|عَنْ عَلِیٍّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَاعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) یَقُولُ: وَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ شَرّاً حَاسَبَهُ عَلَی رُءُوسِ النَّاسِ وَ بَکَتَهُ وَ أَعْطَاهُ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ}}{{متن قرآن|وَ أَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ فَسَوْفَ یَدْعُوا ثُبُوراً وَ یَصْلی سَعِیراً إِنَّهُ کانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُوراً}} {{متن عربی|قُلْتُ أَیُّ أَهْلٍ قَالَ أَهْلُهُ فِی الدُّنْیَا.}}: علی گوید: شنیدم امام صادق علیه السلام فرمود: وقتی خدا برای بندهاش شرّ و بدی بخواهد او را در ملأعام محاسبه و با حجّتش ذلیل میسازد و نامه عملش را به دست چپش میدهد و این است: {{متن قرآن|وَ أَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ فَسَوْفَ یَدْعُوا ثُبُوراً وَ یَصْلی سَعِیراً إِنَّهُ کانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُوراً}} پرسیدم: «نزد کدام اهلش بر میگردد»؟ فرمود: «بهسوی اهلش در دنیا».<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۴۹۲؛ بحارالأنوار، ج۷، ص۳۲۴؛ الزهد، ص۹۲.</ref> | |||
== | == آیات در متن خطبه غدير == | ||
الا انَّ اعْداءَهُمُ الَّذينَ يَصْلَوْنَ سَعيراً | موقعیت آیات ۱۰ تا ۱۲ سوره انشقاق در خطبه غدیر چنین ترسیم شده است: خطبه غدير از اواسط آن گذشته و پيامبر صلى الله عليه و آله در حال بيان آينده دوستان و دشمنان على عليه السلام است. پس از بیان پنج قسمت كه درباره دوستان آن حضرت است، نوبت به دشمنان مىرسد و در اولين قسمت با اقتباس از آیات قرآن در سوره انشقاق يكى از نتايج دشمنى با على عليه السلام را بيان مىنمايد. در اين عبارت كلمه «يَصْلَىٰ» كه در آيه مفرد است در كلام حضرت براى تطابق با كلمه «اعْداء» بهصورت جمع «يَصْلَوْنَ» آمده است:<blockquote>{{متن عربی|الا انَّ اعْداءَهُمُ الَّذينَ يَصْلَوْنَ سَعيراً}}؛ | ||
«بدانيد دشمنان ائمه كسانىاند كه شعلههاى آتش را بر تن خود خواهند يافت.» <ref>الیقین، ص ۳۵۶.</ref></blockquote> | |||
== موقعيت قرآنى == | |||
موقعيت قرآنى اين آيه در اوايل سوره انشقاق ترسيمى از روز قيامت دانسته شده كه مردم را به دو گروه تقسيم مىكند: گروه اول كسانىاند كه نامه اعمالشان به دست راستشان داده مىشود و حساب آنان آسان است و مسرور نزد دوستانشان مىروند. | |||
گروه دوم در مقابل گروه اول دانسته شدهاند و كسانى هستند كه نامه اعمالشان از پشت سر به آنان داده مىشود و صداى آه و افسوسشان بلند مىشود و شعلههاى آتش را بر بدن خود احساس مىکنند. | |||
== تحليل اعتقادى == | |||
دريافتى كه از تركيب آيات ۱۰ تا ۱۲ سوره انشقاق با كلام پيامبر صلى الله عليه و آله انجام شده تطبيق دشمنان امامان عليهم السلام با كسانى است كه نامه اعمالشان از پشت سر به آنان داده مىشود. گفته شده که در روزى كه به دور از هياهوهاى دنيا و با از میان رفتن قدرتهای دنیوی نوبت آن است كه حضرت حىّ قيوم حكم نهايى آحاد بشر را به آنان ابلاغ کند، اين نامههاى اعمال است كه پرده از حقيقتها بر مىدارد. در آن لحظات كه همه در انتظارى بهتآور به سر مىبرند، همه دست راست خود را مىنگرند كه شايد پرونده خود را از آن سو دريافت كنند. | |||
به گفته برخی محققان، در آن هنگامه وقتى نامه اعمال دشمنان على عليه السلام را از پشت سر بهدست آنان مىدهند، گويى سرب داغ بر فرق آنان ريخته مىشود و فرياد «واى بر من، ويلى ويلى» آنان بلند مىشود. در آن هنگام، مأموران عذاب الهى آنان را روانه جهنم مىكنند تا مگر داغى كه بر دل على عليه السلام و يارانش در دنيا گذاشتند با قرارگرفتن در ميان شعلههاى آتش بر قلبشان رسوخ كند و جگرشان را داغ زند. | |||
در آن هنگامه وقتى نامه اعمال دشمنان على عليه السلام را از پشت سر | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:قرآن و غدیر]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۴
مشخصات آیه | |
---|---|
سوره | سوره انشقاق (۸۴) |
آیه | ۱۰ تا ۱۲ |
جزء | ۳۰ |
محتوای آیه | |
مکان نزول | مکه |
موضوع | حسرت کافران و منافقان در قیامت هنگام دریافت نامه اعمالشان |
آیات ۱۰ تا ۱۲ سوره انشقاق در بخشی از خطبه غدیر توسط پیامبر صلى الله عليه و آله استفاده شده که ضمن آن نتیجه دشمنی با علی علیه السلام آتش دوزخ شمرده شده است.
