عید غدیر از دیدگاه علامه جعفر مرتضی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار، اصلاح نویسه‌های عربی) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
عید غدیر، یک عید اصیل | عید غدیر، یک عید اصیل اسلامی است. چرا که روز هجدهم ذی الحجه را مسلمانان در سه قرن اول، به این عنوان جشن می‌گرفته‌اند.<ref>بزرگداشت‌ها در اسلام (المواسم و المراسم)، علامه جعفر مرتضی عاملی، ترجمه: محمد سپهری.</ref> | ||
گفتار | گفتار مقریزی که می‌گوید: «اولین باری که این عید در اسلام معروف شد، در زمان فرمانروایی معز دوله علی بن بویه، در عراق بود، وی آن را به سال سیصد و پنجاه و دو هجری، بوجود آورد و از آن پس، شیعیان این روز را عید قرار دادند،<ref>الخطط مقریزی، ج ۱، ص ۲۸۸.</ref> غیر صحیح و قابل قبول نیست. | ||
زیرا | زیرا مسعودی گفته است: «فرزندان و شیعیان علی رضی الله عنه، این روز را گرامی می‌داشتند.»<ref>التنبیه و الاشراف، ص ۲۲۱ و ۲۲۲.</ref> و این در حالی است که مسعودی شش سال قبل از تاریخی که مقریزی می‌گوید، یعنی به سال سیصد و چهل و شش هجری، فوت کرده است. | ||
فرات | فرات بن ابراهیم از دانشمندان قرن سوم، حدیثی را از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که حضرت در آن از آباء طاهرینش - علیهم السلام - نقل می‌کند: رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرمود: | ||
«یوم غدیر خم افضل اعیاد | «یوم غدیر خم افضل اعیاد امتی…» (روز غدیر از بهترین اعیاد امت من است…)<ref>الغدیر، ج ۱، ص۲۸۳.</ref> | ||
امام | امام علی علیه السلام در سالی که روز جمعه و روز غدیر با هم مصادف شده بود، برای مردم خطبه خواند و در آن فرمود: | ||
«ان الله عز و جل جمع لکم معشر المؤمنین | «ان الله عز و جل جمع لکم معشر المؤمنین فی هذا الیوم عیدین عظیمین کبیرین…» | ||
( | (خدای عزوجل در این روز، دو عید عظیم بزرگ را برای شما گروه مؤمنان جمع کرده است)در این خطبه طولانی امام مردم را به انجام کارهایی که شایسته است در اعیاد انجام گردد و اظهار شادی و سرور در این گونه ایام - به‌طور تفصیل - امر می‌کند. طالبین به این خطبه مراجعه کنند.<ref>مصباح المتهجد، ص ۶۹۸.</ref> | ||
فرات به سند خود از فرات | فرات به سند خود از فرات بن احنف و او از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که: به امام عرض کردم: فدایت شوم، آیا عیدی بهتر از عید فطر، و عید قربان، و روز جمعه، و روز عرفه برای مسلمین وجود دارد؟ | ||
حضرت به من فرمود: | حضرت به من فرمود: | ||
«نعم، افضلها و اعظمها و اشرفها عندالله منزلة، هو الیوم | «نعم، افضلها و اعظمها و اشرفها عندالله منزلة، هو الیوم الذی اکمل الله فیه الدین، و انزل علی نبیه محمد: الیوم اکملت لکم دینکم الخ..»<ref>الغدیر، ج ۱، ص ۲۸۴ و ۲۸۵ و تفسیر فرات، ص۱۲.</ref> | ||
( | (بلی، افضل و اعظم و اشرف اعیاد از نظر قدر و منزلت در نزد خدا، روزی است که در آن خدا دینش را کامل کرد و آیه شریفه: الیوم اکملت لکم دینکم… را بر پیامبرش نازل کرد)در کتاب شریف کافی آمده است: حسن بن راشد از امام صادق علیه السلام نقل می‌کند که حضرت روز غدیر را عید خواند و در آخر کلام خود فرمود: | ||
«فان الانبیاء صلوات الله علیهم کانت تامر الاوصیاء بالیوم | «فان الانبیاء صلوات الله علیهم کانت تامر الاوصیاء بالیوم الذی کان یقام فیه الوصی ان یتخذ عیدا» | ||
