آيه ۴۴ زخرف و غدیر

«وَ اِنَّهُ لَذِكْرٌ لَكَ وَ لِقَوْمِكَ وَ لَسَوْفَ تُسْاَلُونَ»

بعد از خطابه پيامبر صلى الله عليه و آله در مسجد خیف واقع در مِنی در سفر حجةالوداع، هفت آيه قرآن يكى پس از ديگرى نازل شد كه هر يک پشتوانه يكى از ثقلين بود.

آيه هفتم، آيه ۴۴ سوره زخرف به عنوان مسئوليت مردم درباره ولايت على‏ عليه السلام نازل شد: وَ اِنَّهُ لَذِكْرٌ لَكَ وَ لِقَوْمِكَ وَ لَسَوْفَ تُسْاَلُونَ :«و آن ذكرى براى تو و قومت است و به زودى سؤال خواهيد شد»، و تفسير شد كه درباره على‏ عليه السلام مورد سؤال قرار خواهيد گرفت.

صفوان گوید: از امام صادق علیه السلام پرسیدم: «مصداق و مخاطب آیه: و إِنَّهُ لذِکْرٌ لکَ و لقَومِکَ و سَوفَ تُسْأَلونَ چه کسانی هستند»؟ امام علیه السلام فرمود: «ما هستیم».

عبدالرّحمن‌بن‌کثیر گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم: آیه‌ای که خدای متعال می‌فرماید: وَ إِنَّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَ لِقَوْمِکَ وَ سَوْفَ تُسْئَلُونَ [یعنی چه؟] فرمود: «تنها ما را قصد کرده، ماییم اهل ذکر و ماییم پرسش‌شوندگان».

در روایتی دیگر آمده است: امام صادق علیه السلام درباره‌ی آیه: و إِنَّهُ لذِکْرٌ لکَ و لقَومِكَ وسَوفَ تُسْأَلونَ فرمود: منظور از لقَومِك امیرالمؤمنین علیه السلام است و و سَوفَ تُسْأَلونَ یعنی از شما درباره‌ی ولایت او سؤال خواهد شد.

منبع

واقعه قرآنى غدير: ص ۳۰.