عبدالله بن علقمه

اتمام حجت بر او با غدير

عبداللَّه بن علقمه از كسانى  بود كه عمرى به اميرالمؤمنين ‏عليه السلام ناسزا مى‏گفت. يكسال به مكه رفت و نزد ابوسعيد خدرى آمد و از او پرسيد: آيا هيچ منقبتى درباره على بن ابى ‏طالب عليه السلام شنيده ‏اى؟! ابوسعيد گفت: آرى، مى‏ توانى از مهاجرين و انصار و قريش سئوال كنى.

پيامبر صلى الله عليه و آله در روز غدير خم ابلاغ كاملى نمود و فرمود: اى مردم آيا من نسبت به مؤمنين از خود آنان سزاوارتر نيستم؟ گفتند: آرى. و اين سؤال و جواب سه بار تكرار شد. سپس فرمود: اى على، نزديک بيا. پيامبر صلى الله عليه و آله دو دست او را بلند كرد به طورى كه زير بغل ‏هاى آنان را مى ‏ديدم، و فرمود: «من كنت مولاه فعلى مولاه»، و اين را سه مرتبه فرمود.

عبداللَّه بن علقمه -  كه تحت تأثير تبليغات بنى‏اميه قرار داشت -  با تعجب پرسيد: تو خودت اين را از پيامبر صلى الله عليه و آله شنيدى؟ ابوسعيد اشاره به گوش‏ ها و سينه ‏اش كرد و گفت: دو گوشم شنيده و قلبم آن را در خود جاى داده است. اينجا بود كه عبداللَّه گفت: من از ناسزا گفتن به على ‏عليه السلام استغفار و توبه مى ‏نمايم.

منبع

دانشنامه غدير،جلد ۱۴،صفحه ۵۳۸.