ابراهیم علیه السلام
آيه «الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا إِيمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ»[۱]
در غدير 18 آيه قرآن به صراحت تفسير شده است؛ به اين معنى كه پيامبر صلى الله عليه وآله متن آيه را جداگانه در خطبه بيان فرموده و قبل يا بعد از آن به تفسيرش پرداخته است. اين موارد در مقابل آياتى است كه به صورت تضمين در كلام و اقتباس در خطابه حضرت آمده است.
يكى از اين آيات، آيه 82 سوره انعام است:
«الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا إِيمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ»:
«كسانى كه ايمان آورده اند و ايمانشان را با ظلم نپوشانده اند، آنان اند كه برايشان امن است و آنان هدايت يافتگانند».
1- متن خطبه غدیر
الا انَّ اوْلِيائَهُمُ الَّذينَ وَصَفَهُمُ اللَّه عَزَّ وَ جَلَّ فَقالَ: «الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا إِيمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ»:
بدانيد كه دوستان اهل بيت كسانى اند كه خداوند آنان را توصيف نموده و فرموده است: «كسانى كه ايمان آوردهاند و ايمانشان را با ظلم نپوشانده اند، آنان اند كه برايشان امن است و آنان هدايت يافتگانند».[۲]
2- موقعیّت تاریخی
در خطبه پيامبرصلى الله عليه وآله توصيفِ پذيرندگان ولايت على عليه السلام ادامه دارد. آيه اى كه در اين فراز مطرح شده قطعه زيبايى از مظاهر ايمان حضرت ابراهيم عليه السلام در برابر مشركان است كه دقيقاً قابل انطباق بر دوستان على عليه السلام در برابر دشمنان آن حضرت است.
خليل پروردگار با قوم خود به احتجاج برمى خيزد و اعلام مى كند من خداى يكتا را پذيرفته ام و درباره او هيچ گونه شركى را نمى پذيرم. سپس به آنان مى فرمايد: «چگونه است كه من به نظر شما بايد از خدايان ساختگى شما كه شريک خداى يكتا قرار داده ايد بترسم، ولى شما از اين واهمه اى نداريد كه بدون دليل به خداى يكتا شريک قائل شده ايد؟! كداميک از ما به آرامش فكر و امن نزديک تريم؟