حجّاج بن منهال سلمی (ابو محمد ، انماطی): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی غدیر
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
== روايت حديث غدير<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير) : ص ۲۳۳.</ref>==
== روايت حديث غدير<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير) : ص ۲۳۳.</ref>==
يكى از علما و بزرگان اهل ‏سنت كه حديث غدير را نقل كرده حجّاج بن منهال سلمى انماطى بصرى، ابومحمد (م ۲۱۷ ق) است. ثعلبى در تفسيرش «الكشف و البيان» حديث غدير را با نقل ماجراى غدير از حجّاج بن منهال نقل كرده است. <ref>الكشف و البيان: ج ۴ ص ۹۲.</ref> ذهبى و ابن‏ حجر <ref>تذكرة الحفّاظ: ج ۱ ص ۴۰۳. الكاشف: ج ۱ ص ۲۰۸. تقريب التهذيب: ج ۱ ص ۱۵۴. همچنين ر.ك: تهذيب التهذيب: ج ۲ ص ۲۰۶.</ref>: او را توثيق كرده و ستوده ‏اند. بخارى، احمد بن فرات، عبد، دارمى، ذُهلى و ديگران از او روايت كرده ‏اند. ابوحاتِم، احمد عِجلى و خلف كردوس او را توثيق كرده ‏اند.
يكى از [[علما]] و بزرگان [[اهل ‏سنت]] كه [[حدیث غدیر]] را نقل كرده حجّاج بن منهال سلمى انماطى بصرى، ابومحمد (م ۲۱۷ ق) است.
 
ثعلبى در تفسيرش «الكشف و البيان» حديث غدير را با نقل ماجراى غدير از حجّاج بن منهال نقل كرده است.<ref>الكشف و البيان: ج ۴ ص ۹۲.</ref>
 
ذهبى و ابن‏ حجر<ref>تذكرة الحفّاظ: ج ۱ ص ۴۰۳. الكاشف: ج ۱ ص ۲۰۸. تقريب التهذيب: ج ۱ ص ۱۵۴. همچنين ر.ك: تهذيب التهذيب: ج ۲ ص ۲۰۶.</ref>: او را توثيق كرده و ستوده ‏اند. بخارى، احمد بن فرات، عبد، دارمى، ذُهلى و ديگران از او [[فرهنگ غدیر در تاریخ|روایت]] كرده ‏اند. ابوحاتِم، احمد عِجلى و خلف كردوس او را توثيق كرده ‏اند.


== <big>پانویس</big> ==
== <big>پانویس</big> ==

نسخهٔ ‏۲۸ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۰

روايت حديث غدير[۱]

يكى از علما و بزرگان اهل ‏سنت كه حدیث غدیر را نقل كرده حجّاج بن منهال سلمى انماطى بصرى، ابومحمد (م ۲۱۷ ق) است.

ثعلبى در تفسيرش «الكشف و البيان» حديث غدير را با نقل ماجراى غدير از حجّاج بن منهال نقل كرده است.[۲]

ذهبى و ابن‏ حجر[۳]: او را توثيق كرده و ستوده ‏اند. بخارى، احمد بن فرات، عبد، دارمى، ذُهلى و ديگران از او روایت كرده ‏اند. ابوحاتِم، احمد عِجلى و خلف كردوس او را توثيق كرده ‏اند.

پانویس

  1. چكيده عبقات الانوار (حديث غدير) : ص ۲۳۳.
  2. الكشف و البيان: ج ۴ ص ۹۲.
  3. تذكرة الحفّاظ: ج ۱ ص ۴۰۳. الكاشف: ج ۱ ص ۲۰۸. تقريب التهذيب: ج ۱ ص ۱۵۴. همچنين ر.ك: تهذيب التهذيب: ج ۲ ص ۲۰۶.