غدیر در چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
==رسیدن خبر غدیر به چین<ref>ژرفای غدیر ص ۷۳. سخنرانی استثنائی غدیر ص ۹۹-۱۰۳.</ref> == | ==رسیدن خبر غدیر به چین<ref>ژرفای غدیر ص ۷۳. سخنرانی استثنائی غدیر ص ۹۹-۱۰۳.</ref> == | ||
يكى از كشورهايى كه خبر غدير به آن رسيد چین بود. پس از سه روز كه [[مراسم غدیر]] پايان يافت، آن روزها با عنوان «ايام الولاية» در ذهن ها و بر صفحه [[تاریخ]] نقش بست. اين نيز يكى از پيش بينى هايى بود كه در قالب نامگذارى ايام غدیر، خطابه آن را عنوانى خاص بخشيد و سرآغاز آن را به همه شناسانید. | يكى از كشورهايى كه خبر غدير به آن رسيد چین بود. پس از سه روز كه [[مراسم غدیر]] پايان يافت، آن روزها با عنوان «ايام الولاية» در ذهن ها و بر صفحه [[تاریخ]] نقش بست. اين نيز يكى از پيش بينى هايى بود كه در قالب نامگذارى ايام غدیر، خطابه آن را عنوانى خاص بخشيد و سرآغاز آن را به همه شناسانید.گروه ها و قبايل عرب، با دنيايى از معارف اسلام، پس از وداع با پيامبرشان و معرفت كامل به جانشينِ او، راهىِ ديار خود شدند. پيامبر صلى الله عليه و آله نيز عازم مدينه شد در حالى كه كاروان اسلام را به سر منزل مقصود رسانده بود.آن همه برنامه ريزى و پيش بينى و سپس اجراى مرحله به مرحله آنها ثمره خود را به خوبى نشان داد. اولين نتيجه آن بود كه انتشار خبر غدير - در حد امكانات آن روزگار - به صورتى غير عادى تحقق يافت، كه شايد بتوان گفت در هيچ ماجرايى سابقه نداشت.خبر غدير و سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله در آن مجمع عظیم، در شهر ها منتشر شد، و به سرعت شايع گرديد و به گوش همگان رسيد. بدون شک اين خبر مهم توسط [[مسافران]] و ساربانان و بازرگانان تا اقصى نقاط عالم آن روز يعنى ايران و روم و چين پخش شد، و غير مسلمانان هم از آن با اطلاع شدند.در بُعد ديگر، پادشاهان ممالک كه از قدرت نوپاى [[اسلام]] وحشت داشتند و چشم [[طمع]] به ايام بعد از شهادت پيامبر صلى الله عليه و آله دوخته بودند، با شنيدن خبر تعيين جانشينى چون على عليه السلام نقشه هاى خود را بر آب ديدند.<ref>بصائر الدرجات: ص ۵۴، ۲۰۱. اقبال الاعمال: ص ۴۵۳، ۴۵۹. مختصر بصائر الدرجات: ص ۱۰۹. الاختصاص: ص ۲۷۲. مناقب آل ابى طالب: ج ۳ ص ۴۰. فيض القدير: ج ۶ ص ۲۸۱. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ . كشف المهم: ص ۱۰۹. احقاق الحق: ج ۲ ص ۴۷۴ و ج ۶ ص ۳۵۸ و ج ۱۲ ص ۹. </ref>مى توان يقين داشت كه [[جاسوسان]] كشورهاى بزرگ آن روزگار مانند ايران و روم و چين و نيز مسافرانى كه در مسير خود از واقعۀ غدير مطلع شده اند، به نوعى ديگر باعث رسيدن خبر غدير تا اقصى نقاط عالم شده اند.خبر اين انتشار گسترده خبر غدير را در متون تاریخی و حدیثى عیناً مى يابيم، آنجا كه مى گويد: «وَ شاعَ ذلِكَ فِى الْبِلادِ»، كه به معناى شيوع اين خبر در كشورها و شهرهاى مختلف است.<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۶۲، ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ . </ref> | ||
گروه ها و قبايل عرب، با دنيايى از معارف اسلام، پس از وداع با پيامبرشان و معرفت كامل به جانشينِ او، راهىِ ديار خود شدند. پيامبر صلى الله عليه و آله نيز عازم مدينه شد در حالى كه كاروان اسلام را به سر منزل مقصود رسانده بود.آن همه برنامه ريزى و پيش بينى و سپس اجراى مرحله به مرحله آنها ثمره خود را به خوبى نشان داد. اولين نتيجه آن بود كه انتشار خبر غدير - در حد امكانات آن روزگار - به صورتى غير عادى تحقق يافت، كه شايد بتوان گفت در هيچ ماجرايى سابقه نداشت. | |||
