آیه ۲۹ نحل و غدیر
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| سوره | سوره نحل (۱۶) |
| آیه | ۲۹ |
| جزء | ۱۴ |
| محتوای آیه | |
| مکان نزول | مکه |
| موضوع | عذاب ابدی و دوزخ جایگاه مستکبران |
در فرازى از بخش ششم خطبه غدير، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله لازم ديد كه مردم بدانند در معرض خطراتى عظيم قرار دارند كه در چند جهت جلوه گر خواهد شد[۱]:
يكى بازگشت از اسلام، و ديگرى احساس غرور از مسلمانى و عُجب، و سومى امامان ضلالت بود. خطر سوم رهبران ضلالت و گمراهى بود.پيامبر صلى الله عليه و آله آيه ۴۱ سوره قصص را شاهد قرار داد كه مى فرمايد:
وَ جَعَلْناهُمْ اَئَمَّةً يَدْعُونَ اِلَى النّارِ وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ لايُنْصَرُونَ 
[۲]، و با تضمين اين آيه در كلام خود فرمود:
«اى مردم، به زودى بعد از من امامانى خواهند بود كه به آتش دعوت مى كنند و روز قيامت كمک نمى شوند».
سپس بيزارى خود و خدا را از آنان اعلام كرد و پايين ترين درجه جهنم را به آنان وعده داد.حضرت اين مطلب را با استناد به دو آيه قرآن بيان كرد: يكى آيه ۱۴۵ سوره نساء: اِنَّ الْمُنافِقينَ فِى الدَّرْكِ الاَسْفَلِ مِنَ النّارِ .ديگر آيه ۲۹ سوره نحل: فَادْخُلُوا اَبْوابَ جَهَنَّمَ خالِدينَ فيها فَلِبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرينَ .
حضرت در اين باره فرمود: «امامان ضلالت و ياران و پيروانشان در پايين درجه آتش هستند و چه بد است اقامتگاه متكبرين».حضرت چنين فرمود:
«مَعاشِرَ النّاسِ، اِنَّهُ سَيَكُونُ مِنْ بَعْدى اَئِمَّةٌ يَدْعُونَ اِلَى النّارِ وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ لا يُنْصَرُونَ. مَعاشِرَ النّاسِ، اِنَّ اللَّهَ وَ اَنَا بَريئانِ مِنْهُمْ. مَعاشِرَ النّاسِ، اِنَّهُمْ وَ اَنْصارَهُمْ وَ اَتْباعَهُمْ وَ اَشْياعَهُمْ فِى الدَّرْكِ الاَسْفَلِ مِنَ النّارِ وَ لَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرينَ»:
اى مردم، بعد از من امامانى خواهند بود كه به آتش دعوت مى كنند و روز قيامت كمک نمى شوند.
اى مردم، خداوند و من از آنان بيزار هستيم. اى مردم، آنان و يارانشان و تابعينشان و پيروانشان در پايين ترين درجه آتشاند و چه بد است جاى متكبران.
مطابق بسیاری از روایات پیروان ولایت علی علیه السلام و ائمه معصومین در آتش جهنم به طور ابدی نمی مانند، اما دشمنان اهل بیت علیهم السلام همیشه در آتش خواهند ماند. در روایتی از وجود مبارک پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده است که حضرت فرمودند: ولایت علی نیکی و خیری است که با وجود آن هیچ گناهی هر چند بزرگ باشد زیان نمی رساند و اگر دوستدار اهل بیت گرفتار گناه شود با پاره ای از گرفتاریهای دنیوی و مشقات آن و پاره ای از عذاب اخروی تطهیر می شود تا به شفاعت اولیای الهی برسند...[۳]