آيه ۱۲ فرقان و غدیر
در بخش هفتم خطبه غدیر و پس از آن كه صراط مستقيم روشن شد، سخنرانى پيامبر صلى الله عليه و آله در معرفى دو گروه دوست و دشمن آنان ادامه يافت و وحشت از جهنم براى دشمنان ولايت بيان شد.
حضرت يازده جمله در اين باره فرمود كه شش جمله آن در توصيف اولياى اهل بیت علیهم السلام و پنج جمله در وصف اعداء بود.
جمله هشتم درباره دشمنان بود كه آيه ۷سوره ملک:
اِذا اُلْقُوا فيها سَمِعُوا لَها شَهيقاً وَ هِىَ تَفُورُ 
و آيه ۱۲ سوره فرقان: اِذا رَأَتْهُمْ مِنْ مَكانٍ بَعيدٍ سَمِعُوا لَها تَغَيُّظاً وَ زَفيراً كنار هم قرار داده شد و حضرت فرمود:
«بدانيد كه دشمنان ايشان كسانى اند از جهنم در حالى كه مى جوشد صداى وحشتناكى مى شنوند و شعله كشيدن آن را مى بينند».
حضرت اين گونه فرمود:
«اَلا اِنَّ اَعْداءَهُمُ الَّذينَ يَسْمَعُونَ لِجَهَنَّمَ شَهيقاً وَ هِىَ تَفُورُ وَ يَرَوْنَ لَها زَفيراً»[۱]
صاحب انوار در تفسیر آیه اِذا رَأَتْهُمْ مِنْ مَكانٍ بَعيدٍ سَمِعُوا لَها تَغَيُّظاً وَ زَفيراً گفته است: چون در نزد ما حيات مشروط به بيّنه نيست، پس ممكن است كه حق تعالى در آتش حيات خلق فرمايد كه ببيند و غضب كند و غرش نمايد. دلیل این مدعا اين است كه از حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله پرسيدند: «من كذّب علىّ متعمّدا فليتبوّء بين عينى جهنّم مقعدا»: هر كه بر من دروغ بندد، خود را ميان چشمان جهنم جاى دهد. عرض كردند:مگر جهنم چشم دارد؟ فرمود: نمى‌شنوى كه حق تعالى می فرمايد إِذا رَأَتْهُمْ مِنْ مَكانٍ بَعِيدٍ ... [۲]