خبر غدير و سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله در آن مجمع عظیم، در شهر ها منتشر شد، و به سرعت شايع گرديد و به گوش همگان رسيد. بدون شک اين خبر مهم توسط [[مسافران]] و ساربانان و بازرگانان تا اقصى نقاط عالم آن روز يعنى ايران و روم و چين پخش شد، و غير مسلمانان هم از آن با اطلاع شدند.در بُعد ديگر، پادشاهان ممالک كه از قدرت نوپاى [[اسلام]] وحشت داشتند و چشم [[طمع]] به ايام بعد از شهادت پيامبر صلى الله عليه و آله دوخته بودند، با شنيدن خبر تعيين جانشينى چون على عليه السلام نقشه هاى خود را بر آب ديدند.<ref>بصائر الدرجات: ص ۵۴، ۲۰۱. اقبال الاعمال: ص ۴۵۳، ۴۵۹. مختصر بصائر الدرجات: ص ۱۰۹. الاختصاص: ص ۲۷۲. مناقب آل ابى طالب: ج ۳ ص ۴۰. فيض القدير: ج ۶ ص ۲۸۱. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ . كشف المهم: ص ۱۰۹. احقاق الحق: ج ۲ ص ۴۷۴ و ج ۶ ص ۳۵۸ و ج ۱۲ ص ۹. </ref>مى توان يقين داشت كه [[جاسوسان]] كشورهاى بزرگ آن روزگار مانند ايران و روم و چين و نيز مسافرانى كه در مسير خود از واقعۀ غدير مطلع شده اند، به نوعى ديگر باعث رسيدن خبر غدير تا اقصى نقاط عالم شده اند.خبر اين انتشار گسترده خبر غدير را در متون تاریخی و حدیثى عیناً مى يابيم، آنجا كه مى گويد: «وَ شاعَ ذلِكَ فِى الْبِلادِ»، كه به معناى شيوع اين خبر در كشورها و شهرهاى مختلف است.<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۶۲، ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ . </ref> | |||
==مقاله درباره غدير<ref>غدير در احساس ملت ها: ص ۵ - ۸ .</ref> == | ==مقاله درباره غدير<ref>غدير در احساس ملت ها: ص ۵ - ۸ .</ref> == | ||
خط ۱۲: | خط ۸: | ||
== اكثر مسلمانان از مسئله غدير اطلاع ندارند<ref>چينگ گانگ.</ref> == | == اكثر مسلمانان از مسئله غدير اطلاع ندارند<ref>چينگ گانگ.</ref> == | ||
مسلمانان نمىدانند كه اعتقاد ما از امامت تنها يك حكومت | مسلمانان نمىدانند كه اعتقاد ما از امامت تنها يك حكومت ظاهرى نيست، بلكه مقامى بسيار والا و معنوى و روحانى است. امام مقامى است كه هدايت همه مردم را در امور دين و دنيا بر عهده دارد؛ و فكر و روح مردم رابه سوى خدا هدايت مى كند. بايد براى مردم جهان بيان كرد كه مقام امامت يك منصب الهى است، و براى غيرمعصوم دست نايافتنى است، زيرا غير معصوم در معرض گناه است، و گناه باعث مى شود حق از بين برود و اعتقاد و اعتماد مردم خدشه دار گردد. اگر عمق امامت را مردم بفهمند خواهند پذيرفت كه جز امامت اميرالمؤمنين عليه السلام چيزى نمى تواند كامل كننده دين و تمام كننده نعمت به شمار آيد و در كنار رسالت قرار گيرد؟ امروزه كه اكثر مسلمانان امام على عليه السلام را به عنوان خليفه بلافصل پيامبر صلى الله عليه وآله نمى پذيرند، شايد علل گوناگونى داشته باشد، ولى من مطمئنم كه بعضى از مسلمانان اصلاً امر غدير خم را نمى دانند. بلكه | ||
ظاهرى نيست، بلكه مقامى بسيار والا و معنوى و روحانى است. | |||
امام مقامى است كه هدايت همه مردم را در امور دين و دنيا بر | |||
عهده دارد؛ و فكر و روح مردم رابه سوى خدا هدايت | |||
بايد براى مردم جهان بيان كرد كه مقام امامت يك منصب الهى | |||
است، و براى غيرمعصوم دست نايافتنى است، زيرا غير معصوم | |||
در معرض گناه است، و گناه باعث | |||
اعتقاد و اعتماد مردم | |||
اگر عمق امامت را مردم بفهمند خواهند پذيرفت كه جز امامت | |||
اميرالمؤمنين | |||
نعمت به شمار آيد و در كنار رسالت قرار گيرد؟ | |||
امروزه كه اكثر مسلمانان امام على | |||
اصلاً امر غدير خم را | |||
