احتجاج امام حسن علیه السلام با غدیر
هنگام صلح با معاویه در كوفه
اثبات الهداة: ج 2 ص 88 ح 360. بحارالانوار: ج 10 ص 139.
یكی از مورادی كه غدیر در عرصه‌ی اعتقادی مردم مطرح شد در صلح امام حسن علیه‌السلام بود. آنحضرت در كوفه با حضور معاویه بر فراز منبر رفتند و پس از حمد و ثنای الهی مطالبی فرمودند كه از جمله آنها این بود:
بنی‌اسرائیل هارون را رها كردند و تابع سامری شدند در حالیكه می‌دانستند او خلیفه‌ی موسی است. این امت نیز پدرم را رها كردند و با غیر او بیعت كردند در حالیكه خودشان دیدند كه پیامبر صلی اللَّه علیه و آله پدرم را در روز غدیر خم منصوب فرمود و به آنان دستور داد كه حاضرانشان به غائبان خبر دهند.
بحارالانوار: ج 44 ص 75.
در تاریخ مشاجرات لفظی اسلام مانند روزی نیامده كه معاویه و دار و دسته‌اش نزد او جمع شده بودند و فرستادند تا امام حسن علیه‌السلام هم آمد و آنچه می‌توانستند به آنحضرت و پدر بزرگوارش ناسزا گفتند.
امام مجتبی علیه‌السلام آغاز به سخن فرمود و احتجاجات مفصلی درباره‌ی امیرالمؤمنین علیه‌السلام در برابر آنان بیان نمود و از جمله فرمود:
پیامبر صلی اللَّه علیه و آله در حالیكه بر فراز منبر بود علی علیه‌السلام را فرا خواند. سپس او را با دستانش گرفت و فرمود: «اللهم وال من والاه و عاد من عاداه».