عبدالله بن علقمه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
عبداللَّه بن علقمه - كه تحت تأثير تبليغات بنىاميه قرار داشت - با تعجب پرسيد: تو خودت اين را از پيامبر صلى الله عليه و آله شنيدى؟ ابوسعيد اشاره به گوش ها و سينه اش كرد و گفت: دو گوشم شنيده و قلبم آن را در خود جاى داده است. اينجا بود كه عبداللَّه گفت: من از ناسزا گفتن به على عليه السلام استغفار و توبه مى نمايم.<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۲۴،۱۲۳.</ref> | عبداللَّه بن علقمه - كه تحت تأثير تبليغات بنىاميه قرار داشت - با تعجب پرسيد: تو خودت اين را از پيامبر صلى الله عليه و آله شنيدى؟ ابوسعيد اشاره به گوش ها و سينه اش كرد و گفت: دو گوشم شنيده و قلبم آن را در خود جاى داده است. اينجا بود كه عبداللَّه گفت: من از ناسزا گفتن به على عليه السلام استغفار و توبه مى نمايم.<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۲۴،۱۲۳.</ref> | ||
== منبع == | |||
دانشنامه غدير،جلد ۱۴،صفحه ۵۳۸. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
[[رده:حدیث غدیر]] | [[رده:حدیث غدیر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۷
اتمام حجت بر او با غدير[۱]
عبداللَّه بن علقمه از كسانى بود كه عمرى به اميرالمؤمنين عليه السلام ناسزا مىگفت. يكسال به مكه رفت و نزد ابوسعيد خدرى آمد و از او پرسيد: آيا هيچ منقبتى درباره على بن ابى طالب عليه السلام شنيده اى؟! ابوسعيد گفت: آرى، مى توانى از مهاجرين و انصار و قريش سئوال كنى.
پيامبر صلى الله عليه و آله در روز غدير خم ابلاغ كاملى نمود و فرمود: اى مردم آيا من نسبت به مؤمنين از خود آنان سزاوارتر نيستم؟ گفتند: آرى. و اين سؤال و جواب سه بار تكرار شد. سپس فرمود: اى على، نزديک بيا. پيامبر صلى الله عليه و آله دو دست او را بلند كرد به طورى كه زير بغل هاى آنان را مى ديدم، و فرمود: «من كنت مولاه فعلى مولاه»، و اين را سه مرتبه فرمود.
عبداللَّه بن علقمه - كه تحت تأثير تبليغات بنىاميه قرار داشت - با تعجب پرسيد: تو خودت اين را از پيامبر صلى الله عليه و آله شنيدى؟ ابوسعيد اشاره به گوش ها و سينه اش كرد و گفت: دو گوشم شنيده و قلبم آن را در خود جاى داده است. اينجا بود كه عبداللَّه گفت: من از ناسزا گفتن به على عليه السلام استغفار و توبه مى نمايم.[۲]
منبع
دانشنامه غدير،جلد ۱۴،صفحه ۵۳۸.