(انبیاء | (انبیاء الهی صلوات الله علیهم به جانشینان خود دستور می‌دادند که روز انتخاب و برگزیدن وصی را جشن بگیرند) | ||
حسن | حسن می‌گوید: عرض کردم: اگر کسی آن را روزه بگیرد چه وضعی دارد؟ | ||
حضرت فرمود: «صیام ستین شهرا» <ref> | حضرت فرمود: «صیام ستین شهرا»<ref>کافی، ج ۴، ص۱۴۹–۱۴۸; الغدیر، ج ۱، ص ۲۸۵ به نقل از کافی و مصباح المتهجد، ص ۶۸۰.</ref> | ||
مؤید این مطلب | مؤید این مطلب روایتی است که خطیب بغدادی از ابوهریره، با سندی که راویان آن همگی از ثقات می‌باشند، نقل می‌کند. | ||
در این روایت ابوهریره نقل | در این روایت ابوهریره نقل می‌کند: | ||
هر کس روز هجدهم | هر کس روز هجدهم ذی الحجه را روزه بگیرد، ثواب روزه شصت ماه برایش نوشته می‌شود.<ref>تاریخ بغداد، ج ۸، ص ۲۹۰؛ تذکرة الخواص، ص ۳۰، مناقب خوارزمی، ص ۹۴ به جای شصت ماه، شصت سال آورده، مناقب الامام علی از ابن مغازلی، ص۱۹؛ فرائد السمطین، باب۱۳، ج ۱، ص۷۷ مانند مناقب خوارزمی، الغدیر، ج ۱، ص ۴۰۱و۴۰۲</ref> و این روز، روز غدیر خم است. و در روایت دیگری آمده است که: رسول اکرم صلی الله علیه وآله به حضرت علی علیه السلام سفارش کرد که مسلمین این روز را عید بگیرند.<ref>کافی، ج ۴، ص۱۴۹، الغدیر، ج ۱، ص ۲۸۵ و۲۸۶.</ref> در این باره به روایات ذیل مراجعه کنید: | ||
روایت مفضل بن عمر از امام صادق علیه | روایت مفضل بن عمر از امام صادق علیه السلام،<ref>خصال صدوق، ج ۱، ص۲۴۶، الغدیر، ج ۱، ص۲۸۶.</ref> روایت عمار بن حریز عبدی از امام صادق علیه السلام<ref>مصباح المتهجد، ص ۶۸۰، الغدیر، ج ۱، ص۲۸۶.</ref> و روایت ابوالحسن لیثی از امام صادق علیه السلام<ref>الغدیر، ج ۱، ص۲۸۷ به نقل از حمیری</ref> و نیز روایت زیاد بن محمد از آن حضرت علیه السلام.<ref>مصباح المتهجد، ص۶۷۹.</ref> «فیاض بن عمر محمد بن طوسی در سال دویست و پنجاه و نه، در حالی که بیش از نود سال از عمرش می‌گذشت گفت: ابوالحسن علی بن موسی الرضا - علیه السلام - را در روز غدیر خم دیدم که گروهی از خواصش، در حضور آن بزرگوار نشسته بودند. حضرت علیه السلام آنان را برای صرف افطار دعوت کرده بود و طعام و خیرات و عطایابی از قبیل پوشاک و حتی انگشتر و کفش به منازل آنان فرستاد و وضع آنان و حواشی خود را تغییر داد و در آن روز وسائلی را دیدم بکار گرفتند که سابقه نداشت. و در این حال حضرت علیه السلام فضایل این روز بزرگ را برای آنان ذکر می‌کرد. الخ..»<ref>الغدیر، ج ۱، ص۲۸۷، مصباح المتهجد، ص۶۹۶</ref> | ||
در کتاب مختصر بصائر الدرجات، به اسناد از محمد بن | در کتاب مختصر بصائر الدرجات، به اسناد از محمد بن علاء همدانی واسطی و یجبی بن جریح بغدادی آمده است که گفتند: «با هم، به قصد دیدار احمد بن اسحاق قمی، از اصحاب امام حسن عسکری علیه السلام (متوفای ۲۶۰) عازم شهر قم شدیم. | ||
هنگامی که رسیدیم، در منزل او را کوبیدیم، دخترکی عراقی در را باز کرد. حال احمد را از او پرسیدیم. گفت: مشغول برگزاری عید خود است، زیرا امروز عید است. گفتیم: سبحان الله، اعیاد شیعه چهارتاست: عید قربان، عید فطر، عید غدیر و روز جمعه الخ..»<ref>الغدیر، ج ۱، ص۲۸۷.</ref> | |||
