آیات رضای خدا در قرآن: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی « ==آيات «رضاى خداوند» در قرآن <ref>غدير در قرآن: ج ۲ ص ۲۱ ۲۰.</ref>== پيامبرصلى الله ع...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
اين كلام رسول اللَّه صلى الله عليه وآله از دو بُعد قابل بررسى است: | اين كلام رسول اللَّه صلى الله عليه وآله از دو بُعد قابل بررسى است: | ||
'''۱- موقعيت تاريخى''' | === '''۱- موقعيت تاريخى''' === | ||
خطابه پيامبرصلى الله عليه وآله پس از بلند كردن اميرالمؤمنين عليه السلام بر سر دست، وارد مرحله معرفى كامل آن حضرت شده بود كه با فرازهايى عميق آن حضرت را به مردم مى شناساند. از جمله اين فرازها بيان آيات «رضايت» در قرآن درباره على عليه السلام بود. | خطابه پيامبرصلى الله عليه وآله پس از بلند كردن اميرالمؤمنين عليه السلام بر سر دست، وارد مرحله معرفى كامل آن حضرت شده بود كه با فرازهايى عميق آن حضرت را به مردم مى شناساند. از جمله اين فرازها بيان آيات «رضايت» در قرآن درباره على عليه السلام بود. | ||
'''۲- تحليل اعتقادى''' | === '''۲- تحليل اعتقادى''' === | ||
در سراسر قرآن خداوند از جهات مختلفى نسبت به بندگانش رضايت خويش را اعلام فرموده است. اين رضايت گاهى مربوط به ايمان است، و گاهى درباره عمل به دستورات الهى از نماز و روزه و جهاد و امثال آن است و گاهى به اخلاق باز مى گردد. | در سراسر قرآن خداوند از جهات مختلفى نسبت به بندگانش رضايت خويش را اعلام فرموده است. اين رضايت گاهى مربوط به ايمان است، و گاهى درباره عمل به دستورات الهى از نماز و روزه و جهاد و امثال آن است و گاهى به اخلاق باز مى گردد. | ||
نسخهٔ ۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۵۳
آيات «رضاى خداوند» در قرآن [۱]
پيامبرصلى الله عليه وآله در مورد تفسير آيات «رضايت خداوند» به اميرالمؤمنين عليه السلام در خطبه غدير مى فرمايد:
وَ ما نَزَلَتْ آيَةُ رِضىً فِى الْقُرْآنِ الاّ فيهِ: هيچ آيه رضايتى در قرآن نازل نشده مگر درباره او. [۲]
اين كلام رسول اللَّه صلى الله عليه وآله از دو بُعد قابل بررسى است:
۱- موقعيت تاريخى
خطابه پيامبرصلى الله عليه وآله پس از بلند كردن اميرالمؤمنين عليه السلام بر سر دست، وارد مرحله معرفى كامل آن حضرت شده بود كه با فرازهايى عميق آن حضرت را به مردم مى شناساند. از جمله اين فرازها بيان آيات «رضايت» در قرآن درباره على عليه السلام بود.
۲- تحليل اعتقادى
در سراسر قرآن خداوند از جهات مختلفى نسبت به بندگانش رضايت خويش را اعلام فرموده است. اين رضايت گاهى مربوط به ايمان است، و گاهى درباره عمل به دستورات الهى از نماز و روزه و جهاد و امثال آن است و گاهى به اخلاق باز مى گردد.
تمام گونه هاى رضايت كه ذات الهى نسبت به بندگان دارد، همگى در على بن ابى طالب عليه السلام يكجا جمع شده است و خداى متعال از همه جهت از او راضى است.
قابل توجه است كه پيامبرصلى الله عليه وآله قبل از اين فراز فرمود: اين على از همه شما بيشتر مرا يارى نموده و از همه نسبت به من سزاوارتر و از همه به من نزديک تر و از همه نزد من عزيزتر است؛ و خداوند عزوجل و من از او راضى هستيم.
جا دارد از عمق جان ندا برآوريم: اى وجود قدّيسى كه خدا و پيامبرش از تو راضى اند، «يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ، ارْجِعِى إِلى رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً» .
ما خوب مى فهميم كه اگر خدا از تو راضى است هرگز از دشمنان تو و آنان كه قلب تو و زهرايت را سوزاندند راضى نخواهد شد. خدايا از تو سپاسگزاريم كه خط رضايت خويش را در غدير به ما شناساندى و دشمنان على عليه السلام را در آتش غضبت نشانمان دادى.
جا دارد اين تابلوى بلند اعتقاد را با طلاى ناب بر سينه آسمان حک كنيم كه على عليه السلام مظهر رضاى خداست. از وجودش رضاى الهى متلألأ است، و كلامش مظهر رِضَى اللَّه است، و ما هم تا با على عليه السلام هستيم در باغ سبز رضاى خداييم.