آیه ۱۹ زخرف و غدیر

«سَتُكْتَبُ شَهادَتُهُمْ وَ يُسْأَلُونَ»

پس از اتمام مراسم حجةالوداع در روز دوازدهم ذى ‏الحجه، منافقين مخفيانه و به طور مداوم در تكاپو و گفتگو و توطئه بودند! در همين راستا ابوبكر و عمر ابتدا ابوعبيده جرّاح را به عنوان امين خود انتخاب كردند، و با پيوستن معاذ بن جبل به اين گروه سه نفره مشكل آنان حل شد. 

در ادامه معاذ هم قول داد با ارتباط با رؤساى اوس و خزرج -  يعنى بشير و سعيد -  آنان را در پيمان خود داخل كند.

سالم مولى ابی ‏حُذَيفه در يكى از مذاكرات سرّى اين چهار نفر متوجه سخنان آنان شد و طى مراحلى او را نيز در پيمان خود داخل نمودند.

  آنان تا آنجا پيش رفتند كه پيمان نامه ‏اى براى برنامه ‏هاى آينده خود آماده كردند تا براى مقابله با اسلام منسجم ‏تر عمل كنند، ولى هنوز آن را امضا نكرده بودند.

خداوند اين اقدام آنان را كه قبل از پايان مراسم حج هنوز عملى نكرده بودند با دو آيه قرآن به پيامبرش خبر داد.

  يكى آيه ۱۹ سوره زخرف كه فرمود:

«سَتُكْتَبُ شَهادَتُهُمْ وَ يُسْأَلُونَ»: «به زودى شهادت آنان نوشته مى ‏شود و مورد سؤال قرار مى ‏گيرند».

ديگرى آيه ۳۹ همين سوره كه فرمود:

«وَ لَنْ يَنْفَعَكُمُ الْيَوْمَ اِذْ ظَلَمْتُمْ اَنَّكُمْ فِى الْعَذابِ مُشْتَرِكُونَ»:

«بيزاى شما از يكديگر در روز قيامت فايده‏اى به حالتان ندارد چرا كه ظلم كرده ‏ايد و در نتيجه در عذاب مشترک خواهيد بود».

و اين گونه بود كه در كنار اتمام حجت عظيم غدير توطئه ‏هاى اساسى دشمنان ولايت نيز پى‏ريزى مى‏شد و مرحله به مرحله پيش مى‏ رفت.