حضرت | مى توان گفت: اكثريت نمى دانند. پيامبر صلى الله عليه وآله فرمود: جانشين من على است. اين امر دستور خداوند است نه سخن پيامبر صلى الله عليه وآله. آن حضرت از خويش دستور نمى داد كه خلافت به دست چه كسى برسد. پيامبر ما كه نه براى خود يك زندگى خوب و راحت ساخت و نه براى فرزندانش. بلكه هميشه ناراحتى و سختى مردم را در نظر مى گرفت. در واقع فرزندانشان در زندگانى شكنجه مى ديدند.فكر پيامبر صلى الله عليه وآله سعادت مسلمانان بود. براى اين سعادت بايد حضرت على عليه السلام بيايد | ||
مردم جهان همه خوابند! | تا دين ما كامل شود. اعتقاد ما از امامت تنها يك حكومت ظاهرى نيست، بلكه مقام بسيار والا و معنوى و روحانى است. هدايت همه مردم را در امور دين و دنيا بر عهده دارد؛ و بايد فكر و روح مردم رابه سوى خدا هدايت كند. بنابراين مقام امامت يك مقام و منصب الهى است، و براى كسانى كه غيرمعصوم اند دست نايافتنى است، زيرا غير معصوم قابل گناه است، و گناه باعث مى شود حق از بين برود و اعتقاد و اعتماد مردم خدشه دار شود.به راستى چه چيزى جز امامت اميرالمؤمنين عليه السلام مى تواند به عنوان كامل كننده دين و تمام كننده نعمت به شمار آيد و در كنار رسالت قرار گيرد؟ چرا همه قول پيامبر خدا صلى الله عليه وآله را نمى پذيرند و عمل نمى كنند؟ اى خدا! واقعا ممنونم. من از چين آمدم و هدايت شدم و فهميدم كه دين به وسيله حضرت على عليه السلام كامل شد. تعجب مى كنم كه غدير عيد جهانيان است، ولى متأسفانه مردم جهان همه خوابند! | ||
== منبع == | == منبع == |
نسخهٔ ۱۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۷
رسیدن خبر غدیر به چین[۱]
يكى از كشورهايى كه خبر غدير به آن رسيد چین بود. پس از سه روز كه مراسم غدیر پايان يافت، آن روزها با عنوان «ايام الولاية» در ذهن ها و بر صفحه تاریخ نقش بست. اين نيز يكى از پيش بينى هايى بود كه در قالب نامگذارى ايام غدیر، خطابه آن را عنوانى خاص بخشيد و سرآغاز آن را به همه شناسانید.گروه ها و قبايل عرب، با دنيايى از معارف اسلام، پس از وداع با پيامبرشان و معرفت كامل به جانشينِ او، راهىِ ديار خود شدند. پيامبر صلى الله عليه و آله نيز عازم مدينه شد در حالى كه كاروان اسلام را به سر منزل مقصود رسانده بود.آن همه برنامه ريزى و پيش بينى و سپس اجراى مرحله به مرحله آنها ثمره خود را به خوبى نشان داد. اولين نتيجه آن بود كه انتشار خبر غدير - در حد امكانات آن روزگار - به صورتى غير عادى تحقق يافت، كه شايد بتوان گفت در هيچ ماجرايى سابقه نداشت.خبر غدير و سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله در آن مجمع عظیم، در شهر ها منتشر شد، و به سرعت شايع گرديد و به گوش همگان رسيد. بدون شک اين خبر مهم توسط مسافران و ساربانان و بازرگانان تا اقصى نقاط عالم آن روز يعنى ايران و روم و چين پخش شد، و غير مسلمانان هم از آن با اطلاع شدند.در بُعد ديگر، پادشاهان ممالک كه از قدرت نوپاى اسلام وحشت داشتند و چشم طمع به ايام بعد از شهادت پيامبر صلى الله عليه و آله دوخته بودند، با شنيدن خبر تعيين جانشينى چون على عليه السلام نقشه هاى خود را بر آب ديدند.[۲]مى توان يقين داشت كه جاسوسان كشورهاى بزرگ آن روزگار مانند ايران و روم و چين و نيز مسافرانى كه در مسير خود از واقعۀ غدير مطلع شده اند، به نوعى ديگر باعث رسيدن خبر غدير تا اقصى نقاط عالم شده اند.خبر اين انتشار گسترده خبر غدير را در متون تاریخی و حدیثى عیناً مى يابيم، آنجا كه مى گويد: «وَ شاعَ ذلِكَ فِى الْبِلادِ»، كه به معناى شيوع اين خبر در كشورها و شهرهاى مختلف است.[۳]
مقاله درباره غدير[۴]
غديرِ سال۱۴۲۳ براى اولين بار برنامه بى سابقه اى را تجربه كرد. افرادى از مليت هاى مختلف جهان فراخوانده شدند، تا در برنامه ای كه گفتمان ملت ها درباره غدير را تداعى می كرد، احساس خود را از اين واقعه در مقاله اى به تصوير كشند.
