ابراهيم بن محمد حموينى

از ویکی غدیر
نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۰۱ توسط Modir (بحث | مشارکت‌ها) (قرار دادن ابراهیم بن محمد مؤیّد جوینی)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

روایت حدیث غدیر[۱]

يكى از علما و بزرگان اهل‏ سنت كه حديث غدير را نقل كرده حموينى (م 722 ق) است. حموينى در «فرائد السمطين» حديث غدير را با اشاره به ماجراى غدير و نيز ماجراى مردى از بنى‏ هاشم و عمر بن عبدالعزيز، با اسانيد و الفاظ مختلف و متعدد نقل كرده است.[۲]

روایت غدیریّه حسّان بن ثابت[۳]

يكى از وجوه دلالت حديث غدير بر امامت و جانشينى، شعر حسّان بن ثابت است. قضيه شعر سرودن حسّان بن ثابت در روز غدير خم، در مقابل و به اذن پيامبر صلى الله عليه و آله را شمارى از بزرگان اهل ‏سنت نقل كرده‏ اند، كه از جمله آنان ابراهيم بن محمد مؤيّد بن عبداللَّه بن على بن محمد بن حمويه خراسانى جوينى صوفى، صدرالدين ابوالمجامع (ت 644 -م 722 ق) است.

صدرالدين حموينى نيز در «فرائد السمطين» شعر حسّان در روز غدير را پس از نقل مختصر ماجراى غدير و نزول آيۀ اكمال با اسنادش از خوارزمى و نيز با سندى ديگر از ابوسعيد خُدرى روايت كرده، و سپس مى‏ گويد: اين حديثى است كه طرق بسيارى به ابوسعيد سعد بن مالک خُدرى انصارى دارد.[۴]

حموينى از پيشوايان نامدار اهل‏ سنت و از اعلام مشايخ بزرگان آن هاست، به خصوص وى استاد ذهبى و كازرونى است. ذهبى و كازرونى[۵]: وى را توثيق كرده و بسيار ستوده ‏اند، به خصوص در حديث و رجال.

روایت نزول آیۀ اکمال در غدیر[۶]

يكى از وجوه دلالت حديث غدير بر امامت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام نزول آيۀ اكمال در رويداد غدير است. در كنار شيعه، شمارى از بزرگان اهل ‏سنت و مشاهير اعيان علماى آنان نزول آيه اكمال در روز غدير خم را نقل كرده ‏اند.

از جمله ابراهيم بن مؤيّد حموينى است. حموينى در «فرائد السمطين» نزول آيۀ اكمال در روز غدير خم را به اِسناد خود از ابوسعيد خُدرى روايت كرده است.[۷]

پانویس

  1. چکیدۀ عبقات الانوار (حدیث غدیر): ص276.
  2. فرائد السمطين: ج 1 ص 66-62. براى شرح حال حموينى ر.ك: تذكرة الحفّاظ: ج 4 ص 298. العِبَر فى خبر من غَبَر: حوادث سال 722. الدرر الكامنه: ج 1 ص 67.
  3. چکیدۀ عبقات الانوار (حدیث غدیر): ص478.
  4. فرائذ السمطین: ج1 ص72، 74.
  5. المعجم المختصّ: ص 65 .
  6. چکیدۀ عبقات الانوار (حدیث غدیر): ص464.
  7. فرائد السمطین: ج1 ص74.