علامه | علامه امینی در کتاب ارزشمند الغدیر، دهها روایت از دهها کتاب مورد وثوق اهل سنت دال بر عید بودن روز غدیر در قرون اول اسلام و اینکه این عید، شایع و معروف بود، جمع‌آوری و نقل کرده است… کافی است به فصلی از این کتاب مراجعه شود که در آن تبریک و تهنیت شیخین (ابوبکر و عمر) به حضرت علی علیه السلام را به مناسبت انتصاب او از طرف رسول خداصلی الله علیه وآله به ولایت، ذکر می‌کند. | ||
غیر از | غیر از منابعی که تهنیت صحابه را بدین مناسبت ذکر کرده‌اند و علاوه بر منابع بسیاری که بر عید بودن روز غدیر تصریح کرده‌اند، علامه امینی تبریک شیخین را از شصت منبع معتبر ذکر کرده است.<ref>در این باره رجوع کنید به: الغدیر، ج ۱، از ص۲۶۷ تا ص۲۸۹.</ref>لذا از این مطالب معلوم می‌شود که: گفته ابن تیمیه در مورد عید غدیر که: عید گرفتن این روز هیچگونه دلیلی ندارد و در بین سلف، چه از اهل بیت و چه از دیگران، کسی آن را جشن نگرفته،<ref>اقتضاء الصراط المستقیم، ص ۲۹۴.</ref> صحیح نیست و مستند به دلیل علمی یا تاریخی نمی‌باشد و دلائل محکم خلاف آن را ثابت می‌کند. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
[[رده:آداب غدیر]] | [[رده:آداب غدیر]] | ||
{{پانویس|۲}} | |||
== | == فهرست منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* اقتضاء الصراط المستقیم؛ احمد بن عبدالحلیم بن تیمیه، تصحیح و تنظیم: ناصر عبدالکریم عقل، ریاض: مکتبة الرشد، بی تا. | * اقتضاء الصراط المستقیم؛ احمد بن عبدالحلیم بن تیمیه، تصحیح و تنظیم: ناصر عبدالکریم عقل، ریاض: مکتبة الرشد، بی تا. | ||
* | ** بزرگداشت‌ها در اسلام (المواسم و المراسم)، علامه جفعر مرتضی عاملی، ترجمه: محمد سپهری، قم: بوستان کتاب، چهارم، ۱۳۸۸ش. | ||
* | ** الخطط مقریزی؛ احمد بن علی مقریزی، م۸۴۵ق، لندن: مؤسسة الفرقان للتراث الاسلامی، ۱۴۲۲ق. | ||
* | ** التنبیه و الاشراف؛ علی بن حسین مسعودی، م۳۴۶ق، قاهره: دارالصاوی، بی تا. | ||
* الخطط | ** تفسیر فرات؛ ابوالقاسم فرات بن ابراهیم الکوفی، م۳۰۷ق، تهران: مؤسسة الطبع و النشر فی وزارة الإرشاد الإسلامی، ۱۴۱۰ق. | ||
* | ** تذکرة الخواص؛ سبط بن جوزی، م۶۵۴ق، قم: شریف رضی، اول، ۱۴۱۸ق. | ||
* التنبیه و الاشراف؛ علی بن حسین مسعودی، م۳۴۶ق، قاهره: دارالصاوی، بی تا. | ** الخصال؛ ابن بابویه قمی، م۳۸۱ق، قم: جامعه مدرسین، اول، ۱۳۶۲ش. | ||
* | ** فرائد السمطین؛ ابراهیم بن محمد جوینی، م۷۳۰ق، بیروت: مؤسسة المحمودی، ۱۴۰۰ق. | ||
* تفسیر فرات؛ ابوالقاسم فرات بن ابراهیم الکوفی، م۳۰۷ق، تهران: مؤسسة الطبع و النشر | ** الغدیر؛ عبدالحسین امینی، م ۱۳۹۰ق، بیروت: دارالکتاب العربی، سوم، ۱۳۸۷ ق. | ||
* | ** مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد؛ محمد بن الحسن طوسی، م۴۶۰ق، بیروت: مؤسسة فقه الشیعة، اول، ۱۴۱۱ ق. | ||
* تذکرة الخواص؛ سبط بن جوزی، م۶۵۴ق، قم: شریف رضی، اول، ۱۴۱۸ق. | ** الکافی؛ محمد بن یعقوب کلینی، م۳۲۸ق، تهران: دارالکتب الاسلامیه، چهارم، ۱۴۰۷ق. | ||
* | ** تاریخ بغداد؛ أحمد بن علی أبو بکر الخطیب البغدادی، م۴۶۳ق، بیروت: دار الکتب العلمیة، بی تا. | ||
* الخصال؛ ابن بابویه قمی، م۳۸۱ق، قم: جامعه مدرسین، اول، ۱۳۶۲ش. | ** مناقب الامام علی بن ابی طالب؛ ابن مغازلی، م۴۸۳ق، صنعاء: دارالآثار، ۱۴۲۴ق. | ||
* | ** المناقب؛ موفق بن احمد خوارزمی، م۵۶۸ق، قم: مؤسسة النشر الإسلامی، دوم، ۱۴۱۱ق. | ||