گفته شده که پيامبر صلى الله عليه وآله فصلى از مراسم غدير و خطابه آن را به دشمنان ائمه علیهم السلام اختصاص داده تا مخالفان امامت امام علی علیه السلام بدانند چه آيندهاى در انتظار آنان است. در ضمن این قسمت از خطبه آیاتی از قرآن از جمله آیات ۱۰ تا ۱۲ سوره انشقاق مورد استفاده حضرت قرار گرفت.
موقعيت قرآنى اين آيه در اوايل سوره انشقاق ترسيمى از روز قيامت دانسته شده كه مردم را به دو گروه تقسيم مىكند: گروه اول كسانىاند كه نامه اعمالشان به دست راستشان داده مىشود و حساب آنان آسان است و مسرور نزد دوستانشان مىروند و گروه دوم كسانى هستند كه نامه اعمالشان از پشت سر به آنان داده مىشود و صداى آه و افسوسشان بلند مىشود و شعلههاى آتش را بر بدن خود احساس مىکنند. گفته شده که دشمنان علی علیه السلام و مخالفان ولایت او توسط رسول خدا از دسته دوم تلقی شدهاند.
بستر نزول
بستر نزول آیات ۱۰ تا ۱۲ سوره انشقاق چنین توصیف شده است: على بن ابىطالب عليه السلام آن امامى است كه پيامبر صلى الله عليه و آله او را سبب امتحان امت قرار داد و گفت:
«لَوْ لا انْتَ يا عَلِىُّ لَمْ يُعْرَفِ الْمُؤْمِنُونَ بَعْدى»: «اى على، اگر تو نبودى مؤمنين بعد از من شناخته نمى شدند.»
گفته شده که پيامبر صلى الله عليه وآله فصلى از مراسم غدير و خطابه آن را به دشمنان ائمه علیهم السلام اختصاص داده تا مخالفان امامت امام علی علیه السلام بدانند چه آيندهاى در انتظار آنان است.
در این بخش از خطبه غدیر، اقتباس از چند آيه و تضمين آياتى ديگر براى اين منظور، روى هم ۱۵ آيه، مورد استفاده قرار گرفته است. در اين آيات، از يک سو اوصاف و رفتار دشمنان اهل بیت علیهم السلام در دنيا مطرح شده، كه ثابتقدمنبودن آنان در ايمان، گفتوگوهاى نارواى آنان و متكبربودنشان از جمله این اوصاف است.
از سوى ديگر در این آیات تضمین شده، جزاى اعتقاد و عملشان در دنيا و آخرت بيان شده كه سقوط ارزش اعمالشان و استحقاق آتش ابدى بدون تخفيف و مهلت و شفاعت، آن هم عذاب فوقالعادهاى در پايينترين درجه جهنم با شنيدن صداى جوشش جهنم و ديدن شعلههاى آتش نمونههاى آن است.