در اين برنامه۲۱۴ نفر از ۳۶ كشور جهان با ۲۷ زبان مختلف شركت كردند، كه همه سعى كرده بودند دريافت درونیشان را از واقعۀ عظيم غدير نشان دهند، و برداشت خود را با ذوق و سليقه اى كه ظرافت اين ماجرا می طلبد، با زيباترين كلام به رشته قلم درآورند، كه يكى از اين كشورها چين است.
اكثر مسلمانان از مسئله غدير اطلاع ندارند[۵]
مسلمانان نمىدانند كه اعتقاد ما از امامت تنها يك حكومت ظاهرى نيست، بلكه مقامى بسيار والا و معنوى و روحانى است. امام مقامى است كه هدايت همه مردم را در امور دين و دنيا بر عهده دارد؛ و فكر و روح مردم رابه سوى خدا هدايت مى كند. بايد براى مردم جهان بيان كرد كه مقام امامت يك منصب الهى است، و براى غيرمعصوم دست نايافتنى است، زيرا غير معصوم در معرض گناه است، و گناه باعث مى شود حق از بين برود و اعتقاد و اعتماد مردم خدشه دار گردد. اگر عمق امامت را مردم بفهمند خواهند پذيرفت كه جز امامت اميرالمؤمنين عليه السلام چيزى نمى تواند كامل كننده دين و تمام كننده نعمت به شمار آيد و در كنار رسالت قرار گيرد؟ امروزه كه اكثر مسلمانان امام على عليه السلام را به عنوان خليفه بلافصل پيامبر صلى الله عليه وآله نمى پذيرند، شايد علل گوناگونى داشته باشد، ولى من مطمئنم كه بعضى از مسلمانان اصلاً امر غدير خم را نمى دانند. بلكه
مى توان گفت: اكثريت نمى دانند. پيامبر صلى الله عليه وآله فرمود: جانشين من على است. اين امر دستور خداوند است نه سخن پيامبر صلى الله عليه وآله. آن حضرت از خويش دستور نمى داد كه خلافت به دست چه كسى برسد. پيامبر ما كه نه براى خود يك زندگى خوب و راحت ساخت و نه براى فرزندانش. بلكه هميشه ناراحتى و سختى مردم را در نظر مى گرفت. در واقع فرزندانشان در زندگانى شكنجه مى ديدند.فكر پيامبر صلى الله عليه وآله سعادت مسلمانان بود. براى اين سعادت بايد حضرت على عليه السلام بيايد
تا دين ما كامل شود. اعتقاد ما از امامت تنها يك حكومت ظاهرى نيست، بلكه مقام بسيار والا و معنوى و روحانى است. هدايت همه مردم را در امور دين و دنيا بر عهده دارد؛ و بايد فكر و روح مردم رابه سوى خدا هدايت كند. بنابراين مقام امامت يك مقام و منصب الهى است، و براى كسانى كه غيرمعصوم اند دست نايافتنى است، زيرا غير معصوم قابل گناه است، و گناه باعث مى شود حق از بين برود و اعتقاد و اعتماد مردم خدشه دار شود.به راستى چه چيزى جز امامت اميرالمؤمنين عليه السلام مى تواند به عنوان كامل كننده دين و تمام كننده نعمت به شمار آيد و در كنار رسالت قرار گيرد؟ چرا همه قول پيامبر خدا صلى الله عليه وآله را نمى پذيرند و عمل نمى كنند؟ اى خدا! واقعا ممنونم. من از چين آمدم و هدايت شدم و فهميدم كه دين به وسيله حضرت على عليه السلام كامل شد. تعجب مى كنم كه غدير عيد جهانيان است، ولى متأسفانه مردم جهان همه خوابند!
منبع
دانشنامه غدیر جلد ۷،صفحه ۱۱
پانویس
- ↑ ژرفای غدیر ص ۷۳. سخنرانی استثنائی غدیر ص ۹۹-۱۰۳.
- ↑ بصائر الدرجات: ص ۵۴، ۲۰۱. اقبال الاعمال: ص ۴۵۳، ۴۵۹. مختصر بصائر الدرجات: ص ۱۰۹. الاختصاص: ص ۲۷۲. مناقب آل ابى طالب: ج ۳ ص ۴۰. فيض القدير: ج ۶ ص ۲۸۱. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ . كشف المهم: ص ۱۰۹. احقاق الحق: ج ۲ ص ۴۷۴ و ج ۶ ص ۳۵۸ و ج ۱۲ ص ۹.
- ↑ بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۶۲، ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ .
- ↑ غدير در احساس ملت ها: ص ۵ - ۸ .
- ↑ چينگ گانگ.