* فرائد السمطین؛ ابراهیم بن محمد جوینی، م۷۳۰ق، بیروت: مؤسسة المحمودی، ۱۴۰۰ق. | |||
* | |||
* الغدیر؛ عبدالحسین | |||
* | |||
* مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد؛ محمد بن الحسن طوسی، م۴۶۰ق، | |||
* | |||
* الکافی؛ محمد بن یعقوب کلینی، م۳۲۸ق، تهران: دارالکتب الاسلامیه، چهارم، ۱۴۰۷ق. | |||
* | |||
* | |||
* | |||
* مناقب الامام | |||
* | |||
* المناقب؛ موفق بن احمد خوارزمی، | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۲
عید غدیر، یک عید اصیل اسلامی است. چرا که روز هجدهم ذی الحجه را مسلمانان در سه قرن اول، به این عنوان جشن می‌گرفته‌اند.[۱]
گفتار مقریزی که می‌گوید: «اولین باری که این عید در اسلام معروف شد، در زمان فرمانروایی معز دوله علی بن بویه، در عراق بود، وی آن را به سال سیصد و پنجاه و دو هجری، بوجود آورد و از آن پس، شیعیان این روز را عید قرار دادند،[۲] غیر صحیح و قابل قبول نیست.
زیرا مسعودی گفته است: «فرزندان و شیعیان علی رضی الله عنه، این روز را گرامی می‌داشتند.»[۳] و این در حالی است که مسعودی شش سال قبل از تاریخی که مقریزی می‌گوید، یعنی به سال سیصد و چهل و شش هجری، فوت کرده است.
فرات بن ابراهیم از دانشمندان قرن سوم، حدیثی را از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که حضرت در آن از آباء طاهرینش - علیهم السلام - نقل می‌کند: رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرمود:
«یوم غدیر خم افضل اعیاد امتی…» (روز غدیر از بهترین اعیاد امت من است…)[۴]
امام علی علیه السلام در سالی که روز جمعه و روز غدیر با هم مصادف شده بود، برای مردم خطبه خواند و در آن فرمود:
«ان الله عز و جل جمع لکم معشر المؤمنین فی هذا الیوم عیدین عظیمین کبیرین…»
(خدای عزوجل در این روز، دو عید عظیم بزرگ را برای شما گروه مؤمنان جمع کرده است)در این خطبه طولانی امام مردم را به انجام کارهایی که شایسته است در اعیاد انجام گردد و اظهار شادی و سرور در این گونه ایام - به‌طور تفصیل - امر می‌کند. طالبین به این خطبه مراجعه کنند.[۵]
فرات به سند خود از فرات بن احنف و او از امام صادق علیه السلام روایت می‌کند که: به امام عرض کردم: فدایت شوم، آیا عیدی بهتر از عید فطر، و عید قربان، و روز جمعه، و روز عرفه برای مسلمین وجود دارد؟
حضرت به من فرمود:
«نعم، افضلها و اعظمها و اشرفها عندالله منزلة، هو الیوم الذی اکمل الله فیه الدین، و انزل علی نبیه محمد: الیوم اکملت لکم دینکم الخ..»[۶]
(بلی، افضل و اعظم و اشرف اعیاد از نظر قدر و منزلت در نزد خدا، روزی است که در آن خدا دینش را کامل کرد و آیه شریفه: الیوم اکملت لکم دینکم… را بر پیامبرش نازل کرد)در کتاب شریف کافی آمده است: حسن بن راشد از امام صادق علیه السلام نقل می‌کند که حضرت روز غدیر را عید خواند و در آخر کلام خود فرمود:
«فان الانبیاء صلوات الله علیهم کانت تامر الاوصیاء بالیوم الذی کان یقام فیه الوصی ان یتخذ عیدا»
(انبیاء الهی صلوات الله علیهم به جانشینان خود دستور می‌دادند که روز انتخاب و برگزیدن وصی را جشن بگیرند)
حسن می‌گوید: عرض کردم: اگر کسی آن را روزه بگیرد چه وضعی دارد؟
حضرت فرمود: «صیام ستین شهرا»[۷]
مؤید این مطلب روایتی است که خطیب بغدادی از ابوهریره، با سندی که راویان آن همگی از ثقات می‌باشند، نقل می‌کند.
