آيه ۸ تکاثر و غدیر

از ویکی غدیر
نسخهٔ تاریخ ‏۲ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۰۷ توسط Shamloo (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
آيه ۸ تکاثر و غدیر
آيه ۸ تکاثر و غدیر
مشخصات آیه
نام سورهتکاثر
شماره آیه۸
جزء۳۰
محتوای آیه
مکان نزولمکه
موضوعولایت نعمتی که در قیامت از آن سؤال خواهد شد
ترتیل آیه
ترجمه صوتی


آیه ۸ سوره تکاثر آیه‌ای که بر اساس آن ولایت اهل بیت علیهم السلام نعمتی دانسته شده که در قیامت از آن سؤال خواهد شد.

آیه ۸ سوره تکاثر از جمله آیات مربوط به ولايت دانسته شده است: Ra bracket.png لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ؛ در آن روز از نعمت‏‌ها سؤال مى‏‌شويد La bracket.png. با استفاده از آیه ۳ سوره مائده که در آن ولایت ائمه علیهم السلام نعمت الهی و غدیر روز اتمام آن نعمت دانسته شده، از آیه ۸ سوره تکاثر برداشت شده که در قیامت از نعمت ولایت و چگونگی پاسداشت آن پرسیده خواهد شد.[۱]

در تأیید این سخن از کلامی از امیرالمؤمنین علیهم السلام در کتاب سلیم بن قیس برداشت شده است که فرمود: اگر اين امت از زمانى كه خداوند پيامبرش را قبض روح كرد تابع من مى‏‌شدند و مرا اطاعت مى‌كردند، از بالاى سرشان و از زير پايشان تا روز قيامت -با خوشى و وسعت- از نعمت‏‌هاى الهى استفاده مى‌‏كردند.[۲] يعنى نعمت ولایت تأمين‌كننده همه جوانب زندگى دنیوی و اخروی است.

امام صادق ‏علیه السلام درباره منزلت اين نعمت يادآور مى‌‏شود كه روز قيامت اين نعمت مورد سؤال قرار خواهد گرفت: «نَحْنُ اهْلُ الْبَيْتِ النَّعيمُ الَّذى انْعَمَ اللَّه بِنا عَلَى الْعِبادِ، وَ هُوَ النِّعْمَةُ الَّتى لا تَنْقَطِعُ، وَ اللَّه سائِلُهُمْ عَنِ حَقِّ النَّعيمِ الَّذى انْعَمَ بِهِ عَلَيْهِمْ؛ ما اهل ‏بيت آن نعمت خدا هستيم كه خداوند آن را بر بندگانش نعمت حساب كرد...، و آن نعمتى ناگسستنى است كه قطع نمى‌شود، و خداوند درباره اداى حق اين نعمتى كه به آنان عطا فرموده بازخواست خواهد كرد».[۳]

امام رضا علیه السلام در بيان اين آيه و نعمتى كه مورد سؤال قرار مى‏‌گيرد فرموده است: نعيم محبت و ولايت ما اهل ‏بيت است، كه خداوند بعد از توحيد و نبوت درباره آن از مردم سؤال مى‏‌كند.[۴] از نگاهى ديگر نعمت ولايت آن قدر عظيم است كه به مقدار لياقت و آمادگى هر انسانى، خداوند از اين نعمت به او عنايت مى‌‏كند، چنانكه فرموده است: ولايت على نعمتى است كه به هر كدام از بندگانم كه دوست دارم عنايت كرده‌‏ام. هر كس از بندگانم را كه دوست بدارم ولايت و معرفتش را به او عنايت مى‏‌كنم، و هر كس را مبغوض بدارم به‌خاطر فاصله او از معرفت و ولايت على مبغوضش مى‌دارم.[۵]

پانویس

  1. غدیر در قرآن، ج۱، ص۱۷۶.
  2. كتاب سليم، ص۸۶.
  3. بحارالانوار، ج۲۴، ص۴۹.
  4. بحارالانوار، ج۶۳، ص۳۱۷.
  5. بحارالانوار، ج۳۸، ص۹۸.

منابع

  • بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
  • کتاب سلیم بن قیس الهلالی؛ سلیم بن قیس هلالی، تحقیق: علاء‌الدین موسوی، تهران: مؤسسة البعثة (قسم الدراسات الإسلامية)، ۱۴۰۷ق.
  • غدیر در قرآن، قرآن در غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش.