كتابِ غدير در صحّافى در بغداد[۱]

از اوايل قرن دوم هجرى كه تدوين معارف دينى رسماً آزاد اعلام شد، تبلیغ غدیر نيز شكلى تازه به خود گرفت و كم كم از شكل روایت به صورت تألیف در آمد.

در اواسط قرن دوم به اولين تأليف مستقلِ غدير برمى ‏خوريم كه از فراهيدى است.

اين مسير ادامه يافت و كتاب‏ هاى مختلفى به صورت مستقل يا ضمنى در زمينه بحث‏ هاى رجالی و تاريخىِ مربوط به سند حدیث غدیر تأليف شده است.

به طورى كه ابوالمعالی جوینی از قرن پنجم مى‏ گويد: در بغداد در دست صحافى كتابى ديدم كه بر جلد آن نوشته بود:

«جلد بيست و هشتم از اسناد حديث مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلَاهُ، و بعد از اين جلد بيست و نهم خواهد بود»!![۲]

منبع

دانشنامه غدیر،جلد ۱۴،صفحه ۱۲۰.

پانویس

  1. غدير در آئينه كتاب: ص ۱۴. اسرار غدير: ص ۱۰۷. چهارده قرن با غدير: ص ۱۲۱.
  2. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۲۳۵. إحقاق‏ الحق: ج ۲ ص ۴۸۶.