در این روایت ابوهریره نقل می‌کند:
هر کس روز هجدهم ذی الحجه را روزه بگیرد، ثواب روزه شصت ماه برایش نوشته می‌شود.[۸] و این روز، روز غدیر خم است. و در روایت دیگری آمده است که: رسول اکرم صلی الله علیه وآله به حضرت علی علیه السلام سفارش کرد که مسلمین این روز را عید بگیرند.[۹] در این باره به روایات ذیل مراجعه کنید:
روایت مفضل بن عمر از امام صادق علیه السلام،[۱۰] روایت عمار بن حریز عبدی از امام صادق علیه السلام[۱۱] و روایت ابوالحسن لیثی از امام صادق علیه السلام[۱۲] و نیز روایت زیاد بن محمد از آن حضرت علیه السلام.[۱۳] «فیاض بن عمر محمد بن طوسی در سال دویست و پنجاه و نه، در حالی که بیش از نود سال از عمرش می‌گذشت گفت: ابوالحسن علی بن موسی الرضا - علیه السلام - را در روز غدیر خم دیدم که گروهی از خواصش، در حضور آن بزرگوار نشسته بودند. حضرت علیه السلام آنان را برای صرف افطار دعوت کرده بود و طعام و خیرات و عطایابی از قبیل پوشاک و حتی انگشتر و کفش به منازل آنان فرستاد و وضع آنان و حواشی خود را تغییر داد و در آن روز وسائلی را دیدم بکار گرفتند که سابقه نداشت. و در این حال حضرت علیه السلام فضایل این روز بزرگ را برای آنان ذکر می‌کرد. الخ..»[۱۴]
در کتاب مختصر بصائر الدرجات، به اسناد از محمد بن علاء همدانی واسطی و یجبی بن جریح بغدادی آمده است که گفتند: «با هم، به قصد دیدار احمد بن اسحاق قمی، از اصحاب امام حسن عسکری علیه السلام (متوفای ۲۶۰) عازم شهر قم شدیم.
هنگامی که رسیدیم، در منزل او را کوبیدیم، دخترکی عراقی در را باز کرد. حال احمد را از او پرسیدیم. گفت: مشغول برگزاری عید خود است، زیرا امروز عید است. گفتیم: سبحان الله، اعیاد شیعه چهارتاست: عید قربان، عید فطر، عید غدیر و روز جمعه الخ..»[۱۵]
علامه امینی در کتاب ارزشمند الغدیر، دهها روایت از دهها کتاب مورد وثوق اهل سنت دال بر عید بودن روز غدیر در قرون اول اسلام و اینکه این عید، شایع و معروف بود، جمع‌آوری و نقل کرده است… کافی است به فصلی از این کتاب مراجعه شود که در آن تبریک و تهنیت شیخین (ابوبکر و عمر) به حضرت علی علیه السلام را به مناسبت انتصاب او از طرف رسول خداصلی الله علیه وآله به ولایت، ذکر می‌کند.
غیر از منابعی که تهنیت صحابه را بدین مناسبت ذکر کرده‌اند و علاوه بر منابع بسیاری که بر عید بودن روز غدیر تصریح کرده‌اند، علامه امینی تبریک شیخین را از شصت منبع معتبر ذکر کرده است.[۱۶]لذا از این مطالب معلوم می‌شود که: گفته ابن تیمیه در مورد عید غدیر که: عید گرفتن این روز هیچگونه دلیلی ندارد و در بین سلف، چه از اهل بیت و چه از دیگران، کسی آن را جشن نگرفته،[۱۷] صحیح نیست و مستند به دلیل علمی یا تاریخی نمی‌باشد و دلائل محکم خلاف آن را ثابت می‌کند.
پانویس
- ↑ بزرگداشت‌ها در اسلام (المواسم و المراسم)، علامه جعفر مرتضی عاملی، ترجمه: محمد سپهری.
- ↑ الخطط مقریزی، ج ۱، ص ۲۸۸.