متن و ترجمه آیات
گفته شده که آيات تضمينشده در كلام پيامبر صلى الله عليه و آله ۱۵ آيه است؛ از جمله اين آيات آيه ۱۰ تا ۱۲ سوره انشقاق است:
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿١٠﴾فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿١١﴾ وَيَصْلَىٰ سَعِيرًا ﴿١٢)؛؛ و اما کسی که نامه اعمالش را از پشت سرش دهند بهزودی با فریادی حسرتبار، هلاکت و نابودی خود را خواهد و در آتش افروخته در آید
در روایتی این آیات چنین تفسیر شدهاند:«عَنْ عَلِیٍّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَاعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) یَقُولُ: وَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ شَرّاً حَاسَبَهُ عَلَی رُءُوسِ النَّاسِ وَ بَکَتَهُ وَ أَعْطَاهُ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ» وَ أَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ فَسَوْفَ یَدْعُوا ثُبُوراً وَ یَصْلی سَعِیراً إِنَّهُ کانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُوراً «قُلْتُ أَیُّ أَهْلٍ قَالَ أَهْلُهُ فِی الدُّنْیَا.»: علی گوید: شنیدم امام صادق علیه السلام فرمود: وقتی خدا برای بندهاش شرّ و بدی بخواهد او را در ملأعام محاسبه و با حجّتش ذلیل میسازد و نامه عملش را به دست چپش میدهد و این است: وَ أَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ فَسَوْفَ یَدْعُوا ثُبُوراً وَ یَصْلی سَعِیراً إِنَّهُ کانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُوراً پرسیدم: «نزد کدام اهلش بر میگردد»؟ فرمود: «بهسوی اهلش در دنیا».[۱]
آیات در متن خطبه غدير
موقعیت آیات ۱۰ تا ۱۲ سوره انشقاق در خطبه غدیر چنین ترسیم شده است: خطبه غدير از اواسط آن گذشته و پيامبر صلى الله عليه و آله در حال بيان آينده دوستان و دشمنان على عليه السلام است. پس از بیان پنج قسمت كه درباره دوستان آن حضرت است، نوبت به دشمنان مىرسد و در اولين قسمت با اقتباس از آیات قرآن در سوره انشقاق يكى از نتايج دشمنى با على عليه السلام را بيان مىنمايد. در اين عبارت كلمه «يَصْلَىٰ» كه در آيه مفرد است در كلام حضرت براى تطابق با كلمه «اعْداء» بهصورت جمع «يَصْلَوْنَ» آمده است:
«الا انَّ اعْداءَهُمُ الَّذينَ يَصْلَوْنَ سَعيراً»؛ «بدانيد دشمنان ائمه كسانىاند كه شعلههاى آتش را بر تن خود خواهند يافت.» [۲]
موقعيت قرآنى
موقعيت قرآنى اين آيه در اوايل سوره انشقاق ترسيمى از روز قيامت دانسته شده كه مردم را به دو گروه تقسيم مىكند: گروه اول كسانىاند كه نامه اعمالشان به دست راستشان داده مىشود و حساب آنان آسان است و مسرور نزد دوستانشان مىروند.
گروه دوم در مقابل گروه اول دانسته شدهاند و كسانى هستند كه نامه اعمالشان از پشت سر به آنان داده مىشود و صداى آه و افسوسشان بلند مىشود و شعلههاى آتش را بر بدن خود احساس مىکنند.
تحليل اعتقادى
دريافتى كه از تركيب آيات ۱۰ تا ۱۲ سوره انشقاق با كلام پيامبر صلى الله عليه و آله انجام شده تطبيق دشمنان امامان عليهم السلام با كسانى است كه نامه اعمالشان از پشت سر به آنان داده مىشود. گفته شده که در روزى كه به دور از هياهوهاى دنيا و با از میان رفتن قدرتهای دنیوی نوبت آن است كه حضرت حىّ قيوم حكم نهايى آحاد بشر را به آنان ابلاغ کند، اين نامههاى اعمال است كه پرده از حقيقتها بر مىدارد. در آن لحظات كه همه در انتظارى بهتآور به سر مىبرند، همه دست راست خود را مىنگرند كه شايد پرونده خود را از آن سو دريافت كنند.
به گفته برخی محققان، در آن هنگامه وقتى نامه اعمال دشمنان على عليه السلام را از پشت سر بهدست آنان مىدهند، گويى سرب داغ بر فرق آنان ريخته مىشود و فرياد «واى بر من، ويلى ويلى» آنان بلند مىشود. در آن هنگام، مأموران عذاب الهى آنان را روانه جهنم مىكنند تا مگر داغى كه بر دل على عليه السلام و يارانش در دنيا گذاشتند با قرارگرفتن در ميان شعلههاى آتش بر قلبشان رسوخ كند و جگرشان را داغ زند.