نزهة الکرام (کتاب)
«نُزْهَةُ الكِرام وَ بُسْتانُ العَوام» اثر محمد بن حسین رازی، به زبان فارسی و در قرن هفتم هجری تألیف شده است. این کتاب در ۶۰ باب، به زندگی پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله، امامت ائمه علیهم السلام، احتجاجات، معجزات و برخی حوادث دوران معصومین علیهم السلام می‌پردازد و با نگرشی کلامی، امامت، به ویژه ولایت حضرت علی علیه السلام را اثبات می‌کند. مؤلف این اثر را پس از کتاب مشهور خود «تبصرة العوام» نگاشته و هدف آن ساده‌سازی مباحث کلامی برای عموم بوده است.
 | |
| اطلاعات کتاب | |
|---|---|
| مذهب | شیعه |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | ۱ ج |
نویسنده
جمال‌الدین حسین بن علی بن محمد بن احمد رازى خزاعی، مشهور به ابوالفتوح رازی، از مفسران و محدثان برجسته شیعه در قرن ششم هجری قمری بود. او احتمالاً در شهر ری متولد شد و از خاندانی دانشمند برخاست که میرزا عبدالله افندی از آنان با عنوان سلسله‌ای معروف از علمای امامیه یاد کرده است. خاندان ابوالفتوح از شیعیان خالص اهل بیت علیهم السلام بودند و در طول تاریخ، دانشمندان متعددی را پرورش دادند.
علاّمه سید محسن امین و قاضى نور اللّه شوشترى هر دو به جایگاه ویژه این خاندان در میان علمای شیعه اشاره کرده‌اند. اگرچه تاریخ دقیق تولد ابوالفتوح مشخص نیست، اما با توجه به قرائن موجود، احتمالاً در حدود سال 480 ق. متولد شده است. او در جوانی به وعظ و خطابه می‌پرداخت و مجالس وعظ او در خان علان ری مورد استقبال مردم قرار می‌گرفت. ابوالفتوح در علوم متداول زمان خود از جمله نحو، قرائات، حدیث، فقه، اصول فقه و تاریخ تبحر داشت. آخرین تاریخ مشخص از زندگی ابوالفتوح، سال 552 قمری است که از متن اجازه‌ای برای روایت روض‌الجنان به دست می‌آید.
او به وصیت خودش در جوار مرقد شاه عبدالعظیم حسنی در ری مدفون شد.
از استادان برجسته ابوالفتوح می‌توان به پدرش على بن محمد نیشابورى رازى، عمویش عبدالرحمن خزاعى نیشابورى، ابوعلى حسن طوسى (فرزند شیخ طوسى)، و محمود بن عمر زمخشرى اشاره کرد.
از شاگردان مشهور او نیز می‌توان محمد بن شهرآشوب مازندرانى، شیخ منتجب الدین رازى، و شیخ عبداللّه بن حمزه طوسى را نام برد.
ابوالفتوح دو فرزند دانشمند به نام‌های تاج الدین محمّد رازى و صدرالدین على رازى داشت که هر دو از علمای شیعه به شمار می‌آمدند.
تألیفات
- «تفسیر روض الجنان و روح الجنان»
- «مناظرۀ حسنیه»
- «منهاج المناهج»
- روح الاحباب و روح الالباب فى شرح‌الشهاب»
- «تبصرة العوام»
- «نزهة الکرام»
- «الفصول التامه فی هدایة العامة»
اولين ترجمه خطبه غدير به فارسى[۱]
«خطبه غدیر» به صورت ترجمه فارسى به طور مكرر برگردانده شده و بسيارى از آنها به چاپ رسيده است. ترجمه خطبه غدير به زبان فارسى اولين بار در قرن ششم هجرى توسط عالم بزرگ شيخ محمد بن حسين رازى در كتاب «نزهة الكرام» انجام گرفته و عيناً در كتاب مزبور به چاپ رسيده است.
متن كامل خطبه غدير[۲]
خوشبختانه متن مفصل و كامل خطبه غدير در نُه كتاب از مدارک معتبر شيعه كه هم اكنون در دست مى باشد و به چاپ هم رسيده، با اسناد متصل نقل شده است. رواياتِ اين نُه كتاب به سه طريق منتهى مى شود.
یكى از اين سه طريق براى خطبه غدير روايت امام محمد باقر علیه السلام است، كه با اسناد معتبر و ثقات در كتاب «نزهة الكرام» تألیف شيخ محمد بن حسين رازى[۳] نقل شده است.
منبع
غدیر در آیینه کتاب، تألیف: محمد انصاری.