- ↑ التنبیه و الاشراف، ص ۲۲۱ و ۲۲۲.
- ↑ الغدیر، ج ۱، ص۲۸۳.
- ↑ مصباح المتهجد، ص ۶۹۸.
- ↑ الغدیر، ج ۱، ص ۲۸۴ و ۲۸۵ و تفسیر فرات، ص۱۲.
- ↑ کافی، ج ۴، ص۱۴۹–۱۴۸; الغدیر، ج ۱، ص ۲۸۵ به نقل از کافی و مصباح المتهجد، ص ۶۸۰.
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۸، ص ۲۹۰؛ تذکرة الخواص، ص ۳۰، مناقب خوارزمی، ص ۹۴ به جای شصت ماه، شصت سال آورده، مناقب الامام علی از ابن مغازلی، ص۱۹؛ فرائد السمطین، باب۱۳، ج ۱، ص۷۷ مانند مناقب خوارزمی، الغدیر، ج ۱، ص ۴۰۱و۴۰۲
- ↑ کافی، ج ۴، ص۱۴۹، الغدیر، ج ۱، ص ۲۸۵ و۲۸۶.
- ↑ خصال صدوق، ج ۱، ص۲۴۶، الغدیر، ج ۱، ص۲۸۶.
- ↑ مصباح المتهجد، ص ۶۸۰، الغدیر، ج ۱، ص۲۸۶.
- ↑ الغدیر، ج ۱، ص۲۸۷ به نقل از حمیری
- ↑ مصباح المتهجد، ص۶۷۹.
- ↑ الغدیر، ج ۱، ص۲۸۷، مصباح المتهجد، ص۶۹۶
- ↑ الغدیر، ج ۱، ص۲۸۷.
- ↑ در این باره رجوع کنید به: الغدیر، ج ۱، از ص۲۶۷ تا ص۲۸۹.
- ↑ اقتضاء الصراط المستقیم، ص ۲۹۴.
فهرست منابع
- اقتضاء الصراط المستقیم؛ احمد بن عبدالحلیم بن تیمیه، تصحیح و تنظیم: ناصر عبدالکریم عقل، ریاض: مکتبة الرشد، بی تا.
- بزرگداشت‌ها در اسلام (المواسم و المراسم)، علامه جفعر مرتضی عاملی، ترجمه: محمد سپهری، قم: بوستان کتاب، چهارم، ۱۳۸۸ش.
- الخطط مقریزی؛ احمد بن علی مقریزی، م۸۴۵ق، لندن: مؤسسة الفرقان للتراث الاسلامی، ۱۴۲۲ق.
- التنبیه و الاشراف؛ علی بن حسین مسعودی، م۳۴۶ق، قاهره: دارالصاوی، بی تا.
- تفسیر فرات؛ ابوالقاسم فرات بن ابراهیم الکوفی، م۳۰۷ق، تهران: مؤسسة الطبع و النشر فی وزارة الإرشاد الإسلامی، ۱۴۱۰ق.
- تذکرة الخواص؛ سبط بن جوزی، م۶۵۴ق، قم: شریف رضی، اول، ۱۴۱۸ق.
- الخصال؛ ابن بابویه قمی، م۳۸۱ق، قم: جامعه مدرسین، اول، ۱۳۶۲ش.
- فرائد السمطین؛ ابراهیم بن محمد جوینی، م۷۳۰ق، بیروت: مؤسسة المحمودی، ۱۴۰۰ق.
- الغدیر؛ عبدالحسین امینی، م ۱۳۹۰ق، بیروت: دارالکتاب العربی، سوم، ۱۳۸۷ ق.
- مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد؛ محمد بن الحسن طوسی، م۴۶۰ق، بیروت: مؤسسة فقه الشیعة، اول، ۱۴۱۱ ق.
- الکافی؛ محمد بن یعقوب کلینی، م۳۲۸ق، تهران: دارالکتب الاسلامیه، چهارم، ۱۴۰۷ق.
- تاریخ بغداد؛ أحمد بن علی أبو بکر الخطیب البغدادی، م۴۶۳ق، بیروت: دار الکتب العلمیة، بی تا.
- مناقب الامام علی بن ابی طالب؛ ابن مغازلی، م۴۸۳ق، صنعاء: دارالآثار، ۱۴۲۴ق.
- المناقب؛ موفق بن احمد خوارزمی، م۵۶۸ق، قم: مؤسسة النشر الإسلامی، دوم، ۱۴۱۱ق.